walkingwithluc

Na een voormiddagje onkruid wieden in de motregen was er deze namiddag gelukkig nog wat tijd voor een wandeling.

We wilden het niet te ver gaan zoeken en dan is Lier altijd een optie. Ik liep er, toen de dieren nog konden spreken, 6 jaar school en “woonde” gedurende die periode ook in het Internaat in de Berlarij. Later kwam ik er bijna wekelijks om met loopbuddy Sally een halfuurtje te gaan joggen. Helaas kan dat om verschillende redenen niet meer. Maar ik kom nog altijd graag terug in Lier.

Vertrekken deden we op de parking van CC De Mol. Deze keer kozen we niet het jaagpad richting Anderstad maar staken we de brug over en wandelden we naar de Lierse Polders. Via de Netedijk tot aan het Hof van Ringen, het optrekje van Dries van Noten.

Vandaar ging het terug naar het centrum van Lier waar nog eens door het Begijnhof wandelden.

Het begijnhof van Lier is een van de drie oudste van Brabant en ontstond, vermoedelijk, in de eerste helft van de 13e eeuw. Oorspronkelijk woonden de begijnen niet in, wat wij nu als, een begijnhof, maar vormden ze op een aantal plaatsen verspreid een vrije gemeenschap waar zij in onthouding en in een armoedig bestaan leefden. Hun vrije deed werd besteed aan gebed en meditatie. De grote doorbraak van het ontstaan van de begijnhoven kwam na de kruistochten, midden 13de eeuw, waardoor vele vrouwen uiteindelijk samen gingen wonen. In Lier gingen rond 1258 spontaan een aantal ongehuwde vrouwen buiten de eerste omwalling samenwonen in de buurt van het huidige begijnhof, waar zich toen een jachtslot van de hertog van Brabant bevond. Rond 1200 zouden hier reeds drie zusters een aantal gebouwen gelegen in het huidige begijnhof hebben afgestaan om er een woonplaats voor geestelijke dochters te stichten. Deze stichting kreeg een gebouw van Aleidis, de echtgenote van Hendrik III, gelegen aan de reeds bestaand gebouwen. Zo groeide het Lierse begijnhof. In 1258 werd het begijnhof verheven tot een autonome parochie onder bescherming van Aleidis, gemalin van Hendrik III. Zo kregen de begijnen de toelating om over een eigen kerk en pastoor te beschikken. In 1274 nam hertog Jan I het Liers begijnhof onder zijn bescherming. Die later verder werd gezet door Hertog Jan II en Filips de Goede. Tussen 1389 en 1430 werd het begijnhof geïntegreerd binnen de muren van de stad. Het begijnhof werd door de eeuwen heen geplaagd door verschillende branden en plunderingen.

Het begijnhof ontstond in de 13e eeuw, maar de meeste huizen dateren uit de 17e en het begin van de 18e eeuw. In de jaren negentig werden grote delen gerestaureerd. Zo werd de oostelijke “grachtkant” volledig vernieuwd, inbegrepen het interieur van de huisjes. Ze hebben hun voorgevel richting begijnhof, terwijl hun achtergevel (die grenst aan de Kleine Nete) volledig vensterloos is.

Het huidige begijnhof is ongeveer 2 hectare groot. De laatste begijn, zuster Agnes, vertrok er in 1984 op 85-jarige leeftijd en overleed in 1994. (Bron : Wikipedia)

De weergoden waren ons alvast goed gezind want op weg naar huis begon het opnieuw te regenen. Morgen terug gaan werken na een weekje vakantie en zelfs nog eens naar kantoor (voor de tweede keer dit jaar).