Snel even van op het werk een "postje" doen. Eigenlijk mag dat wel niet maar er zit hier bijzonder weinig volk, niemand ziet het en dan mag het wel. Van ons team waren het trouwens weer de Die-Hards van altijd die er wel waren (nietwaar Anja ?), de rest had verlof. En dat gewoon omdat wij toevallig aan de verkeerde kant van de verlofgrens zitten (dat is zoiets als de taalgrens, ge ziet dat niet liggen, maar toch lijkt dat te bestaan en diegenen die aan de verkeerde kant van de grens zitten zijn altijd de pineut, sniksnik).

Even over dat drukke weekend. Straks als ik thuis kom, snel even een douche nemen, iets eten en dan naar het lokale amateurtoneel (we hebben twee toneelverenigingen in ons dorp). Vandaag is het "Barak Faunus" door "Oud KLJ).

Morgenvoormiddag vertrek ik dan naar Rotterdam voor de Roparun infomeeting. Van Rotterdam gaat het dan rechtstreeks naar Bonheiden waar we met de collega’s (en familie) hebben afgesproken om te gaan eten in de Mussepot. Vandaar gaan we dan in groep naar de "Stadsschouwburg" van Peulis om onze collega Heidi te zien schitteren in "Vraag het maar aan de postbode".

En voor zondag staat er dan nog 16km lopen op het programma.

Gelukkig heb ik maandag een dagje verlof en kan er wat uitgerust worden.

Neen, ik heb mijn rapport niet gekregen vandaag en ik heb het evenmin over een geslaagd examen. Ik heb het over de derde keer dat ik een gemiddelde snelheid van 10 km/u gehaald heb.

Zoals gewoonlijk op donderdag vrij vroeg de loopschoenen aangetrokken en op weg voor drie kwartier. Ik had het gevoel dat het niet zo vlot ging in vergelijking met vorige dinsdag. Groot was dan ook mijn verbazing toen bij aankomst bleek dat ik toch hetzelfde tempo heb kunnen aanhouden.

Het was vandaag trouwens de laatste "gewone" donderdagtraining. Vanaf volgende week staan er op donderdag steevast "versnellingen" op het programma.

Voorlopig hou ik het bij de cijfers van vandaag :

Met nog 3 maanden te gaan vóór de Roparun wordt het stilaan tijd dat er werk wordt gemaakt van inzamelacties.

Bij ons betekent dat een wafelverkoop en een aardbeienverkoop. Nieuw voor dit jaar is dat we zullen proberen om "sponsors" te zoeken voor de lopers, met andere woorden, lieve mensen die per kilometer een bepaald bedrag willen schenken (1 cent per kilometer is dan goed voor ruim 5 euro)

Een probleem is natuurlijk wel dat we altijd bij dezelfde mensen moeten aankloppen namelijk de collega’s en de familie- en vriendenkring. Als je dan 3 acties op korte tijd organiseert dan voel ik me altijd een bedelaar en ik ben sowieso nooit goed geweest in mezelf of iets anders te verkopen. Gelukkig hebben we heel vrijgevige collega’s.

En misschien valt er via deze weblog nog wel wat te versieren ?

Elke deelnemer draagt persoonlijk ook 50 euro bij dus dat is ook al goed voor bijna 1000 euro.

En tenslotte heb ik mijn Roparun-stop-met-roken-spaarpotje waar tegen dan ruim 250 euro zal inzitten.

We zullen toch zeker "iets" aan Kom-op-tegen-Kanker kunnen schenken.

Dinsdag = loopdag. Om 7u stond ik dan ook klaar voor een dik halfuur lopen. Het weer zag er alles behalve veelbelovend uit. Even dacht ik dat ik de Ark van Noë zag voorbij varen. Het bleek echter bus 38 te zijn. Terwijl ik stond te wachten op de Garmin die moest opwarmen waaide ik bijna uit mijn jasje. Ik had veel goesting om terug binnen te gaan maar toen dacht ik aan de Roparun en ben ik toch maar vertrokken. Na een tiental minuten was de ergste regen voorbij en was ik toch blij dat ik doorgebeten had. Qua temperatuur was het zalig en met die regen had ik ook minder last van uitlaatgassen. Na een halfuurtje kon ik onder de douche. Tijdens het lopen trouwens geen last gehad van de "brandwondjes". Tijdens het gewoon wandelen wel, dan voel ik me een cowboy die te lang in het zadel gezeten heeft.

De duurloop van gisteren heeft toch zijn sporen nagelaten.

Spierpijnen heb ik niet echt, al voel je natuurlijk wel dat je gisteren 2u gelopen hebt.

Waar heb ik dan wel last van ? Awel, ik heb last van schaaf- of brandwonden. Ik heb er geen andere benaming voor. De oorzaak ? Een broekje dat blijkbaar een beetje te groot was en dat de laatste kilometers een beetje los kwam te zitten. Gevolg : dat begint dan een beetje te "schuren" en dan heb je van die irriterende schaafwondjes bovenaan de binnenkant van je billen.

Ik verdenk mijn vroegere werkgever (een bankverzekeraar waarvan ik de naam niet ga zeggen maar ze hebben een oranje leeuw in het logo) dan ook van sabotage.

Ook mijn trainingspartners, Marleen en Carine, voelden vandaag toch ook dat ze gisteren een mooie inspanning hadden gedaan. Van Sally heb ik niks gehoord maar zoals die gebabbeld heeft moet ze zeker last hebben van een verstuikte tong.

De volgende afspraak is alvast gemaakt : op 16 februari gaan we proberen om tijdens de vierde Natuurloop in Lier de halve marathon af te werken (voor meer info zie www.aclyra.com).

Een volgende groepstraining komt er ook nog zeker, vermoedelijk een week later op 24 februari. Morgenvroeg direct voorstellen op de meeting van het organisatiecomité.

Maar eerst staat er nog een training van 35 minuten op het programma. Hopelijk regent het niet te hard. Hoe dan ook, ik ga toch lopen. Tijdens de Roparun zelf kan ik immers ook niet zeggen dat ik even wacht tot het gestopt is met regenen !

Vandaag afgesproken met Marleen, Carine, Yannick en Sally om een groepstraining te doen. Marleen, Sally en Yannick zouden meelopen. Carine zou voor de noodzakelijke bevoorrading zorgen. Ook mijn fiets zou meegaan. Tenslotte gaat die in principe ook mee van Parijs naar Rotterdam dus die kan de training ook gebruiken.

We hadden afgesproken om 9u aan het Bloso Sportcentrum in Herentals. Tien minuten later begonnen we aan onze ronde doorheen het Land van Nete & Aa.

’t Was behoorlijk fris bij het begin maar na een paar kilometer gingen de handschoentjes al uit. Het zou een rustige tocht worden aan een gezapig tempo. Zoals zal blijken uit onderstaande gegevens zijn we daar prima in geslaagd.

Het parcours had ik vorige week al verkend maar omdat ik toen uitkwam aan 18,7 km heb ik gisteren naar een verkorting gezocht zodat we uiteindelijk op 17,75 km uitkwamen (al zei de fietscomputer 18,25 en pod 18 km).

Rest me nog Marleen, Sally en Yannick te bedanken voor het meelopen en uiteraard Carine voor levensnoodzakelijke bevoorrading. Op zo’n manier kan de Roparun niet mislukken. We gaan dit zeker nog herhalen. Voor Yannick was het trouwens ook de eerste keer dat hij dergelijke afstand liep … volgens heeft hij zeker potentieel om een serieuze lange-afstandsloper te worden.

Tot slot de teamfoto :

Yannick, zoon van collega Carine, heeft besloten om een schoolwerk rond de Roparun te maken en heeft ons enkele vragen opgegeven waarop we een antwoord moeten verzinnen en wie ben ik om daar neen tegen te zeggen ?

Waaraan dachten jullie toen je voor het eerst hoorde van de Roparun ?

Toen ons bedrijf voor de eerste keer deelnam aan de Roparun in 2005 was dat eigenlijk de ver-van-mijn-bed show. Het is pas vanaf 2006 toen onze toenmalige CEO John Heller besloot om 3 teams in te schrijven en dat ik zelf een eerste keer meedeed dat ik meer betrokken geraakte. Wat ik moest denken wist ik echt niet. Het was een stap in het onbekende

Hoe was jullie ervaring tijdens de Roparun ?

Ik heb tweemaal deelgenomen als begeleider. De eerste keer zaten we met 8 onbekenden in het team (al werkten 4 ervan in hetzelfde gebouw). Het feit dat ons team ruim een uur na de 2 andere teams vertrok maakte dat we de Roparun anders beleefd hebben. Na twee dagen waren we echter 8 vrienden. Bij de tweede deelname was het helemaal anders. Ik had immers enkele naaste collega’s kunnen overhalen om ook mee te doen en 2 ervan zaten in mijn team. De sfeer onderweg was daardoor uitbundiger. In beide gevallen was het echter een unieke ervaring die ik nergens mee kan vergelijken. Dit jaar hoop ik mee te doen als loper en zal het ongetwijfeld weer anders zijn.

Waarom doen jullie het ?

In de eerste plaats omdat het een uniek evenement is. In de tweede plaats omdat we tegelijkertijd nog iets kunnen doen voor het goede doel.

Hoe vinden julliede organisatie ?

Hoed af voor de mensen van de Stichting Roparun. Vorig jaar hebben 209 teams deelgenomen. Dat komt neer op ongeveer 4.000 mensen (lopers en begeleiders), 420 fietsen, ruim 420 mobilhomes, nog een aantal bussen, bestelwagens, vrachtwagens. Heel die bende moet dan op twee dagen van Parijs naar Rotterdam over 530 km. En toch slagen ze erin om alles in goede banen te leiden.

Welk gevoel hadden jullie bij aankomst aan de Coolsingel ?

Dat is moeilijk te beschrijven aan iemand die het niet zelf heeft meegemaakt. De eerste keer in 2006 stonden enkele kankerpatiëntjes langs de kant en dan krijg je een krop in de keel en vergeet je dat je stikkapot bent. De tweede maal zou je denken dat het beter zou gaan maar je wordt gewoon enorm emotioneel. Sommigen worden uitbundig, anderen (zoals ik) zouden liefst ergens stil in een hoekje gaan zitten genieten. Wat het dit jaar wordt ?Ik laat het wel weten. Aangezien beelden soms meer zeggen dan woorden :

Vandaag was een typische vrijdag. Tijdens de voormiddag ging het nog maar na de lunch was het vooral aftellen naar half vijf.

Veel valt er dus niet te vertellen.

Daarom ben ik maar eens in mijn fotodatabase gedoken op zoek naar een foto die de moeite waard is om te "publiceren". In de folder "sport" heb ik onderstaande foto gevonden. Deze foto werd genomen tijdens de Monumentenloop die in september in Vorselaar werd gelopen. Ik heb geen flauw idee wie het is maar het is wel één van mijn betere loopfoto’s.

Weet je toevallig wie dit is of ben je dit zelf ? Geef me een seintje en ik mail je de foto.