walkingwithluc

Ben ik blij dat ik in Antwerpen kan gaan werken en niet elke dag op en naar Brussel moet gaan.

Deze namiddag ben ik nog eens naar onze Brusselse zetel gegaan. Enerzijds om een opleiding te geven en anderzijds om kennis te maken met de “Brusselse tak” van ons Roparunteam.

Op zich viel dat nog heel goed mee, al stel je wel vast dat, zodra je een taal een tijdlang niet gebruikt, er behoorlijk wat roest gaat op zitten. Frans verstaan, lezen en schrijven is nog altijd geen probleem. Maar een vlotte conversatie voeren die eigenlijk niets met het werk te maken heeft is toch andere koek. Maar door er af en toe een paar Nederlandse woorden tussen te stoppen gaat het toch vrij goed.

Maar de terugweg naar huis ging niet zo vlot. Aangekomen in Brussel Noord stond er achter elke, maar dan ook elke, trein een paar rode getallen. Deze varieerden van 5 minuten tot 45 minuten vertraging. En de treinen die op hun oorspronkelijke spoor vertrokken waren op één hand te tellen. Uiteindelijk ben ik uiteraard wel thuisgeraakt maar toen was het nieuws van 19u al bijna gedaan.

En morgen zal het weer laat zijn want in de Lotto Arena komt dan het summum van de Duitse Vollksmusik optreden tijdens die Musikantenstadl. Niet direct mijn soort muziek maar mijn moeder is wel grote fan dus dan heb ik dat er graag voor over. En de muziek mag dan misschien iets minder zijn … de shows zijn wel “af”.