Jawel, vanmorgen om half negen was ik al op weg naar Antwerpen, deze keer niet om te gaan lopen maar om te gaan werken. De migratie van een paar honderdduizend klanten van de ene database naar de andere moest immers getest worden.
Nu is dat niet zo erg, op een zondagochtend naar Antwerpen werken. Er is immers geen verkeer onderweg. Helaas zijn er wel wielertoeristen op de baan. Ik weet ook wel dat je ze niet allemaal over dezelfde kam mag scheren, ik ben tenslotte zelf ook jaren wielertoerist geweest.
Maar de bende die ik vandaag tegenkwam sloeg toch wel alles. Ik sta te wachten om linksaf te slaan aan het rode licht. Het verkeerslicht naar rechts springt op groen wat dus betekent dat het het verkeer dat van links komt al rood licht heeft. Een halve minuut later springt het licht ook voor mij op groen en net op het moment dat ik wil optrekken moet ik alles dichtgooien voor een bende “wielerterroristen” die dus doodleuk door het rode licht rijden om het kruispunt over te steken. En dan verschieten ze dat er accidenten gebeuren. Het beste van al was natuurlijk dat die mannen mij aankeken alsof ik de gevaarlijke was.
Op ’t werk ging alles wel vrij goed. Hier en daar nog wat schoonheidsfoutjes maar al bij al een geslaagde migratie. Het beste moment kwam echter toen ik pas thuis was en telefoon kreeg van Steven. Hij had namelijk net een SMS gekregen van van onze commerciële directeur met de bevestiging dat we WEL MOGEN MEEDOEN aan de Roparun 2010. Gelukkig had ik al op zeker gespeeld en onze inschrijving doorgemaild naar Holland.
Op 24-05-2010 hoop ik dus een foto te maken net als de onderstaande foto.
walkingwithluc 