walkingwithluc

Olmen, 24 maart 2008, 14u55

Een vijfhonderdtal sportievelingen staan klaar voor hun 4, 8, 12, 16 of 20km. Sommigen noemen hen moedigen, anderen verklaren hen voor gek. Persoonlijk denk ik dat de laatste categorie gelijk heeft want we staan daar in een heuse sneeuwstorm te wachten op het startschot.

Samen met de speaker vraag ik me af of we hier de PAASjogging of een KERSTcorrida gaan lopen. Aangezien er enkele meisjes rondliepen verkleed als konijn (de soort die mandjes met chocolade-eitjes dragen, niet die van Hugh Heffner) ga ik er toch van uit dat het Pasen is.

Gelukkig stopt het vrij snel met sneeuwen. De volgende 50 minuten blijft het droog, het wordt zelfs zonnig maar dan gaan de hemelsluizen terug open. Dit keer is het een mengeling van sneeuw, hagelen (ijs)regen. Als je dan nog net op een stuk loopt waar de wind tegenzit dan is dat geen pretje.

Toen ik aan mijn vijfde en laatste ronde begon waren de meeste van mijn Roparun collega’s me trouwens al voorbij gestoken. Op het parcours werd het verdacht stil. Op sommige plaatsen waren de signaalgevers zelfs al verdwenen.

Het was dan ook geen verrassing toen ik aan de aankomst kwam en alles daar al bijna opgekuist was … Gelukkig is er nog iemand speciaal om mijn aankomstpakketje gelopen. Ook in de sporthal waren ze alles al aan ’t inpakken.

Hoe is het lopen zelf gegaan ? Wel, in ieder geval beter dan vorige week in Sluis.

De 20km, die volgens de organisatoren 19,5km lang waren en volgens mijn Garmin 19km werden afgelegd in 2u05. De Garmin werd wel iets later gestopt maar dat kwam omdat de aankomst al afgebroken was … Ik heb trouwens gedurende de hele loop geen enkele keer naar de Garmin gekeken. Achteraf bekeken is het een heel constante loop geweest. Een heel constante snelheid zonder pieken of dalen (behalve na ronde 3 en ronde 4 toen ik even een bekertje water heb genomen).

Meer in detail :

De bovenste lijn geeft de snelheid aan, de onderste lijn het tempo.