Hier zit ik dan : in mijn heel grote en luxueuze kamer in het Diplomat Hotel in Llanelli. Dat betekent natuurlijk wel dat mijn eerste vakantiedag ook al achter de rug is. Maar eigenlijk moet ik het verhaal gisteren beginnen. Toen begon mijn reis met een tochtje naar Zeebrugge waar de Pride of Bruges op me lag te wachten. Ik had zo mijn best gedaan om niet als eerste aan te komen en waar stond ik eens ik door de check-in was ? Inderdaad, als eerste auto van lijn 1.
Om een of andere reden lieten ze echter eerst een paar andere rijen binnenrijden zodat ik niet op het verhoogde dek stond. Neen, ik mocht helemaal vooraan (eigenlijk achteraan) parkeren en dat was goed nieuws. Zo zou ik als eerste de boot mogen afrijden.
De overtocht zelf was heel rustig. Aangezien geen enkele van de drie films me het bekijken waard leken had ik me na het eten al snel in de Moonlight Lounge Bar gezet met mijn boek en een hoop kruiswoordpuzzels. Daar zou ik de avond wel mee doorkomen.
Vanmorgen om 8u30 plaatselijke tijd passeerde ik dan als eerste de immigratie en douane controle. Een tocht van bijna 500 km stond me te wachten. Het was niet al te druk, behalve in de buurt van Birmingham en toen ik rond een uur of twee via de Severn Bridge Wales binnenreed kwam de zon er zelfs even door. Maar een uurtje later leek het wel Armageddon. Op enkele minuten tijd stond de autostrade zo goed als onder water. En 5 km verder was het dan weer kurkdroog. Heel bizar.
Hopelijk valt het weer de volgende dagen een beetje mee. Ik maak er in ieder geval het beste van.
walkingwithluc 