2015 mag dan het eerste jaar sinds 2006 dat ik mij niet kan inzetten voor de Roparun, dat betekent niet dat ik me niet kan inzetten voor het goede doel.
De afgelopen vier dagen hebben een zeshonderdtal teams het beste van zichzelf gegeven voor de 1000km van Kom Op Tegen Kanker. Vanuit Mechelen werden vier lussen gereden, telkens met andere bevoorradingsdorpen en andere middagdorpen.
Vandaag was het de beurt aan mijn eigen Vorselaar om de meute te verwelkomen voor hun middagpauze. Toen ik hoorde dat men vanuit de organisatie enkele vrijwilligers zocht heb ik dan ook geen moment getwijfeld. We werden rond 9u30 verwacht in het sportcentrum. Zoals altijd was ik ruim op tijd maar dat bleken de meeste andere vrijwilligers ook te zijn.
Eerste taak : het klaarzetten van de tafels. De tafels en stoelen stonden er gelukkig al. Wij moesten ervoor zorgen dat er placemats, bestek, bekertjes en dergelijke werden klaargelegd. Omdat iedereen ruim op tijd was werd dit klusje in een ijltempo afgewerkt, zelfs nog vóór de briefing begon.
Na de briefing werden we opgedeeld in groepjes : fietsbewaking, serveren en bedienen en registratie van de namiddag-deelnemers. Ik werd ingedeeld bij deze laatste groep. Achteraf gezien was dit een meevaller want ik heb toch enkele BV’s aan mijn balie gehad : Otto-Jan Ham, Thomas Van den Spiegel en Kris Peeters om er maar enkelen te noemen. Ook onze lokale BV’s (Bart Wellens, Erik Goris, Herman Van Springel en Peter van Santvliet) hingen trouwens rond in de buurt van mijn registratiestandje. Toen mijn taak als registrator er op zat ben ik nog mee gaan helpen in de sporthal (koffiezetten en afruimen).
Rond een uur of drie werden we “gelost”. Nog even de sfeer opsnuiven in het evenementendorp waar ik An Swartenbroeckx en Nathalia nog tegen het lijf liep (figuurlijk dan). ’t Was best vermoeiend maar zeker voor herhaling vatbaar.
walkingwithluc 