Oma : Allez, jongen, we gaan hier even zitten.
Kleinzoon : Waarom moeten we gaan zitten, oma ?
Oma : Omdat de trein er nog niet is, jongen.
Kleinzoon : Waarom is de trein er nog niet, oma ?
Oma : Omdat hij nog niet vertrokken is, jongen.
Kleinzoon : Waarom is hij nog niet vertrokken is, oma ?
Oma : Omdat het nog niet zijn tijd is, jongen.
Kleinzoon : Waarom is het nog niet zijn tijd, oma ?
Oma : (stilte gevolgd door diepe zucht)
Kleinzoon : Waarom staan die mensen daar te wachten, oma ?
Oma : Omdat de trein er nog niet is, jongen.
Kleinzoon : Waarom is de trein er nog niet, oma ?
En zo ging het gesprek nog een paar minuten verder. Oma bleef merkwaardig genoeg heel kalm ondanks de eindeloze vragenreeks die kleinzoon, die duidelijk in zijn “waarom-fase” zat, bleef afvuren. Het was wel de perfecte afsluiter van een zware werkdag. Nog één dag te gaan en dan 10 volle dagen niet gaan werken ! Eindelijk.
Gelukkig zijn er ook nog een paar pluspuntjes geweest. Nick Nuyens heeft nog eens een koers gewonnen en de weerberichten voor de komende dagen zijn hoopgevend. Vrijdag hebben we immers de Roparun reünie BBQ en zaterdag ga ik met de collega’s de Lesse afvaren (allez toch een stuk er van, niet de volledige Lesse).
Maar eerst nog een heel drukke werkdag.
walkingwithluc 