Het gebeurt niet vaak maar ik ben toch blij dat het weekend voorbij is. Een groot deel ervan werd dan ook in bed doorgebracht.
Ondanks het feit dat er eergisteren echt “feel good food” op het menu stond (mosselen) voelde ik me niet zo goed. Ik kan niet zeggen dat ik echt ziek was maar gezond was ik evenmin. Waarschijnlijk gewoon een combinatie van vermoeidheid met een verkoudheid. Hoe dan ook, om 8u lag ik al in mijn bed en daar ben ik pas zaterdagvoormiddag om 10u terug uit gekropen. Die extra lange nachtrust heeft weliswaar geen wonderen verricht maar heeft me wel ongelooflijk goed gedaan.
De rest van het weekend werd ook in alle rust doorgebracht. Zaterdag met het bekijken van het WK veldrijden in Louisville, Kentucky met als apotheose de glansrijke overwinning van de beste veldrijder allertijden : Sven Nys.
En vandaag heb ik mijn 24ste Bondfilm op één maand tijd bekeken: Never Say Never Again. Ik had namelijk voor mijn verjaardag de speciale Birthday Box gekocht : 22 Blu-Rays in één box, met ruimte voor de Skyfall, de 23ste officiële Bondfilm. Daarnaast heb ik ook nog de twee onofficiële films (de Bondparodie “Casino Royale” met David Niven en Peter Sellers en “Never Say Never Again” met Sean Connery).
En la question jambon (de hamvraag) is nu natuurlijk: Wie is de beste Bond en wat is de beste Bondfilm? Smaken verschillen dus niet iedereen zal het met me eens zijn maar voor mij is Pierce Brosnan de ultieme James Bond en is Goldeneye mijn favoriete Bondfilm.
De zwakste Bondfilms zijn wat mij betreft “Octopussy” en “A View to A Kill”, vooral om Roger Moore op dat moment eigenlijk al te oud is om te kunnen overtuigen als 007. En de laatste films met Daniel Craig als Bond (“Casino Royale” en “Quantum of Solace”) zijn niet slecht maar lijken me soms meer James Bond meets Jason Bourne dan op de traditionele Bond. Gelukkig kan ik de Bourne-films ook wel smaken.
walkingwithluc 