Geen grijze lucht vandaag. Het was vanochtend vroeg blauw en ook nu is het nog blauw. Geen wolkje te zien, behalve dan die rare ronde gele wolk die ervoor zorgt dat je rood wordt wanneer geen witte melk over je lijf smeert.

Na het ontbijt verliet ik de Manoir en trok ik richting Concarneau, mijn eerste stop voor de dag. Het zou ook de laatste stop worden maar dat wist ik toen nog niet.

Concarneau is een havenstadje, dat heb je wel meer aan de zee, en heeft net als Saint-Malo ook een “intra muros”, een oud fort eigenlijk. Deze is wel veel kleiner dan Saint-Malo maar ook veel gezelliger. Het is een aaneenschakeling van allerhande winkeltjes, crêperies en restaurantjes waar je voor een heel schappelijke prijs heel goed kunt eten. Het was er druk maar wel gezellig druk. Ik heb me trouwens niet kunnen inhouden en ook wat “souvenirs” gekocht (o.a. een rugbyshirt met de vlaggen van de 6 Celtic Nations en enkele hemden).

Binnen de muren is ook al meer dan 50 jaar het Musée de la Pêche gevestigd. Voor slechts 6,50 euro krijg je een volledig overzicht van de visvangst in de streek en in de rest van de wereld. Je kan zelfs een heuse vissersboot bezoeken.

Na de vesting ben ik door de rest van het stadje beginnen dolen en voor ik het wist was het bijna vijf uur, hoogste tijd om verder te rijden naar Lorient waar ik vandaag overnacht. Mijn andere geplande stops zullen moeten wachten tot een volgende keer.

Morgen gaat de tocht verder naar Vannes en zou ik onderweg een van de hoogtepunten van deze reis moeten zien : CARNAC.

Het begint een gewoonte te worden vrees ik. Ook vandaag was de lucht zo grijs als het maar kon zijn. Al moet ik er bij zeggen dat het eerder lichtgrijs was vandaag.

Eerste stop vandaag was Locronan, een “middeleeuws dorpje met 18^de eeuwse herenhuizen”. In Locronan kan je ook enkele mooie wandelingen maken. Ik koos voor de wandeling naar de ‘montagne de Locronan’ waarvan de top op 289m boven de zeespiegel ligt. Een pittige beklimming met onderweg enkele mooie vergezichten, zelfs bij dit grijze weer.

Rond een uur of een was het gelukkig aan ’t opklaren zodat ik gezellig op een terras kon gaan middagmalen : choucroute met vis. Niet direct een combinatie die ik zelf zou klaarmaken maar wel geslaagd.

Volgende stop op de route : Pont l’Abbé. Dat is de thuishaven van het Musée Bigoudin, een museum rond de typisch Bretoense klederdracht waaronder de “coiffe”. Bij laag water liggen alle boten in de haven er gewoon in de modder. Niet velen weten dit maar naast mijn passie voor kastelen, abdijen en ruïnes heb ik het ook voor glasramen. Die trekken me altijd aan. In Pont l’Abbé hadden ze, net als in Locronan enkele mooie exemplaren.

Derde en laatste stop : Bénodet. Ondertussen was de zon er volledig doorgekomen en was het aangenaam warm. Bénodet is een gezellig maar druk haven- en badstadje. Een wandeling van de haven naar het strand en terug leverde weer enkele mooi foto’s op.

De lucht zag weer bijzonder grijs toen ik vanochtend opstond. En toen ik na het ontbijt Saint-Malo achter me liet was het nog altijd zwaar bewolkt. Gelukkig bleef het wel droog. Er moesten vandaag behoorlijk wat kilometers worden afgelegd. Eindbestemming voor vandaag was namelijk Le Fôret Fouesnant in het westen van Bretagne.

Mijn eerste stop was echter Carantec. Daar zouden volgens mijn informatie enkele mooie uitzichtpunten zijn. En mijn informatie bleek juist te zijn. Via een heel smal paadje naast de kust kon je van het ene naar het andere punt wandelen. Echt eenvoudig was het niet maar het was wel de moeite waard.

Daarna ging het via het Parc Régional d’Armoric naar Pleyben. Onderweg waren er ook tal van mooie panorama’s te zien maar jammer genoeg kan je niet zomaar je auto langs de kant zetten en al rijdend fotograferen is ook niet alles.

In Pleyben staat trouwens een bijzonder mooie kerk.

Uiteindelijk kwam ik op mijn bestemming, Hotel Manoir du Stang in La Fôret Fouesnant. Ik heb al veel mansions en stately homes bezocht maar nu slaap ik er in een. Een 16^e eeuws huis dat met antieke meubelen (of toch antiek uitziende meubelen) gevuld is. Mooie tuin, grote vijver, geen radio, geen TV, wel draadloos internet en vooral heel veel stilte.

 

Wat is het eerste dat iemand die een week vakantie heeft in Bretagne ? Een bezoekje brengen aan Normandië natuurlijk !

Nadat ik gewekt werd door een SMS’je van collega Bart die iets vroeger dan gepland papa is geworden en na een smakelijk ontbijt ben ik namelijk naar de Mont-Saint-Michel gereden.

De Engelse versie ervan (St Michael’s Mount in Cornwall) had ik al verschillende keren bezocht maar de Franse versie nog niet. En aangezien ik nu toch in de buurt was …Het weer was niet al te best maar toch besloot ik om de 2,5 km van de parking naar de Mont te voet af te leggen. De eerste paar honderd meter nog met regenjasje maar dat ging snel uit, het was zo al warm genoeg. Ook de terugweg heb ik te voet afgelegd. Ik moet wel zeggen dat ik de Engelse versie net iets interessanter vind. En die Engelse versie wordt nog echt omringd door water bij hoogtij en dat is hier niet meer het geval.

Na de Mont-Saint-Michel ben ik onmiddellijk terug naar Saint-Malo gereden. Ondertussen was het wel opgehouden met regenen en kwam ze zon zelfs piepen. Even de auto geparkeerd in de (heel smalle) ondergrondse parking van het hotel om dan het Intra Muros gedeelte van Saint-Malo te verkennen. Eerst heb ik de ongeveer 2km lange ommuring gewandeld om dan kris kras door de binnenstad te wandelen. 

Een geslaagde dag werd afgesloten met een heel smakelijke portie mosselen op een zonnig terrasje. Die mosselen waren qua grootte niet te vergelijken met de jumbo’s die we in België gewoon zijn maar dat maakte ze er niet onsmakelijker op.

 

Het voelt toch maar raar aan : op vakantie zijn en langs de rechterkant van de weg moeten rijden, ticketautomaten die aan de goede kant staan, mensen die u in ’t Frans aanspreken in plaats van in het Engels … . Maar verder valt er tot nu toe helemaal niet te klagen.

De 700 km die de Kempen scheiden van Bretagne werden probleemloos afgewerkt. Nergens maar dan ook nergens ook maar één file gezien. Zelfs niet aan de Péage en zo heb ik er toch wel zes gehad. Vijf keer heb ik moeten betalen om de autostrade te mogen gebruiken (goed voor 25,80 euro) en één keer om de Pont de Normandie te mogen gebruiken. Dat kostte me 5,20 euro maar het is wel een mooie brug

 

Rond een uur of vijf kwam ik aan in Saint-Malo. Ik stond eerst wel aan het verkeerde Oceania Hotel maar dat was snel verholpen. Ik was vergeten dat ze voor de eerste twee dagen een ander hotel hadden gegeven (de “luxueuzere versie”).

Veel meer dan een douche en voorbereidingen maken voor de eerste uitstap van morgen zit er niet in vrees ik. 700 km autostrade afmalen is toch vermoeiend, ook al moet je dan nergens aanschuiven.