’t Was ineens weer behoorlijk frisser toen ik deze middag aan mijn halfuurtje begon. Vooral op de brug over de Antwerpse ring had ik veel spijt dat ik maar één (vrij dunne) lange broek had aangedaan. Ik werd bijna van de brug geblazen … allez, er stond toch een vrij koude wind.

Voor het eerst sinds lang nog eens naar het Park Den Brandt gelopen en dan verder nog een stukje in het Nachtegalenpark. Van de beloofde zon heb ik niets gemerkt deze middag. Die is in Antwerpen pas laat in de namiddag door de wolken gebroken.

Al bij al was ik blij toen ik na een dik half uur en bijna 5 km terug binnen was en onder de douche kon gaan staan.

Coca Cola is blijkbaar weer met een nieuwe Happiness Factory actie begonnen. Dat kan ik tenminste afleiden van de nieuwe blikjes die sinds vorige week uit de automaat bij ons op ’t werk vielen.

Hoeveel verschillende exemplaren er zijn weet ik nog niet maar het zijn er minstens drie.

Voorlopig heb ik “So happy together”, “All You Need is Happiness” en “Open Happiness”. In ieder geval zijn het nummers 595, 596 en 597 in de collectie.

Zeven uur was het toen mijn wekker vanochtend vroeg kabaal begon te maken. Veel tijd om te blijven liggen had ik niet echt want om half negen moest ik al in Lier zijn om een toertje te gaan lopen met Sally.

Op het moment dat de wekker afloopt vraag je jezelf af of je wel goed wijs bent maar als je dan 3 u later terug thuis bent en je hebt drie kwartier gelopen dan is dat allemaal vergeten. Het gaat nog steeds niet zoals ik het zou willen maar beetje bij beetje lijkt er wel verbetering in te komen. Het toertje van 6,3 km dat we gelopen hebben was wel mooi. Altijd de vesten lopen is ook maar niks dus probeer ik altijd een enigszins aangepast parcours te vinden en deze keer is het me gelukt.

Deze namiddag is er dan een einde gekomen aan onze meubelkruistocht. Na zowat heel de provincie te hebben rondgereden (gespreid over drie namiddagen) hebben we uiteindelijk een nieuw salon gekocht op zeven kilometer van de deur in Bouwel. Het duurt nog wel even vóór ze geleverd wordt. Voorlopig ga ik de meubelzaken wel links laten liggen.

Geen nood … ik ben niets ergs tegengekomen en ik ben evenmin kaartspeler geworden. De titel slaat gewoon op het toneelstuk dat gisteren in “première” ging en dat gebracht werd door “Oud KLJ”, één van de twee amateur-gezelschappen uit onze gemeente. Naar jaarlijkse gewoonte ben ik uiteraard gaan naar kijken.

Het werd een klassiek “blijspel in drie bedrijven”, geschreven door Ivo Maes. De plot is, uiteraard, vrij simpel. Vera (gespeeld door mijn kapster) organiseert een Mylène lingerie demonstratieavond voor haar vriendinnen terwijl haar man Paul net die avond een kaartavond wilde organiseren. Tel daarbij nog een mannelijke mannequin die getrouwd met één van de vrouwen en tegelijkertijd de vriend is van een andere van de vrouwen en de chaos is kompleet. Het was niet het beste stuk dat ze al gebracht hebben maar er is toch veel gelachen.

Vandaag dan voor de tweede keer in een week, nog eens een dagje gespendeerd aan meubelzaken bezoeken. Morgen volgen er waarschijnlijk nog een paar maar we denken wel dat we gevonden hebben wat we zoeken.

Een paar geluk gehad vandaag !

Deze morgen heb ik even getwijfeld of ik eens uitzonderlijk met de auto zou gaan werken in plaats van met de trein. Maar de gedachte dat ik dan niet kon verder lezen in het boek dat ik momenteel aan ’t lezen ben heeft me tegengehouden. Achteraf gezien bleek dat een goede beslissing aangezien de E313 weer muurvast bleek te zitten.

Vanavond dan ook weer een beetje geluk gehad, dit in tegenstelling tot mijn treingezellen die verder dan Herentals moesten. De trein Brussel-Turnhout die net voor ons het station van Herentals binnenreed is een paar 100 meter voorbij Herentals, net op de spoorwegovergang op de heel drukke baan Lille-Herentals, namelijk in panne gevallen. Voor mij dus geen probleem maar als ik Railtime bekijk dan heeft “mijn” trein een dik uur stilgestaan in Herentals en hebben alle latere treinen vrij veel vertraging opgelopen.

Tijdens de middagpauze had ik wel een klein beetje pech. Toen ik terugkwam van mijn halfuurtje joggen (4,85km in 32 minuten) waren toch wel beide douches bezet zeker. Maar eigenlijk was dat een beetje mijn eigen schuld want de jongens in kwestie waren iets vroeger dan normaal gaan lopen omdat hun collega om 13u op een Roparunmeeting moest zijn. En wie organiseerde die meeting ? Inderdaad, ikke dus.

Die meeting was dan weer wel een meevaller. Niet alleen slaag ik er dit jaar om zaken uit handen te geven, die andere handen nemen dat werk graag aan en nemen het zich echt ter harte. Bijgevolg is de Roparun behoorlijk minder stresserend dan afgelopen jaar.

Deze voormiddag zag het er echt niet al te best uit om te gaan lopen : regen en veel wind. Ik heb dan ook lang getwijfeld of ik wel of niet zou vertrekken. Maar toen collega Leni me er op wees dat ik toch kon douchen wanneer ik kletsnat zou worden kwam ik tot de conclusie dat er eigenlijk niet moest getwijfeld worden.

Dus om kwart voor twaalf stond ik klaar om een halfuurtje te gaan lopen. Omdat het inderdaad nat en winderig bleek te zijn heb ik de Garmin gestart en ben ik onmiddellijk vertrokken richting Nachtegalenpark, ook al had mijn Garmin zijn satellieten nog niet gevonden (dat gebeurde pas na een goeie 300 m). Rond het park was het nog vlot lopen maar in het park zelf was het helemaal niet te doen. De combinatie van half bevroren en half ontdooide ondergrond, veel regen en nog niet gesmolten ijs maakten er een heel vettige gladde boel van.

En dat kletsnat worden viel best mee. Na een tiental minuutjes viel er al niet zoveel regen meer uit de lucht.