De Lierse vesten lagen er nogal vettig en drassig bij deze ochtend. Misschien had dat wel iets te maken met de overvloedige regenval van de afgelopen nacht.

Toen ik om halftien bij Sally voor de deur stond regende het trouwens ook. Maar me zijn toch maar gestart. Na ruim twee kilometer stelde ik vast dat ik de Garmin niet gestart had (ofwel niet goed genoeg op de startknop gedrukt ofwel toevallig op de stopknop gedrukt).

Zo erg was dat nu ook weer niet. De afstand (2 x de Lierse Vesten) ken ik goed genoeg en ook wat de tijd betreft had ik een vrij goed idee. Het kwam neer op 8,5km op een goeie 55 minuten. Het gaat wel nog altijd niet zoals ik het graag zou willen maar dat zal wel terug komen.

Ik heb nog eens een bezoekje gebracht aan onze Noorderburen. In het Rotterdamse Ahoy ging immers de eerste teambijeenkomst van de Roparun door. De voormiddag was voorbehouden aan de nieuwe teams, de namiddag was het dan aan de “veteranen” (en met 5 deelnames op ons palmares horen wij daar wel bij).

De infosessie duurde van 13u tot 15u maar met de verplaatsing heen en terug naar Rotterdam is de dag al snel gevuld. Meer info over de Roparun zelf is terug te vinden op onze Roparunblog. Ook al zijn we al enkele weken bezig met de voorbereidingen en ook al zijn we deze week met onze eerste inzamelactie gestart, toch lijkt het alsof de Roparun nu pas echt begonnen is. ’t Zal waarschijnlijk liggen aan die filmpjes die ze weer hebben laten zien. De klassieker “Zing, vecht, huil, bid …” was er niet bij deze keer, daarom heb ik hem nog eens opgezocht op YouTube. Haal de zakdoekjes maar boven.

Aangezien het op loopgebied voorlopig nog rustig is en het op het werk enorm druk is valt er weinig te vertellen.

Daarom vond ik het een goed idee om nog eens wat vakantiefoto’s te laten zien.

’t Ging deze morgen al iets beter dan afgelopen zaterdag. Het lopen bedoel ik dus. Het ging nog niet zoals ik het zou willen want het tempo gaat nog teveel op en neer maar ging beter en dat is het belangrijkste.

Naar het einde toe was ik wel even bezorgd. Mijn hart viel namelijk enkele keren stil, althans, dat zei mijn Garmin toch. Ik hoop dat het niet gevaarlijk is, zo lopen zonder hartslag maar aangezien ik toch heelhuids terug ben geraakt zal dat wel meevallen.

Ik veronderstel dat de batterij van de hartslagmeter aan vervanging toe is want een gemiddelde hartslag 84 na 4 km lopen is gewoon onmogelijk (toch voor mij).

De oude hit van The Beatles nog eens bovengehaald (omdat ik anders toch niet weet wat te vertellen). Waar viel vandaag mijn oog op in de kranten en op hun websites.

Katrina Hodge is de nieuwe Miss England. En dan ? Wat is daar nu bijzonder aan ?

Wel, eigenlijk is dat een beetje hypocrisie van de organisatoren. In juli werd Rachel Christie (nichtje van sprinter Linford Christie) nog verkozen tot Miss England maar zij heeft haar kroontje moeten afgeven omdat ze betrokken was in een gevecht in een nachtclub.

Dus werd eerste eredame Katrina Hodge de nieuwe Miss England. En wat is het beroep van Katrina ? Ze is soldaat en heeft een medaille gekregen omdat ze in Irak een gevangen genomen rebel hardhandig terug ontwapend had. Met andere woorden omdat ze gevochten heeft !

Ergens klopt er iets toch niet in dit verhaal of vergis ik me ?

De tweede zondag van november is het in Groot-Brittannië Remembrance Sunday, de zondag die het dichtste bij 11 november valt. Oorspronkelijk bedoeld om de slachtoffers van de eerste wereldoorlog te herdenken, ondertussen worden alle gesneuvelde soldaten herdacht. Hoogtepunt is de ceremonie aan de Cenotaph in Londen.

Maar misschien wordt het mooiste eerbetoon niet gehouden op Remembrance Sunday. Daarvoor zou wel eens Wootton Bassett, een klein dorpje in Wiltshire, in aanmerking kunnen komen.

Wootton Bassett ligt vlakbij RAF Lyneham de luchmachtbasis waar sinds 2007 gesneuvelde soldaten uit Afghanistan of Irak die worden gerepatriëerd landen. Het eerste dorp waar de stoet van de luchthaven naar Oxford is dan Wootton Bassett. Telkens er zo’n stoet passeert (ondertussen al 96 keer) wordt de tijd in het dorp stilgezet : winkels sluiten, nagenoeg iedereen stopt met werken en bijna heel de dorpsgemeenschap komt op straat om, vaak in alle stilte, een erehaag te vormen. Enorm indrukwekkend, al zou iedereen wel willen dat die optochten niet meer nodig waren.

Voor het eerst sinds de marathon terug gaan lopen vandaag en als ik eerlijk ben … het is niet echt meegevallen.

Ik was eerst van plan om naar Mol te gaan voor de Zilvermeerloop maar met de weersvoorspellingen en de werken op de E313 in het achterhoofd heb ik dat plan gelaten voor wat het was.

Dan kon ik beter een halfuurtje vlak bij huis lopen. En dat is het ook geworden, een halfuurtje, goed voor 4,60 km dus snel was het zeker niet. Ik was wel blij dat ik terug thuis was. Maar ja, ik ben tenminste terug bezig. Vanaf worden het in principe terug drie (of vier) trainingen per week, op weg naar de Roparun.

In mijn mailbox zat vandaag een mailtje van Jim Aughney. En wie mag Jim Aughney wel zijn ? Wel, Jim is de Race Director van de Lifestyle Sports – Adidas Dublin Marathon.

Hij bedankte mij nog eens voor mijn deelname en liet tegelijkertijd weten dat de inschrijvingen voor de editie 2010 vanaf vandaag geopend zijn. Nu is dat heel vriendelijk van hem om me dat te laten weten maar ik ga toch passen want het is toch niet iets dat ik jaarlijks ga herhalen. Een marathon op zich ga ik zeker nog wel proberen maar jaarlijks een vijfdaagse trip naar Dublin ondernemen kost nu net iets teveel.

Neen, de volgende marathon zal dichter bij huis zijn. Keuze genoeg in het najaar met Brussel, Amsterdam, Keulen, Eindhoven, Echternach … Dan kunnen de supporters ook meegaan J

Om de marathon van Dublin officieel af te sluiten hebben ik nog wel de speciale editie van Irish Runner (met een speciale marathonbijlage) besteld en heb ik ook nog wat foto’s besteld.

En morgen herneem ik dan de trainingen voor het volgende doel : de Roparun 2010. Al is het nog lang niet zeker dat ik die ga meelopen. Momenteel heb ik 12 lopers in mijn team zitten en aangezien we er maar 8 nodig hebben moeten er 4 afvallen. Er zullen er ongetwijfeld nog wel een paar uitvallen met blessures. Maar ik heb vandaag de loopervaringen van de nieuwe lopers gelezen. De ene loopt een marathon in 3u25, de andere loopt een halve marathon in 1u36 en de derde heeft al 65 marathons op zijn palmares staan. Als ik dan naar mijn eigen geschiedenis kijk dan zet ik graag een stapje opzij. Maar dat betekent niet dat ik niet ga trainen … je weet maar nooit.  

’t Is alweer een tijdje geleden (ongeveer een jaar denk ik) maar morgen is het weer “van dat”.

Omdat de NMBS overweegt om het zwaar verlieslijdende B-Cargo te herstructureren heeft het personeel van het personenvervoer besloten om het werk voor 24 uur neer te leggen.

Ze doen dat uiteraard niet voor zichzelf maar zoals steeds staken ze voor ons, de brave pendelaars. Dat heel veel van die pendelaars nu een dag verlof moeten nemen, al dan niet betaald, is jammer maar het is dus voor ons eigen goed;

Gelukkig heb ik zef niet zoveel problemen en rij ik gewoon met de auto naar ’t werk. En daarbij komt nog dat we vandaag het bericht hebben gekregen dat onze kilometers en eventuele parkingkosten vergoed krijgen. Maar niet iedereen zal zo’n baas hebben.