Ik heb vandaag inderdaad een beetje een duatlon gedaan.
Tussen Kasterlee en Tielen werd vandaag namelijk Dwars door Kasterlee gelopen over een afstand van 16km. Rond 13u zat ik op de bus die ons van Tielen naar de start in Kasterlee zou brengen. Daar werden we om exact 14u op gang gefloten. Ik was sowieso van plan om het rustig aan te doen. Men had me namelijk gewaarschuwd dat het “ne lastige” zou worden en gelijk hadden ze.
De eerste paar kilometers door de Hoge Mouw doen je helemaal vergeten dat je in de zogenaamde “vlakke” Kempen bent. Neem daar nog de zanderige ondergrond, de verraderlijke boomstronken en temperaturen van zo’n 30°C bij en dan weet je dat dit niet mijn ding is. Ook het leger van dazen of steekvliegen was niet bevorderlijk voor de sfeer.
Al snel zat ik helemaal alleen, alhoewel echt alleen was het niet. Ik had namelijk het gezelschap van een fietser van de organisatie. Buiten het feit dat hij tegen elke seingever nog eens bevestigde dat ik wel degelijk de laatste was en dat hun taak er op zat was het wel aangenaam gezelschap.
Het lopen ging echter lastiger en lastiger. Aan de ademhaling lag het niet, ook de hartslag ging niet uitzonderlijk hoog. Ik had gewoon geen kracht meer in de benen, waarschijnlijk compleet maar dan ook compleet verzuurd. Af en toe wandelen hielp helemaal niets. Na 11,5 km was het al meer wandelen dan lopen en dat had ook weinig zin.
Ondertussen had ik wel gezelschap gekregen van de bezemwagen. De fietser stelde dan voor om even zijn fiets te nemen wat ik dan ook een drietal kilometer gedaan heb. Toen waren we terug bij de laatste lopers en hebben we terug gewisseld : hij op de fiets en ik achterin de jeep (liggend). Het werd dus een DNF vandaag. Maar toch ben ik blij dat ik naar ginder geweest ben. Anders had ik waarschijnlijk toch maar in de zetel gelegen.
walkingwithluc 