walkingwithluc

De titel van deze blogpost heb ik niet zelf bedacht. Ik heb ‘m gisteren gratis en voor niks gekregen van een paar Nederlandse jongens die zich enkele minuten later verontschuldigden omdat ze tot de vaststelling kwamen dat ik precies voor die muziek naar Dessel was gekomen.

Maar eigenlijk begon het oude lullenmuziek weekend al op zaterdag toen Conny en ik nog eens naar het Sportpaleis waren getrokken. Niet meteen onze favoriete concertzaal, al was het maar omwille van die verschrikkelijke slechte stoeltjes.

Helemaal niet verschrikkelijk slecht was de persoon waarvoor we naar Antwerpen waren getrokken … Mark Knopfler. Die was de verplaatsing zeker waard. Je voelt wel dat ook hij niet ontsnapt aan de tand des tijds maar gitaar spelen kan hij nog altijd als de beste.

Na een goeie twee uur waarin ook een paar Dire Straits klassiekers, vertrokken we tijdens die geweldige intro van Money for Nothing terug naar huis. 5 minuten vroeger doorgaan kan een wereld van verschil betekenen, zeker omdat we nog een flinke wandeling naar de auto voor de boeg hadden.

Gisteren ging het dan richting Dessel. Ik was al een paar keer eerder naar Graspop Metal Meeting geweest maar voor Conny was een eerste kennismaking. Maar omdat KISS een laatste keer naar België kwam was dit een ideale gelegenheid. Ook enkele andere van mijn jeugdhelden zoals Whitesnake en Def Leppard kwamen naar de Kempen.

Gelukkig viel de hitte best mee op de wei. Dat kon trouwens ook gezegd worden van de groepen waarvoor we naar Dessel waren getrokken. Al noemden enkele Nederlandse jongens het dus oude lullenmuziek. Wat er ook van zij … wij hebben ons geamuseerd. Vooral het kijken naar mensen is fantastisch leuk in Dessel.

Of er nog een vervolg komt is echter betwijfelbaar. Als de grote namen uit mijn jeugd de gitaren  aan de haak hangen … voor wie zou ik dan nog gaan. Enfin … dat zien we later nog wel.