walkingwithluc

Terug thuis na 4 dagen in Tienen en tijd om eens terug te blikken op Suikerrock – editie 2013.

Toen ik heel lang geleden mijn combiticket bestelde en daarnaast een hotelkamer boekte voor vier nachten waren er maar twee namen bekend namelijk Kaiser Chiefs en Sting. Ik nam dus een behoorlijk risico want als de rest van het programma op niets zou trekken was ik mooi gezien. Maar op basis van de affiches van de afgelopen jaren had ik er alle vertrouwen in en de organisatoren hebben me zeker niet teleurgesteld.

Met een heel gevarieerd programma waarbij 20 verschillende groepen gespreid over vier dagen is het moeilijk om te zeggen wat er nu het beste was maar ik ga toch een poging ondernemen door Lucassen uit te delen (zo’n beetje te vergelijken met de oscars)

• Beste concert van het weekend : zonder enige twijfel Within Temptation. Ik was al fan van hen vóór 13-11-2012 maar sinds ik ze op die datum hun verjaardag heb zien vieren in het Sportpaleis is mijn adoratie voor hen nog gestegen
• Revelatie van het weekend : Gabrielle Aplin. Deze Engelse met de engelenstem heeft me helemaal betoverd. In deze categorie een eervolle vermelding voor My Jerusalem. Deze Texaanse groep bracht goeie ouderwetse rock ’n roll. 
• Verrassing van het weekend : Brahim. Met zijn soul en R&B muziek viel hij enorm goed mee. En dan te bedenken dat ik hem eerst links zou laten liggen.
• Energie van het weekend : Nathalia. Indrukwekkend om te zien hoeveel energie zij uitstraalt tijdens haar uur durende set. Je wordt gewoon moe van alleen al te kijken. En ze heeft natuurlijk een stem als een klok. 
• Ontroerendste moment van het weekend : het eerbetoon van The Scabs aan de onlangs overleden Fons Sijmons. Ondanks de moeilijke tijden brachten ze wel een ijzersterke set (zoals steeds). 
• Natste moment van het weekend : de onweersbui die helaas een abrupt einde bracht aan het concert van Sting.
• Irritantste security man : de man die ervoor zorgde dat ik zaterdag (en zondag) mijn Canon niet meer mee mocht binnen nemen. Ik weet wel dat het officieel niet mag maar mijn Canon werd gewoon uitgesloten op basis van uiterlijke kenmerken (zijn grootte) en volgens mij is dat racisme. Er waren veel mensen met kleinere maar veel betere camera’s dan de mijne en die mochten wel binnen. Gelukkig wilde ik vooral foto’s van Within Temptation en The Scabs.
• Beste bescherming : de oordopjes van Safety Advises. Ik had wel eigen oordopjes mee maar geen van beide paren bevielen me eigenlijk. Na een heel interessante uitleg aan de stand van Safety Advises weet ik ook waarom. Het ene paar was eigenlijk brol en het ander paar was te groot voor mijn kleine oren (toch zeker aan de binnenkant, over de buitenkant spreek ik me niet uit). Nu heb ik perfect zittende oordopjes die wel voldoende geluid doorlaten maar me wel beschermen.

Waar ik echter het meeste plezier heb aan beleefd was de beslissing om een hotelkamer te nemen op 500 m van de Grote Markt. Vier dagen is sowieso al zwaar, als je dan ook nog eens elke dag 160 km heen en weer moet rijden dan wordt het nog extra zwaar.

Ik heb me wel, net als op andere festivals of optredens, weer aan enkele zaken geërgerd. Ik begrijp niet hoe mensen hun kinderen meebrengen naar dergelijke evenementen zonder te zorgen voor goede bescherming. Je kan je niet voorstellen hoeveel kinderen ik heb zien rondlopen zonder oordopjes. Ik weet als geen ander hoe lastig het is om te leven met gehoorschade en om je kinderen dan bloot te stellen aan zoveel decibels … onvoorstelbaar.

Daarnaast zijn er natuurlijk de klassieke gevallen van mensen die stomdronken rondlopen of die niets beters te doen hebben dan te blijven kletsen terwijl iemand als Katie Melua wondermooie songs brengt, ik zal het nooit begrijpen. Een beetje respect mag je toch wel verwachten ?