Kan iets tegelijkertijd fantastisch goed zijn maar ook behoorlijk slecht?
Jawel, dat kan. Ik heb het gisteren meegemaakt in GC ’t Blikveld in Bonheiden.
Daar stond “De Affiche” geprogrammeerd.
De Affiche’ is een gloednieuw muzikaal project dat zich elk seizoen wil concentreren op één festivalaffiche van één legendarisch jaar. Met telkens een andere bezetting waaronder ook straffe, jeugdige muzikanten die het verdienen om aan het grote publiek voorgesteld te worden.
In deze eerste Affiche legden jonge wolven Luka (voormalige zangeres Hooverphonic) en Kristo zich samen met de doorwinterde Neeka en Berlaen toe op de iconische affiche van Rock Torhout/Werchter 1989. Ze werden begeleid door Didier Ruytten aan de toetsen en Tijl Piryns achter de drums.
De line-up in 1989 : Texas, The Pixies, Tanita Tikaram, Nick Cave and the Bad Seeds, The Robert Cray Band, Elvis Costello, R.EM., Joe Jackson en als Top of the Bill Lou Reed. Zelf was ik niet aanwezig op die editie. Mijn eerste TW was in 1981 toen een ticket nog 400 frank ofte 10 euro kostte, mijn laatste in 1988 toen het, als ik het me goed herinner, al 800 frank ofte 20 euro kostte..
Elk nummer dat ze brachten was een heel mooie cover, stuk voor stuk goed gezongen en bijzonder goed gespeeld.
Hoe kan het dan slecht zijn? Awel, ik zal het u zeggen. Op één of andere manier zijn ze er in geslaagd om van elke artiest bijna uitsluitend “triestige” liedjes te spelen. Enkel trage liedjes alsof ze geen upbeat nummers mochten brengen. Echt vrolijk werd ik er niet van.
Daar kwam dan nog bij dat ze niet de voorziene 90 minuten speelden maar meer dan 120 minuten en dat mijn blaas daar niet op was voorzien.
Afin, ik heb heel mooie covers gehoord maar ik had graag wat meer afwisseling gehad.
walkingwithluc 