walkingwithluc

Het nadeel van enkele dagen te zijn geveld door ziekte is dat het bergje werk dat op je bureau ligt enkel maar groter wordt.

Maar vóór het zover was zijn we nog eens naar het CC Zwanenberg in Heist geweest en wel naar de matineevoorstelling van Het land van de Glimlach, een operette van Franz Lehar gebracht door het Vlaams Muziek Theater uit Heist. Deze keer kreeg ik Conny zelfs zo ver om mee te gaan zodat ik niet  alleen met mijn moeder naar daar moest.

Lisa, de dochter uit een adellijke Weense familie, wordt verliefd op de Chinese prins Sou Chong en verlaat Wenen om hem te volgen naar China. Daar worden beiden zich bewust van de onverenigbaarheid van hun karakters en de onoverkomelijke verschillen tussen de westerse en oosterse cultuur. Die tegenstellingen leiden tot een bitter conflict en het tragische einde van hun liefdesverhaal. Lisa’s exotische droom vervliegt, en verteerd door heimwee naar haar vroegere leventje, keert ze ontgoocheld terug naar haar mooie blauwe Donau. De prins blijft alleen achter en tracht zijn pijn te lenigen met een ‘Immer nur lächeln’, zoals de Chinese gewoonte het volgens het toenmalige clichébeeld voorschreef, altijd maar lachen of glimlachen, wat er in het leven ook moge gebeuren.

Net zoals vorig jaar (Een nacht in Venetië) was ook dit weer een pareltje om te bekijken. Hoofdrolspelers Kris Wouters (Prins Sou-Choung), Nathalie Denyft (Lisa Lichtenfels), François Jacobs (Graaf Lichtenfels), Rudi Giron (Luitenant von Pottenstein) en Eva Vanduren (Princes Mi) zijn toppers in hun vak.

Maandag had ik nog een dagje respijt maar echt ontspannen was er met het jaarlijkse bezoekje van de 13 jaar oude diesel van mijn moeder aan het Autokeuringscentrum van Westmalle niet echt bij maar gelukkig werd hij zonder enig probleem goedgekeurd.

Over de werkweek kan ik heel kort zijn. Druk, druk, druk, druk en nog eens druk. Gelukkig was het vrij snel weekend zodat we terug even konden ontspannen.

Gisteren hebben we dat gedaan door een tentoonstelling over mijn jeugdheld te bezoeken. Daarvoor trokken we naar Wilrijk, woonplaats van wijlen Jef Nys, de geestelijke vader van dat jongetje met het blonde strooidakje … Jommeke. 65 wordt hij dit jaar en bovendien verschijnt zijn 300^ste avontuur. Jef Nys mag dan al niet meer onder ons zijn, zijn geesteskind blijft kranig verder avonturen beleven. Was het een grootse tentoonstelling? Niet echt maar ze was wel goed opgebouwd en ik ben toch blij dat we geweest zijn. Onder andere dankzij Jommeke was ik al heel vroeg een leesfan (en dat ben ik nog altijd).

Gisteravond hadden we dan onze jaarlijkse afspraak met Toneelvereniging Oud KLJ. Zij brachten deze keer TAXI TAXI Online, een klucht van Ray Cooney, een meester in het vak.

Taxichauffeur John Dezwart leidt een dubbelleven. Hij is getrouwd met Marleen, waarmee hij een dochter Vicky heeft en in Vorselaar woont. Met zijn vrouw Vera, die in Grobbendonk woont, heeft hij een zoon Marc. John heeft alles onder controle, tot Vicky en Marc samen chatten op het internet en ze elkaar persoonlijk willen ontmoeten. John probeert wanhopig zijn vel te redden. Tegen zijn zin wordt bovenbuur Stan Van Geyt betrokken in John’s kluwen van leugens. Wordt John ontmaskerd… of kan hij zijn dubbelleven verder zetten…

We hebben al veel stukken gezien van onze Vorselaarse amateurgezelschappen maar gisteren moet toch wel één van de allerbeste zijn geweest. Vanaf het moment dat het doek openging tot het ruim twee uur later terug dichtging hebben we gelachen. Grappig stuk gebracht door begenadigde acteurs die perfect waren gecast. Zo’n avondje waar je je beter van voelt!

We kunnen weeral tegen voor een paar dagen.