Jawel, ik leef nog !
Er is de afgelopen tijd helaas weinig tijd overgebleven om te bloggen. En dat heeft natuurlijk alles te maken met dat tochtje van Parijs naar Rotterdam van het afgelopen weekend. Net zoals de voorbije vijf keer was deze zesde deelname ook weer heel zwaar maar toch niet zo zwaar als afgelopen jaar.
En dat heb ik eigenlijk te danken aan Carine die met het idee kwam om het afhalen van al het materiaal op vrijdag op te splitsen in twee delen. Wij zouden het “Kempische” gedeelte voor onze rekening nemen (Zandhoven-Lier-Vorselaar-Mol-Hasselt) en enkele andere teamleden zouden het “Wase” gedeelte voor hun rekening nemen (Sint-Niklaas-Lokeren-Londerzeel).
Hierdoor heb ik zelf maar een honderdtal kilometers gereden in plaats van de 500 km die ik afgelopen jaar had gedaan, en bovendien was het dit jaar nog filevrij ook. Het stressniveau was dan ook aanzienlijk lager.
Hetzelfde geldt voor de zaterdag : geen schouders uit de kom, geen meldingen van zwangerschap en geen 3u in de file. Stressniveau : gezond. Het verslag van de Roparun zelf kunnen jullie lezen op onze Roparunblog : http://team231.skynetblogs.be/archive/2011/06/15/we-did-it.html
Komt er volgend jaar nog een zevende deelname ? Ongetwijfeld wel, ook al heb ik me de afgelopen dagen toch weer een paar keer afgevraagd waarom ik me zo uitsloof. Gelukkig zijn er nog altijd meer positieve dan negatieve herinneringen. En er zijn ook weer enkele vriendschappen voor het leven bijgekomen.
Om het Roparunweekend helemaal “top” af te sluiten bracht de postbode me de nieuwe aanwinst in mijn autocollectie : een heel mooie Ford Cortina uit 1964.
walkingwithluc 