Het transportbedrijf WWT (WorldWide Transport) waarvan de Belgische zetel gevestigd is in Lier organiseert elk jaar managementdagen waarop de managers van alle landen bijeenkomen om de strategie van het bedrijf voor de toekomst te bespreken.
Deze keer is het de beurt aan de Belgen om de tweedaagse te organiseren en zij kiezen voor Sunparks in De Haan. Zoals wel meer gebeurt bij dergelijke evenementen wordt de meeting gevolgd door een uitbundig feestje. ’s Ochtends stelt security officer Luc Geerts vast dat niet iedereen in zijn of haar eigen bed heeft geslapen.
Na afloop van de tweedaagse maakt Luc Geerts nog een laatste controle in Sunparks zodat het maandag terug business as usual kan zijn.
Dat verandert echter wanneer ’s avonds, op een parking in Zandhoven het levenloze lichaam van Magda Vossen vermoord wordt teruggevonden. Magda is de secretaresse van Ivan Raeymaekers, General Manager van WWT. Het is aan commissaris Bruno Somers en hoofdinspecteur Paul de Winter om klaarheid te brengen in deze zaak.
Vijf jaar nadat ze deze zaak hebben opgelost wordt aan de Vismarkt het lichaam van Mike Horemans gevonden. Horemans was Sales Manager bij … WWT. Net als bij de vorige zaak lijkt het ook nu weer een kluwen van overspel en bedrog bij het transportbedrijf, met mogelijk ok nog een vleugje chantage erbij. Somers & De Winter hebben hun handen vol.
Tot zover de inhoud van Afrekening in het bedrijf, het zevende boek in de reeks rond de twee Lierse speurders van de hand van Ludo Geluykens uit Ranst en het derde boek dat ik gelezen heb. Later deze week worden er trouwens nog drie geleverd.
De Nobelprijs voor literatuur zal Geluykens wellicht nooit krijgen en ik vrees hetzelfde voor de Hercule Poirotprijs. Dat betekent echter niet dat zijn boeken niet de moeite lonen om te lezen, integendeel zelfs. Het zijn vlotlezende politieverhalen die misschien wel vergelijkbaar zijn met de verhalen van A.C. Baantjer (je weet wel … De Cock met cee-oo-cee-kaa).
Een pluspunt voor mij is wel de herkenbaarheid ervan. Als je op dinsdag leest dat de het politieduo iets gaat drinken in hetzelfde café waar ik drie dagen eerder zelf ben binnengeweest … dan mag je dat wel herkenbaar noemen.
walkingwithluc 