De weergoden zijn me weer heel gunstig gezind geweest het afgelopen weekend.
Zaterdagnamiddag is het net lang genoeg droog gebleven om mijn 5km te kunnen lopen.
En ook gisteren waren ze weer heel sympathiek. Toen ik thuis naar Zeebrugge vertrok was het fris en grijs. Dus dan neemt een mens een extra jas mee want daar aan de zee kan het met de zeebries toch wat frisser zijn hè ?
Maar dan kom je in Zeebrugge aan, parkeer je de wagen op de “Bon Jovi Park & Ride parking”, stap je op de bus naar het strand en tegen dat je goed en wel op het strand zit breekt de zon helemaal door en wordt het warm. Ik kan me trouwens niet herinneren hoe lang het geleden is dat ik nog echt enkele uren op het strand heb gezeten. Gelukkig had ik een goed boek bij.
Na “appetiser” Billy The Kill en “voorgerecht” Arid was het om 20u dan zover : BON JOVI ! Eigenaardig genoeg was het voor mij nog maar de tweede keer dat ik ze aan het werk zag. De eerste keer was in 1984. Ze waren toen nog maar net opgericht en mochten met KISS mee op tournee. En zo ben ik waarschijnlijk één van de eerste Belgen die hen in ons land zag. Ik herinner me nog weinig van het optreden zelf maar ik weet nog wel dat ze indruk maakten. Niet zoveel als Iron Maiden die in 1980 het voorprogramma verzorgden maar wel veel meer dan Helix die in 1983 mochten aantreden.
En wat ze in sommige commentaren ook mogen beweren : ze waren steengoed. OK, ze hebben misschien de laatste jaren niets nieuws uitgebracht maar hun oude nummers zijn meer dan goed genoeg om een 30.000 sterke massa gedurende twee uur te entertainen. Klassiekers krijg je immers nooit stuk.
walkingwithluc 