Als je eens rustig wilt wandelen, rij dan naar Retie naar het Provinciaal Domein Prinsenpark.
Een heel mooi park met een waaier aan afgepijlde wandelingen van 2 km tot 9 km en met vijvers, heide en bos. Er is een ruime parking en een onthaalgebouw met propere toiletten (gratis).
Wij kozen vandaag voor de groene route van een dikke 4 km.
Jammer genoeg heb ik, met uitzondering van de namaakexemplaren op het einde van de wandeling, geen hertjes gezien maar wel kikkers, ganzen, reigers (wit en blauw) en veel vogeltjes, al hoorde je die laatsten wel beter dan dat je ze zag.
Voor de vrijdagse uitstap met moeder (en vandaag ook tante) koos ik voor Turnhout en Retie.
Na de lunch in het bijzonder drukke Turnhout (gevolg van de afgesloten grensovergang op de E34)-reden we verder naar Retie.
Daar heb je in het Prinsenpark verschillende afgepijlde wandelingen. Wij kozen voor de blauwe wandeling van 3,10 km. Ik was wel mijn camera vergeten maar nu kon ik de kwaliteit van mijn nieuwe Samsung A34 eens proberen. En die valt best mee
Retiese Aart, Park van Retie, Prinsenpark… achter al deze benamingen schuilt een roemrijk verleden. Tot in de helft van de 19e eeuw bestond de Kempen vooral uit een onmetelijke heide. Deze woeste gronden, toen ‘De Aart’ genoemd, werden door de inwoners gebruikt om hun vee te hoeden. Ze gebruikten de heideplaggen als strooisellaag in de stallen en staken heizoden en turf als brandstof. Op een aantal panoramapunten kun je de uitgestrektheid van het gebied nog herkennen in het landschap.
Rond 1840 werd getracht de woeste gronden vruchtbaar te maken. De ‘Retiese Aart’ werd grotendeels verworven door Koning Leopold I. Later werd het domein door de Graaf van Vlaanderen aanzienlijk uitgebreid tot 4 550 hectaren. Een uitgebreid net van toevoergrachten werd aangelegd voor de bevloeiing van het park en de bevoorrading van de vijvers. Het park werd in 1972 eigendom van de provincie Antwerpen.
Het centrale deel van het domein met zijn kronkelige wegen en indrukwekkende bomen werd aangelegd met de bedoeling hier een kasteel te bouwen. Het kasteel is er echter nooit gekomen. De naam ‘Retiese Aart’ werd in die tijd meer en meer vervangen door ‘Park van Retie’.
Het park beschikt over enkele vijvers, die een unieke meerwaarde aan het domein geven. Deze worden door een grachtensysteem gevoed met kalkrijk water uit het Kempens kanaal. De waterstand wordt zo geregeld dat er tijdens de vogeltrekperioden hier en daar slikplaatsen ontstaan waar je talrijke vogels kan waarnemen. Naast deze vijvers zorgen de weiden aan de rand van het domein voor enkele mooie vergezichten. (Bron : Website Retie)
Na onze wandeling hebben we op weg naar huis nog een tussenstop gemaakt aan Wespedongen in Tielen voor een ijsje van de beste ijsboer in de omgeving : het IJssloeberke.
walkingwithluc 