De begon nogal slecht vandaag. Als ik iedereen die een kachel heeft thuis (mazout of hout, dat maakt niet uit) een tip kan geven  : ga geen gevecht aan met die kachel want hij wint toch. Ik heb het vanochtend kunnen ondervinden. Slechts een paar tellen met mijn (bloot) dijbeen tegen de kachel en nu een joekel van een rode vlek

 

Maar als “goed begonnen” gelijk is aan “half gewonnen” dan is “slecht begonnen” gelijk aan die andere helft. De dag is dan ook positief geëindigd. Eerst is het me gelukt om, samen met Nadine, een bankrekening te openen op naam van ons Roparunteam. En toen ik thuiskwam lag er een nieuwe aanwinst voor mijn autoverzameling op me te wachten.

 

Roparundagje gehad vandaag !

 

Iets over tien vertrokken naar Itegem waar ik Carine opgepikt heb en dan richting Rotterdam waar in Ahoy de eerste Roparun teambijeenkomst werd gehouden. Het was bijna half een toen we daar aankwamen. Daar werden we welkom geheten door een doedelzakspeler in vol ornaat maar we hadden al snel door dat die daar niet voor ons stond maar wel voor het lustrum van de marine dat in een andere zaal werd gehouden.

 

 

Na de teambijeenkomst zijn we dan nog samen met Werner en Yannick naar Lier gereden om een hapje te eten en om de ex-collega’s van ING te steunen. Zij staan met een standje op de Lierse Kerstmarkt, ook om geld in te zamelen voor de Roparun.

 

Dan gaat een mens al eens de laatste Kerstinkopen doen en staan er op iemand zijn lijstje een aantal boeken. Dus dan bezoek je een paar boekenwinkels. De boeken die je zoekt zijn daar echter niet te verkrijgen. Ofwel zijn ze uit stock ofwel worden ze er gewoon niet verkocht.

 

Maar toch ga je dan met 3 doeken naar huis. Hoe komt dat ? Omdat je al die rijen met boeken grondig bekijkt en dan een paar boeken ziet staan die je absoluut niet kunt laten liggen. Waarom niet ? Zwak karakter zeker ? Ofwel omdat de eerste twee nog geen 10 euro kosten en omdat het derde boek het langverwachte slotstuk is van een trilogie waarvan de eerste twee delen fantastisch goed waren.

 

Dan heb ik het over “De erfgenamen van de Duivelsbijbel” van Richard Drübbel (tiens, weer een Duitser). Deel 1 (De Duivelsbijbel) begint in 1572 en vertelt in 560 bladzijden het verhaal van Andrej en de Codex Gigas, een bijbel die volgens de legende door de Duivel hemzelf werd geschreven, dat alles . Deel 2 (De wachters van de Duivelsbijbel) speelt zich af in 1612. De Codex Gigas wordt gestolen door plunderaars. Maar is het wel de originele bijbel of is het een kopie ? Dat kom je te weten na meer dan 600 spannende bladzijden.

 

En nu is er dus het derde deel. We zijn weer dertig jaar verder en de Duivelsbijbel staat in het middelpunt van de belangstelling. Vanuit alle windstreken wordt er, om verschillende redenen, gezocht naar de bijbel. Ongetwijfeld weer meer dan 600 bladzijden leesplezier. Als je graag historische romans leest waarin feiten worden vermengd met fictie dan zijn deze drie boeken zeker een aanrader (althans, de eerste twee toch zeker, het derde valt nog af te wachten maar ik heb er alle vertrouwen in).

Er wordt hier de laatste tijd niet zoveel meer gepost maar daar zijn goede redenen voor.

 

Ten eerste moet er iets gebeuren dat toch de moeite loont om te vermelden en ik denk niet dat iemand er behoefte aan heeft om mij te horen zagen over hoe druk het weer was op het werk (en het is dus bijzonder druk).

 

Bovendien heb ik een nieuw verslavend computerspelletje gekocht : Amazonia. Het is een heel eenvoudig spelletje waarvoor je enkel een computermuis nodig hebt want zodra je meer dan de “pijltjes” van het klavier en een entertoets nodig hebt kan ik toch niet volgen. Maar verslavend werkt het dus wel.

 

Gelukkig wordt er ook nog gelezen. De laatste twee boeken waren in ieder geval boeiende lectuur. Het voorlaatste boek, Mensenjacht door James L.Swanson , gaat over de moord op Lincoln door John Wilkes Booth en de daaropvolgende klopjacht. Het is dus non-fictie maar het leest als een spannende roman.

 

Het laatste boek was De Gladiator door Philipp Vandenberg. Dit boek gaat over een jonge ketellapper die ten tijden van keizer Claudius in Rome aankomt en de grootste gladiator van Rome wordt. Het verhaal is fictie maar het leest als non-fictie.

 

Morgen begin ik aan het volgende boek : De Schaduw van Thot door Michael Peinkofer. Als het even goed is als zijn Broederschap van de Runen dan heb ik weer vele uren leesplezier in het vooruitzicht.

 

Het valt me trouwens op dat ik de laatste tijd veel Duitse auteurs lees : Andreas Eschbach, Philipp Vandenberg, Michael Peinkofer, Petra Hammesfahr. Toch een beetje bizar voor een Anglofiel als ik.

Poging om een beetje van de sfeer van gisteren weer te geven :

Gisteren nog eens een portie jeugdsentiment gaan opsnuiven. In het Antwerpse Sportpaleis kwam immers Jean-Michel Jarre optreden en die werd door mij in de jaren ’80 behoorlijk grijs gedraaid. En zijn Rendez-Vous concert in Houston uit 1989 zie ik ook nog steeds voor mij. Eerlijkheidshalve zeg ik er bij dat ik dat concert wel op TV heb gezien en dat ik toen niet even naar Houston ben gevlogen 😉

 

 

En hij heeft me niet teleurgesteld. De muziek blijft geweldig en de licht- en lasershow is ongeëvenaard. De belangstelling was wel teleurstellend : nog niet eens de helft van een half Sportpaleis was gevuld.

 

Nog een paar foto’s genomen tijdens mijn wandeling eerder deze week. Vandaag te druk gehad met het ruimen van sneeuw 😉