walkingwithluc

Het mag zo stilletjesaan gaan stoppen … dat smerige winterweer. Ik heb niets tegen de winter maar dan moet zo’n ijskoude maar droge winter zijn. Dat mogen behoorlijk wat graden onder nul zijn, zolang het maar droog blijft.

Maar toestanden zoals vanmorgen kan ik missen als de pest. Het begon al toen ik wou vertrekken naar het station. Ik merkte dat ik vergeten was mijn haar te kammen maar dat was geen probleem … de straat lag er immers als een spiegel bij. Misschien komt dat wel door die voor ons onzichtbare borden met “toegang verboden voor strooiwagens” op.

Onderweg viel het dan wel redelijk mee maar echt op mijn gemak voelde ik me toch niet. De korte verplaatsing van de wagen naar het stationsperron zou voor Kevin Van der Perren misschien plezant geweest zijn, ik vond het minder prettig.

Bij het buitenkomen van het station van Berchem voelde het al veel warmer aan dan bij ons in de Kempen maar dat maakte de voetpaden er niet veiliger op. Zolang ik tussen de huizen bleef kon ik gewoon stappen maar zodra er ergens een “open gat” was moesten er heel kleine stappen genomen worden om toch maar niet te vallen.

Verder was het een doordeweekse (vermoeiende) dag met één verschil : we krijgen deze week op ’t werk allemaal een gloednieuwe PC en dat met een groot scherm ! Eindelijk kunnen we alle blogs bekijken zonder met de scrollbar van links naar rechts te moeten schuiven.