Ik had gehoopt er een sportief weekend van te kunnen maken maar het maar deels gelukt. Aan het weer lag het zeker niet.

Gisteren ben ik nog wel een 5K gaan lopen. De eerste 4 gingen probleemloos maar de laatste kilometer was harken. De afgelopen week had blijkbaar toch teveel krachten gevraagd. De bezoekjes aan het ziekenhuis moeten toch voor wat stress gezorgd hebben. Ik ben trouwens ergens ook 2 kilo verloren (every cloud has a silver lining ?).

Vandaag stond er dan een fietstochtje op het programma maar dat is helaas vervangen door lopen. Niet dat ik zelf ben gaan lopen. Mijn neus heeft al het loopwerk gedaan. Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Vader met een beginnende longontsteking, elke dag op bezoek op de “longafdeling” van het ziekenhuis …

In plaats van te fietsen heb ik dus een hele dag in bed gelegen en tijdens de wakkere periodes een beetje naar het fietsen gekeken.

Het tochtje van gisteren:

Het kan verkeren zei Bredero. En gelijk heeft hij.

Nog geen maand geleden heb ik op deze blog het (welverdiende) lof afgestoken voor Sue Townsend, schrijfster van enkele van de grappigste boeken die ik ooit gelezen heb ((post 09-03-2014))

Collega Anja zei deze middag trouwens nog hoe grappig, ja zelfs hilarisch, het extract dat ik op 26 februari op deze blog had gepost ((post 26-02-2014)) was.

En wat moet ik vandaag dan lezen op het internet ?

Sue Townsend is overleden, slechts 68 jaar jong. Een groot schrijfster is heengegaan. Gelukkig heb ik nog een pak boeken van haar in mijn kast zitten en zal ik nog heel vaak flink kunnen lachen dankzij haar. Misschien kan ze nu, samen met die andere grote humorist, de vorig jaar overleden Tom Sharpe, moppen tappen, waar ze ook mogen zijn.

Met een weekje uitstel wegens een enkel die na enkele maanden “windstilte” even terug van zich liet horen (of beter voelen) heb ik vandaag toch mijn eerste avondloopje bij daglicht kunnen doen.

Eindelijk moeten we niet meer over slechte voetpaden doorheen het industrieterrein van Lier lopen maar kunnen we terug langs het jaagpad van de Nete lopen. En dat deed deugd.

 

 

Even leek het er op dat we in de regen zouden moeten lopen maar dat heeft letterlijk maar enkele seconden geduurd. Maar ook al zou het geregend hebben, ik zou toch vertrokken zijn, met of zonder loopbuddy. Het was echt wel nodig na enkele bewogen dagen. Dankzij de dijken gaat het al veel beter.

Stilletjes aan begint Suikerrock namen vrij te geven voor hun driedaags festival in Augustus. Op het moment dat ik mijn combipass kocht (ergens eind vorig jaar) was er nog geen enkele naam bekend. Ik nam dus een risico, zij het een berekend risico.

De eerste naam die ze bekend maakten waren The Jacksons. Altijd leuk en na Michael Jackson (tweemaal) en Janet Jackson kan ik nu ook de andere Jacksons op mijn lijstje zetten.

Daarna volgde Goose. Mij totaal onbekend maar volgens collega Gunter een absolute aanrader. Onze muzieksmaken verschillen echter nogal dus dat wordt afwachten.

Volgende namen op de lijst waren Umberto Tozzi, Urbanus en Slongsdievanongs. Niet speciaals maar ook niet slecht lijkt me (misschien uitzondering van die laatste maar dan ga ik wel even naar de andere markt om het jong talent te bewonderen).

Deze week hebben ze me echter wel blij gemaakt. Eerst kondigen ze aan dat Simple Minds op vrijdag komen en vandaag voegen ze daar nog Madness aan toe. Dat is voor mij dus puur jeugdsentiment. Als zestienjarige kon ik Ska-muziek best smaken: The Specials, The Selector, The Beat … maar toch vooral Madness. Hun eerste zeven elpees heb ik hier nog wel ergens liggen.

In tegenstelling tot de Simple Minds die ik al een aantal keer gezien heb (Torhout Werchter, Vorst Nationaal, TW Classic) heb ik Madness nog nooit aan ’t werk gezien. Waarom niet is me een raadsel. Ik kijk er in ieder geval naar uit.

Hopelijk komen er nog enkele kleppers. Chrissie, de ex van Jim Kerr van Simple Minds zou bijvoorbeeld leuk zijn.

De Mont Saint-Michel … In 2012 liep ik er zelf nog rond tijdens één van die zeldzame vakanties die mij niet over het Kanaal brachten.

De Mont Saint-Michel is ook de plaats waar Het mysterie van Mont Saint-Michel van Maxime Chattam zich afspeelt. Althans gedeeltelijk toch want ook in Caïro gebeurt er een en ander.

In het begin van de winter in 2005 wordt een jonge vrouw, Marion, door de DST (de Franse geheime dienst, ondergebracht in een kloostergemeenschap op de beroemde Mont Saint-Michel. Ze is ongewild betrokken bij een groot politiek schandaal en moet voor haar eigen veiligheid onderduiken.

Haar aanwezigheid lijkt niet op prijs te worden gesteld door de aanwezige geestelijken. Iemand bespioneert haar, ze vindt geheimzinnige boodschappen in haar kamer (die trouwens wordt doorzocht).

Dan vindt ze een mysterieus dagboek, geschreven in Caïro in het jaar 1928 door ene Jeremy Matheson, een Engelse rechercheur. In Caïro worden enkele kinderen op een gruwelijke wijze vermoord. De lokale bevolking is ervan overtuigd dat een ‘ghoela” – een vrouwelijke boze geest uit Duizend-en-een-nacht – ronddwaalt door de straten van de Egyptische stad. Marion geraakt meer en meer in de ban van dit mysterieuze verhaal.

Beide mysteries blijken echter een opzienbarend verband te hebben …

Tot zover de verhaallijn van het boek. Was het een goed boek ? Ja en neen. Het zal nooit een Hercule Poirot prijs krijgen maar het is wel een page turner, zo’n boek dat je doet hopen dat de trein vertraging heeft. Het leest heel vlot en de twee verhaallijnen zijn perfect met elkaar verweven.

Het volgende boek zal me iets verder in de tijd terug brengen. De Ziel van de Stad van Jésus Sánchez Adalid speelt zich namelijk af in het begin van de 13^e eeuw.

 

 

Het is mooi weer. Het blijft langer licht waardoor we terug langs de Nete kunnen lopen in Lier. Waarom zit ik dan te bloggen en ben ik niet aan ’t lopen in Lier ?

Omdat mijn linkerenkel zich weer laat voelen. De afgelopen drie maanden is hij nochtans muisstil geweest. Maar gisteren moet ik ergens een verkeerde beweging hebben gemaakt met een enorme pijnscheut als gevolg.

Vandaag ging het weliswaar beter maar volledig weg was de pijn nog niet. Daarom met veel spijt mijn loopafspraak voor vanavond afgezegd. Ik wil geen liever geen risico’s nemen. Misschien blijf ik zelfs zaterdag binnen.

Het is wel de bedoeling om donderdag met de fiets te gaan werken.

Hout vasthouden maar …