’t Is een lastige week voor een pendelaar als ik.
Maandag was er de gaslek in Lier die het treinverkeer richting Herentals en Heist-op-den-Berg behoorlijk in de war stuurde en zorgde voor afgeschafte treinen, vertragingen en vervangbussen.
Gisteren met de auto gaan werken maar toen zorgde een ongeval in Antwerpen-Oost, net ter hoogte van de werken die sowieso al voor vertragingen zorgen, voor een extra vertraging waardoor de normale reistijd verdubbelde.
En vandaag leek alles in orde te zijn tot we met de trein het station van Nijlen naderden. Net vóór we het station binnenreden stonden we plots stil. Al snel werd ons de reden meegedeeld : we stonden voor een rood sein omdat de slagbomen “gestoord” waren (dat is bijna maandelijkse kost). Volgens zijn er meer zaken (of mensen) gestoord in Nijlen maar dat is een ander verhaal.
Enfin, na enkele minuten liet de treinbegeleider ons weten dat we konden verder rijden maar dat we aan de drie volgende overwegen de snelheid moesten beperken tot 5 km/u waardoor we een tiental minuten vertraging zouden oplopen.
Nog eens enkele minuten later liet de treinbegeleider weer van zich horen. Hij had goed nieuws en slecht nieuws. Het slechte nieuws : het waren geen 3 overwegen maar wel 5 overwegen en dat we op twintig minuten vertraging mochten rekenen. Het goede nieuws was wel dat de mensen die een aansluiting naar Mol of Neerpelt moesten hebben zich geen zorgen moesten maken aangezien die trein achter ons reed en ons toch niet kon voorbijsteken. Op een uitzondering na verscheen er op elk gezicht dan toch een glimlach, ondanks de miserie.
Toen we uiteindelijk terug “volle gas” konden rijden kwamen er door de luidsprekers nog enkele gevatte opmerkingen en voor zover ik kon zien zijn er toch weinig slechtgezinde mensen van de trein gestapt. Een beetje humor doet soms wonderen.
Morgen weer met de auto … spannend.
walkingwithluc 