Vervolg van het vakantieverslag, vandaag 16/06/2010

De eerste dag in Northumberland werd een dag van herinneringen ophalen. In 2000 ben ik hier namelijk ook al een week geweest.

De eerste halte was Lindisfarne, ook wel Holy Island genoemd. Dit eiland ligt namelijk aan de bron van het Engelse Christendom. Uiteraard stond een bezoekje aan Lindisfarne Priory op het programma, gevolgd door een wandeling naar Lindisfarne Castle. Dit eiland kan je trouwens niet altijd bezoeken aangezien de weg er naartoe de helft van de dag (bij vloed) afgesloten is van de rest van Northumberland.

 

Na Lindisfarne was het dan de beurt aan Bamburgh waar het machtige kasteel waakt over het kleine dorpje. In dit dorpje heb ik in 2000 het genoegen gehad om de wedstrijd Engeland-Duitsland (in Charleroi) te kunnen bekijken in de bar van het hotel met de helft van het dorp. Er wonen daar namelijk maar een tweehonderdtal mensen. Zelden zo’n sfeer gezien en het feit dat de Three Lions dan nog wonnen van Dem German maakte het feest compleet.

Het is hier een weekje stil geweest maar daar is een eenvoudige verklaring voor. De Free WIFI in mijn Engels hotel bleek niet zo goed te werken als de Schotse versie tijdens de eerste week. Vanaf vandaag dus (met een weekje vertraging) de rest van het reisverslag. Ik begin met 15-06-2010.

Na een weekje in Bonnie Scotland terug de grens overgestoken om nog enkele dagen in Northumberland te verblijven.

Om daar te geraken heb ik de A68 genomen. Over die weg kan ik vrij kort zijn : waarom geld geven aan een pretpark ? Rij gewoon over de A68 van Edinburgh naar Newcastle en je hebt hetzelfde achtbaan-gevoel. De maker van verkeersborden met “Blind Summit” er op is rijk geworden van deze weg. En als je daar dan met een snelheid van 100 km/u over rijdt dan heb dus echt het gevoel dat je in een achtbaan zit.

Ongeveer halfweg ben ik wel gestopt in Jedburgh om de restanten van Jedburgh Abbey te bekijken.

En nu zit ik dus in mijn nieuwe uitvalsbasis voor de komende dagen : Sunderland in een hotel dat op een paar meter van de zee ligt (bij hoogtij toch). Even was er wel paniek omdat er geen Tea making facilities waren maar die hadden ze verstopt in de kast. Er zijn wel internet problemen maar ondertussen heb ik plots wel opnieuw GSM-verbinding.

Laatste dag in Schotland vandaag  dus ook mijn laatste Schotse kastelen bezocht vandaag.

Het eerste kasteel was Doune Castle. Al zal de naam bij de meesten niet bekend in de oren klinken, ze zullen het waarschijnlijk toch al gezien hebben. In dit kasteel werd namelijk Monty Python & The Holy Grail opgenomen, toevallig toch wel één van mijn favoriete films aller tijden zeker. De Audio Guide die je daar krijgt werd trouwens ingesproken door Terry Jones, niet alleen één van de leden van Monty Python maar ook nog een historicus (denk maar aan zijn schitterende reeks over de kruistochten). Tijdens de tour kon je op verschillende plaatsen extra informatie over de film beluisteren – met klankfragmenten. Je zag onmiddellijk welke bezoekers dit deden. Zij stonden dan ergens in een hoekje te grinniken of zelfs gewoon te lachen. Bij het verlaten van het kasteel kon ik er dan ook niet aan weerstaan en heb ik het volledige script van de film (in pocket formaat) gekocht. Ik weet in ieder geval al welke DVD er zal worden gespeeld wanneer ik terug thuis ben.

Tweede stop was dan Castle Campbell, gelegen aan de top van Dollar Glen. Het kasteel zelf stond grotendeels in de steigers maar zoals altijd was het uitzicht geweldig. Ook de wandeling van en naar het kasteel was de moeite waard. De heenweg was enorm steil. Er werden “sturdy Shoes” aangeraden en dat was wel nodig ook. Voor de terugweg heb ik gekozen voor een wandelpad doorheen de glen … een smal en glibberig padje, ook heel steil maar zeker wel de moeite waard. Ik was wel blij dat ik voor deze gelegenheid mijn wandelstok had meegenomen.

En morgen verlaat ik dan Schotland richting Northumberland. Onderweg bezoek ik nog wel Jedburgh Abbey.

O ja … voor ik het vergeet : er zijn in Doune Castle inderdaad veel zwaluwen maar ik heb er geen enkele gezien die kokosnoten droeg. Het zullen dus geen Afrikaanse zwaluwen geweest zijn !

Ik moet het verslag van vandaag met schokkend nieuws beginnen. Ik raad gevoelige lezers aan om zich eerst neer te zetten. Hier komt het dan … het kan regenen in Schotland ! Echt waar ! Toen ik vanochtend richting Edinburgh vertrok regende het en dat heeft geduurd tot de vroege namiddag. Ondertussen is het wel gestopt en is het weer afwisselend bewolkt en zonnig.

Maar vandaag heb ik dus een bezoekje gebracht aan de Schotse hoofdstad Edinburgh. Ik ben trouwens blij dat ik gewacht heb tot vandaag (zondag) om dit te doen. Mijn GPS was namelijk niet op de hoogte van bepaalde wegwerkzaamheden in het centrum. En bovendien reed ik volgens de GPS vaak in straten waar mijn auto dus niet reed. Ik kan me niet voorstellen dat me dat op een drukke werkdag zou overkomen.

Het grootste deel van de dag werd doorgebracht in Edinburgh Castle. Als je alles wil bekijken en beluisteren (ik had uiteraard weer een Audio Guide genomen) dan ben je daar wel een paar uurtjes zoet mee. Daarna nog een wandeling door de stad gemaakt. En wat heb ik geleerd tijdens die wandeling ? Punk is niet dood. Schotten zijn geen fans van Engeland. Weer of geen weer … wij dragen onze zomerkledij. En straatmuzikanten spelen soms doedelzak.

De weergoden blijven me gunstig gezind (hout vasthouden). Mijn vierde dag in Schotland stond in het teken van Sir Walter Scott, schrijver van onder andere Ivanhoe en Rob Roy.

Mijn eerste stop was Melrose Abbey. Deze Cisterciënzer abdij komt voor in één van de gedichten van Scott. Melrose Abbey is een heel mooie ruïne en de Audio Guide maakte er een heel interessant bezoek van. In de ruïne zou het hart van Robert The Bruce begraven zijn.

 

Van Melrose Abbey ging het verder naar Dryburgh Abbey. Iets minder mooi dan Melrose Abbey maar dus wel de plaats waar Sir Walter Scott begraven werd.

Via Scott’s View ging het dan naar Abbotsford, het huis van Sir Walter Scott. Daar had ik het geluk dat er net een groep gepensioneerden uit Gateshead net voor mij binnenging. Zij kregen een rondleiding met een heel enthousiaste gids en dus heb ik me heel stiekem aangesloten bij deze groep.

Via de A7 ging het dan richting Edinburgh en terug naar mijn hotel in Whitburn. De A7 is trouwens een aanrader voor iedereen die graag met de auto rijdt. Hij slingert doorheen de Borders en is een plezier om te doen.

Zaterdag blijkt trouwens een typische trouwdag te zijn in Schotland. In Dryburgh Abbey was alles in gereedheid gebracht voor een huwelijk en ook in mijn hotel is een feest aan de gang. En op zo’n dagen halen de Schotten natuurlijk hun traditionele kledij boven (en neen … ik heb niet gevraagd of ze al dan niet ondergoed dragen).

Het weer blijft voorlopig zoals ik het graag heb … wisselend bewolkt en zonnig en niet te warm. Vandaag ben ik in de buurt van de Forth Bridge gebleven. Ik ben de dag wel sportief begonnen met een 4km-loop (in 25:38).

Eerste halte van de dag : Blackness Castle. Hoewel dit kasteel vanaf 9u30 open was stond ik aan het Ticket Office toch voor een gesloten deur. Op de deur hing echter een kort berichtje : “De verantwoordelijke bevindt zich op het terrein. Gelieve uw lidkaart te tonen of te betalen bij het buitenkomen”. Charmant niet ? En het beste is dan nog dat iedereen dat ook gewoon doet. Ik zie het niet overal zo gebeuren.

Tweede halte van de dag : Hopetoun House, het huis van de Markies van Linlithgow en de Hope familie.

Na een wandeling van een uurtje door het huis en een smakelijke lunch in de stallen (uiteraard wel omgevormd tot Tearoom) ben ik dan begonnen aan een twee uur durende wandeling door het landgoed.

Machtige wandeling trouwens met prachtige uitzichten en behoorlijk wat wildlife (al zijn de herten hieronder niet echt “wild” maar echt tam dan ook weer niet).

 

Morgen trek ik meer naar het zuiden en staan er in principe abdijen op het programma.

Zalige dag gehad. Hij begon eerder grijs maar naarmate de dag vorderde kwamen er steeds meer blauwe vlekken in de lucht en dan is dit eiland eigenlijk op zijn mooist. Het mag geen stralend blauwe hemel zijn maar wisselend bewolkt is het perfecte weer wanneer je hier op vakantie bent.

Eerste halte vandaag : STIRLING CASTLE waar vroeger het Schotse koningshuis verbleef. Helaas was wel een deel van het kasteel afgesloten voor renovatiewerken maar verder was het zeker de moeite waarde. Onder begeleiding van een audio guide heb ik er echt van genoten. Het mooiste van het kasteel waren echter de panorama’s.

Tweede halte was Callendar House in Falkirk. Niet zo indrukwekkend als andere huizen van dat soort maar er liep wel een hele leuke tentoonstelling over email-reclameborden. Het mooiste bord was uiteraard een Coca-Cola bord uit 1957 en dat dan nog toevallig uit België kwam ook (dat hadden ze nu echt niet voor mij hoeven te doen maar het was een mooi gebaar). Inkom was daar trouwens gratis.

Derde en laatste halte was Linlithgow Palace, geboorteplaats van Mary Queen of Scots. Heel indrukwekkend gebouw met ook weer mooie uitzichten.

Dag 2 begon met miserabel weer. Toen ik om 7u naar buiten ging om een halfuurtje te joggen regende het zelfs nog behoorlijk. Jawel … ik ben een klein halfuurtje gaan lopen ! Een klein tochtje van 4 km waarvoor ik 26m30 nodig had. De eerste twee kilometer werden in respectievelijk 6:44 en 7:23 afgelegd. De laatste twee kilometer werden in 6:14 en 6:09 afgelegd. De oorzaak van dat verschil ? Die eerste twee gingen behoorlijk bergop en wind tegen. Toen heb ik me gewoon omgedraaid om dan bergaf en wind in de rug terug naar het hotel te lopen.

Na het ontbijt heb ik dan drie kastelen van mijn lijst geschrapt :

• Dirleton Castle (met motregen)
• Tantallon Castle (zonder regen maar met heel veel wind)
• Crichton Castle (nog altijd zonder regen)

Op weg “naar huis” ben ik dan nog gestopt in het National Museum of Flight.

Het hoogtepunt was duidelijk Tantallon Castle. De ruïnes van dat kasteel liggen op een klif en de combinatie van wind, zee en de massa’s Jan van Genten (t.t.z. ik denk toch dat het Jan Van Genten waren) die er vlogen was gewoon schitterend.

Morgen op het programma : Stirling Castle en Callender House (en als het lukt ook weer een ochtendloopje).

P.S. : terwijl ik dit typ schijnt er een mooi zonnetje door het raam

De eerste dag van mijn vakantie is weeral bijna voorbij.

De overtocht verliep heel rustig. Eerst smakelijk gegeten in het Four Seasons restaurant en me dan in de Flying Dutchman gezet om te beginnen aan mijn eerste vakantieboek : De koning van Luxor van Philipp Vandenberg.

Na de overtocht kreeg ik wel een eerder aparte verwelkoming. Aangezien ik als eerste op de boot mocht duurde het even voor ik er terug af mocht. De eerste wagens staan immers op een verhoogd tussendek en moeten bijgevolg wachten tot al de wagens die daar onder staan weg zijn.

Bij de “immigratiecontrole” ging het nog vrij vlot maar even verder bij de douane mocht ik mij toch wel binnen in de loods parkeren zeker. “En waar gaat mijnheer naartoe ?” “En heeft mijnheer hotels geboekt ?” “En heeft mijnheer geld bij zich ?” “En heeft mijnheer er bezwaren tegen dat we een hond loslaten op uw wagen ?”. Echt waar ! Even later lag mijn volledige bagage uitgespreid op de grond en ging er een – overigens heel schattige – drugshond uitgebreid op zoek naar verboden waren in en rond mijn auto. Uiteraard hebben ze niets gevonden maar toch voelt ge u niet op uw gemak. En de sporen zijn nog steeds zichtbaar op mijn rugzak (in mijn wagen hadden ze gelukkig lakens gelegd).

De rest van de dag werd dan besteed aan het overbruggen van dik 400 km naar mijn hotel, het Hilcroft Hotel in Whitburn. Af en toe wat last van motregen, dan weer fikse regen en dan weer een mooi zonnetje. En zo belooft het de komende dagen ook te worden.

Ik heb trouwens vastgesteld dat ik ineens niet meer kan bellen met mijne Pay&Go maar daartegenover staat dan wel gratis WIFI in het hotel.

Maar nu eerst een bad om te bekomen van de emoties 😉

Na een vlekkeloze rit naar Zeebrugge zit ik nu in de cafetaria van de P&O terminal te wachten om te kunnen inschepen op de Pride of Bruges.

Zoals gebruikelijk was ik uiteraard veel te vroeg in Zeebrugge en nu staat mijn auto als eerste in de rij om aan boord te gaan. Eigenlijk is dat dom want dat betekent meestal dat ik één van de laatste zal zijn om van boord te rijden.

De vakantie is nu wel echt begonnen.