Het verlengde weekend zit er weeral op.
Zaterdag heb ik nog eens sportief gedaan een toertje van 8km gelopen. Het was de bedoeling om zondag (gisteren dus) sportief te doen en te starten in de halve marathon van Brussel maar als ik heel eerlijk ben dan kon ik daar absoluut niets gaan doen.
Bovendien moest ik “fris” zijn want gisterenavond stond er immers een optreden van Supertramp op het programma in het Sportpaleis en ik wou wel op tijd vertrekken. De één of andere idioot had immers beslist om tegelijkertijd in de Lotto Arena de Steve Miller Band te programmeren. Die had ik trouwens ook nog wel eens aan het werk willen zien.
Maar het is dus Supertramp geworden. Om half zeven mochten we binnen en om half acht mochten we naar onze plaats. Ik had best een goede plaats, op de eerste rij van de bovenste (blauwe) ring. Maar toen we verder omhoog wilden gaan naar onze plaats werden we tegengehouden. De organisatie had namelijk beslist om ons een “betere plaats” toe te kennen. Nu echt “beter” was die niet : in het laatste blok aan de zijkanten noem ik geen goede plaats. Enfin, nu waren er tenminste geen lege vakken in de tribune.
Met een tiental minuten vertraging begonnen ze aan hun twee uur durende set. Alle grote hits kwamen aan de beurt. Algemeen gezien was het concert goed maar bij sommige klassiekers als “Breakfast in America” en “Logical Song” miste ik toch heel duidelijk Roger Hodgson. De vervangers waren niet slecht maar Hogdson klinkt toch helemaal anders en veel beter. Gelukkig heb ik ze in 1983 (of was het 1984 ?) nog in originele bezetting kunnen zien op de wei van Werchter (met Nena en Chris De Burgh in het voorprogramma).
Het was wel de eerste keer dat ik het concert mee naar huis heb genomen. ’t Is te zeggen, de eerste 10 nummers toch al. De rest kan ik morgen downloaden. Ze verkochten daar namelijk USB-sticks waarop het hele concert kan gezet worden, verpakt in een mooi doosje. Dat zouden ze wel meer mogen doen.
En vandaag is het weekend dan afgesloten met een kuisdag.
walkingwithluc 