Dag 2 begon grijs, heel grijs. Tenminste toen ik mijn gordijn opendeed toch. Toen ik een uurtje later aan mijn full Cornish breakfast bezig was deed de zon al behoorlijk haar best om het grijs weg te werken. De wolken zijn niet volledig verdwenen maar ik heb wel veel zon gezien ook.
Eigenlijk is dit zelfs mijn favoriete weer. Zonder wolken is Engeland immers niet zo mooi. Er moeten wolken zijn. Witte wolkjes, grijze dreigende wolken. Het maakt niet uit, als ze er maar zijn.
Bestemming voor vandaag was Port Isaac, de streek van Doc Martin. Enkele jaren geleden had ik een hotel geboekt in Port Gavern en liep ik, toen ik wilde inchecken in mijn hotel, recht in de armen van Martin Clunes. Bleek dat het hotel werd gebruikt voor opnames en ze waren dus vergeten om dat tegen mij te zeggen.
Port Isaac zelf is een oud visssersdorpje. De pier is gebouwd ten tijde van Henry VIII. Het huidige dorpje dateert eerder uit de 18e en 19e eeuw. Er wordt nog steeds gevist, vooral op krab en kreeft.
In Port Isaac begon ook mijn wandeling voor vandaag. Via het South West Coast Path, dat ik gisteren ook lang heb gevolgd, ging ik naar Port Quin. Dit pad is het langste wandelpad in het Verenigd Koninkrijk en gaat van Minehead in Somerset naar Poole Harbour in Dorset via de kusten van Cornwall en Devon. Totale lengte is 1.014 km maar ik zal er vandaag zo’n 6 van hebben gedaan.
Het is een heel mooi pad maar soms oh zo moeilijk. Vandaag was zeker geen peuleschil. Het pad op zich is op sommige plekken zo’n 30 cm breed en 10 cm diep. Naast het pad zijn talloze verborgen putten of “grachtjes”. Dan zijn er ook nog struiken met pijnlijke stekels en uiteraard ook netels en distels. Extra voor vandaag waren trappen, veel trappen. En dan van die trappen die allemaal een verschillende lengte, breedte of diepte hebben. Vermoeiend !
Maar de views die je onderweg meekrijgt zijn onbetaalbaar en zijn het zeker waard.
In Port Quin, ook een van die kleine haventjes kan je nu bij de National Trust cottages huren. Ik heb er gewoon mijn boterhammen gegeten. De terugweg naar Port Isaac was meestal een pak minder lastig om te wandelen maar ik heb toch nog genoeg acrobatentoeren moeten uithalen om heelhuids beneden te geraken.
Na de wandeling nog wat rondgeslenterd in Port Isaac zelf om dan, na een heel geslaagde dag, terug te keren naar mijn basis in Newquay.
walkingwithluc 