Toen de wekker afliep wist ik al onmiddellijk hoe laat het was, zo wel letterlijk als figuurlijk.
Letterlijk was het heel vroeg en figuurlijk wist ik dat het een kletsnatte training zou worden. De regen viel echt met bakken uit de hemel. En de ondergelopen stukken weg die ik op weg naar Antwerpen tegenkwam voorspelden al niet veel beter.
En toch heeft het er me niet van weerhouden om een halfuurtje te gaan lopen. De regen leek immers behoorlijk minder te zijn. Maar na 10 minuten was ik al behoorlijk nat. Het bovenlijf werd nog wel beschermd door mijn regenjasje maar broek, sokken en schoenen waren al snel doorweekt. Het was de bedoeling om 5km te lopen maar dat zag ik nu toch echt niet zitten.
Ik moet wel de collega’s die toekwamen op het werk toen ik als een doorweekt “waterkieken” kwam aangelopen. Ze waren zo lief om termen als “karakter” te gebruiken in plaats van “zo zot als een achterdeur” 
walkingwithluc 