Liedjes

Aan alles komt een eind. Mooie liedjes duren niet lang. Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Mijn tijd van (naar huis) gaan is ook bijna gekomen.

Vandaag dus de laatste volledige dag in Engeland. Ik had op deze langste dag van het jaar naar Stonehenge kunnen rijden, dat is maar anderhalf uurtje rijden van hier, maar er was daar al 36.000 man en daarom heb ik dat maar gelaten.

Ik ben de andere kant uitgereden naar Great Witley. Daar staat Witley Court. Dit 19^de eeuwse paleis is in 1937 uitgebrand. Men heeft nooit de moeite gedaan om het te herstellen, dat was destijds niet te betalen. Even leek het erop dat het zou worden afgebroken maar in 1964 heeft het een beschermde status gekregen. Aan het gebouw (of althans de ruïne ervan) zijn ook grote tuinen. Er is ook een grote Perseus & Andromeda fontein die door English Heritage werd gerestaureerd en om het uur een kwartiertje mag “spuiten”.

Naast Witley Court ligt een charmant kerkje met een even charmant theehuisje waar ik mijn lunch heb genomen. Omdat de heenweg via de autostrade een beetje saai was koos ik voor de terugweg voor de “vermijd snelwegen-versie”. Ik weet nu weer waarom ik een haat-liefde verhouding heb met de Engelse wegen. Soms is het echt zalig “cruisen” op wegen die uitnodigen om sportief te rijden, soms is het echter ook vermoeiend omdat je behoorlijk geconcentreerd moet rijden op die smalle wegen.

Op weg naar het hotel ben ik nog wel gestopt in Upton House. Upton House is behoorlijk oud maar is sinds 1927 in het bezit van de Samuel-familie. En wie is de Samuel familie ? Dat zijn de stichters van Shell. Er is dan ook behoorlijk wat kunst te zien in het huis. Ook hier is een grote tuin om door te wandelen, met veel bloemen (en veel insecten).