Zaten we afgelopen vrijdag nog bij de meester van het Vlaamse levenslied in de Borgerhoutse Roma … gisteren zaten we in Vorst Nationaal bij de meesters van de onverstaanbare teksten ook wel bekend als Sigur Rós.
Maar vóór we daar waren hebben Conny en ik nog een wandelingetje gemaakt in Rijmenam namelijk het Rijmenampad. Deze wandeling had, in deze tijd van het jaar, ook wel de naam Paddestoelenpad kunnen heten maar dat zal overal wel zo zijn zeker?
Ik heb in ieder geval gezien dat mijn favoriete seizoen er weer aan komt. Prachtige kleurenpracht in de bomen en ontelbare paddenstoelen op de bodem. En dan te bedenken dat ik er (heel even) heb aan getwijfeld of ik mijn camera wel zou meenemen.
Na de wandeling van zo’n 9 km en een stevige ovenschotel vertrokken we dan richting Vorst. Onderweg even een tussenstop gemaakt om Conny’s collega op te pikken en ondanks een klein beetje file op de Brusselse buitenring heel vlot op onze bestemming geraakt.
Onze plaatsen waren best goed. Om kwart over acht begonnen de jongens dan aan hun eerste set die ongeveer een uur zou duren. Na een pauze volgde dan een tweede die iets minder lang zou duren.
En hoe was het ? Wel … het was heel goed maar wel apart. Maar het is quasi onmogelijk om te beschrijven. Je moet het gewoon meegemaakt hebben. Het was een prachtige mix van muziek en licht, helaas maar misschien ook dankzij die onverstaanbare taal. Interactie met het publiek? Niet aan hen besteed. Maar ik ben wel blij dat ik de verplaatsing heb gemaakt.
Volgend concert op de agenda is weer iets totaals anders : Daan in Het Depot in Leuven.
walkingwithluc 