walkingwithluc

Door de werken op onze “normale” route hebben we vandaag nog eens voor een klassieker gekozen : de vesten van Lier.

In mijn schooltijd, ik heb namelijk zes jaar school gelopen in Lier, verfoeide ik de vesten. De vesten trouwens niet alleen, het hele lichamelijke opvoeding gedoe was niet echt mijn ding.

Maar het aantal keren dat ik de vesten de laatste 10 jaar heb gelopen kan ik niet meer tellen. We vertrokken van het Lisp richting het Spui. Aan de Sionsvest had onze trainer een eerste keer problemen met zijn fietsje. Helaas kent hij maar twee versnellingen, groot en klein, en bijgevolg gaat die ketting constant van links naar rechts en omgekeerd. Dan moet die ketting er uiteraard al eens afvliegen. Later zouden we nog eens moeten stoppen omdat de remmen een beetje bleven hangen.

Het nadeel van het in wijzerzin lopen is wel dat het moeilijke deel op het laatste komt. Tussen Mechelsesteenweg en Antwerpsesteenweg gaat het licht omhoog maar het gedeelte tussen Antwerpse- en Lispersteenweg is gemeen plat (da’s nog een beetje erger dan vals plat).

Enfin, na 38 minuten stonden er 5 kilometer op de teller en dat moet een eeuwigheid geleden zijn. Met een tempo van 7:35 was ik trouwens best tevreden.