walkingwithluc

Voor mijn vrijdagse uitstap met moeder koos ik vandaag voor Retie.

In de 12e eeuw behoorde Retie tot het Land van Geel. Toen Geel rond 1230 werd bevoorrecht met de rechten van Stad en Vrijheid, werd een schepenbank in het leven geroepen om in te staan voor het bestuur. Wellicht was er ook een afgevaardigde van Retie die zetelde in de raad, om de belangen van het dorp te verdedigen. Vanaf 1332 bezat Retie een eigen schepenbank, die vergaderde onder de takken van de lindeboom, die thans nog op het marktplein staat.

De parochie van Sint-Martinus werd vanaf 1264 bestuurd door de Witheren van Tongerlo. Zij stonden ook in voor de misvieringen en het innen van de tienden. Dit duurde tot 1819. De oude Sint-Martinuskerk stamde uit de 16e eeuw maar werd in 1871 afgebroken. Enkel een deel van de toren bleef behouden. De huidige kerk dateert van 1872.

Retie is het dorp van de Zeven Neten: de Looiendse Nete, de Kleine Nete, de Zwarte Nete, de Werbeekse Nete, de Plas Nete, de Witte Nete en het Nonnen Neetje. Samen met de Wamp vormen zij bovenlopen van de Kleine Nete en zij zijn bij de meest zuivere riviertjes van Vlaanderen. De naam “Retie”, is afgeleid van de Latijnse persoonsnaam Retus en duidt het gebied aan dat eertijds een bezit was van een zekere Retus. (Bron : Wikipedia)

In 1852 ontving het gemeentebestuur van Retie een brief van de heer Kinkin, beheerder van het privé-domein van Koning Leopold I. In die brief wordt verzocht om de aankoop van heidegronden in de Retiese Aart. In de Kempen noemde men de woest gronden die zich buiten de akkers van een dorp uitstrekten “de Aart”. Elk dorp bezat er wel één. Daar konden de inwoners het vee hoeden, heidmaaisel halen en turf steken.

Rond 1880 wordt te midden van het domein op de aart een “park” aangelegd. De beplantingen wijzen op de intentie om het uit te bouwen als landschapspark. Bijzondere parkbomen worden aangeplant, slingerende wegen verbinden een ringweg met een grote open plaats waar het koninklijk buitenverblijf zou verrijzen. De broer van broer van de latere Koning Albert I en zoon van Philippe, Graaf van Vlaanderen, zou er gaan wonen. Hij overlijdt echter op 22-jarige leeftijd en het gebouw komt er nooit. (Bron : infobord aan infocentrum Park)

Wat er nu wel is, is een bijzonder mooi provinciaal domein met bomen, stukken heide en vijvers. En vier heel mooi afgepijlde wandelingen waarvan wij de wandeling van 6 km kozen.

Na een lunch in Turnhout en een dessertje bij het IJssloeberke in Tielen was het alweer een zeer geslaagde vrijdaguitstap. Wel jammer dat de (duizenden?) muggen mij wel wisten te smaken.