Verdronken land (bis)

Omdat onze rookstopwandeling vorige week een beetje in het water was gevallen (letterlijk dan) hebben we vandaag een herkansing gedaan. Plaats van afspraak was de parking van het Netepark in Herentals. Voor mij dus bijna een thuismatch vandaag.

Deze keer waren we trouwens wel goed voorbereid. Een arsenaal aan droge kledij in de koffer van de auto en ook nog voldoende droge sokken om mee te nemen voor onderweg. We hebben vorige week ons lesje wel geleerd.

Onder een aangenaam zonnetje vertrokken we richting het Blososportcentrum waar we al snel de oevers van de Kleine Nete opzochten. Die waren beter begaanbaar dan vorige week. Het water leek wel veel hoger te staan en kwam op sommige plekken zelfs gevaarlijk dichtbij.

Na een viertal kilometer werden we plots overvallen door een plensbui van jewelste. We werden gelukkig wel goed beschut door enkele grote bomen en na een vijftal minuten was het ergste voorbij zodat we onze tocht konden verderzetten. Nadien hebben we nog wel wat druppels gehad maar echte regen kan je dat niet meer noemen.

Op de grens met Vorselaar zijn we even van de geplande route afgestapt om een kijkje te gaan nemen in de Priorij Den Troon in Grobbendonk, of tenminste naar de restanten ervan. Een plekje waar ik al duizenden keren voorbij ben gewandeld, gelopen of gefietst maar waar ik nog nooit gestopt ben. Eigenlijk schandalig want in Engeland zou ik ervoor extra kilometers doen. Het was er toch mooi en vooral rustig (maar dat was het de volledige 14 km lang).

Na de korte afwijking terug naar het oorspronkelijke pad dat ons bij Camping De Zeven Geitjes bracht. Vroeger was dat Camping Ozon maar sinds kort dus heropend onder een nieuwe naam. Een colaatje later vervolgden we onze weg richting Herentals. De bedoeling was om daar even de Toeristentoren te bezoeken maar in het bos zijn we ergens de weg kwijtgeraakt. We hebben dan maar via de GPS onze weg terug gezocht (en gevonden).

We waren niet zo nat als vorige week maar we hebben toch maar even frisse kledij aangetrokken. Dat eet iets aangenamer. Eigenlijk ben ik wel een beetje blij dat ons etentje vorige week niet kon doorgaan want het kan niet zo lekker zijn geweest dan hetgeen ze ons vandaag in De Repertoire hebben voorgeschoteld. Het was een aangename afsluiter van de zoveelste gezellige wandeling van dit jaar.

wandeling 20160702.JPG

IMG_6348.jpeg

IMG_6356.jpeg

IMG_6368.jpeg

IMG_6355.jpeg

IMG_6395.jpeg