Eigenlijk geloof ik er niet in … horoscopen. Maar dat schijnt een typisch steenboktrekje te zijn : eigenwijs, koppig en het altijd beter weten. Nochtans, als ik de horoscoop van de Metro lees dan is die toch heel dikwijls “spot on”.

Zo stond er gisteren voor de steenbok in : “Je eigen baan levert al heel wat werk op en je krijgt er ook nog een aantal klussen bij van mensen die op vakantie zijn. Er is dus geen tijd om even uit te blazen”.

En dat is dus echt wel het geval. Van ons team van 7 mensen zijn er momenteel 3 op vakantie en  morgen vertrekt een vierde persoon voor 3 weken op vakantie. Volgende week komen er wel een paar mensen terug uit vakantie maar een paar dagen later zijn er weer twee weg.

Er is maar enne sukkelaar die de twee volle maanden juli en augustus aanwezig is. Inderdaad, ondergetekende. Nu op zich maak ik daar niet veel uit. ’t Is buiten toch veel te warm om iets te doen. Dan zit ik liever binnen. En tijdens mijn vakantie in juni was het weer veel beter !

Uiteraard heb ik nog wel enkele weken vakantie tegoed maar die worden gespreid over september (als iedereen van ons team terug is), oktober (om naar Dublin te gaan) en december (om naar de Motor Show Essen te gaan).

Mijnen tijd moet dus nog komen maar momenteel zit ik er toch maar mee.

Over die voordelen heb ik het zo dadelijk. Eerst over tot de orde van de dag en dat was de (ochtend)training.

Vrij vroeg vertrokken naar ’t werk zodat ik om 6u30 op pad kon voor een training van om en bij 45 minuten. Snelheidsalarm op de Garmin ingesteld op 10 km/u en weg was ik. Dik drie kwartier later zat mijn toertje er op en stonden er 7,50 km op de teller. Verder valt er weinig te vertellen over deze training, alleen dat het tempo heel constant was en dat ik een halfuurtje lat met een goed gevoel kon beginnen werken.

 

En dan die voordelen van het lopen. Uiteraard weet iedereen dat lopen goed is voor de gezondheid, zolang je niet overdrijft. Maar wisten jullie dat je al lopend sneller door Londen geraakt dan met de wagen ? Althans, dat bewezen de jongens van Top Gear gisteren. Daar hebben ze een race gehouden tussen een Fiat Panda 4×4 en een loper. Zij hebben een tocht van 42 km doorheen Londen gehouden – tijdens de spits – en de loper was 11 minuten sneller aan de finish dan de auto (2u28 vs. 2u39).

En vandaag heb ik dan nog een ander voordeel ontdekt maar dat is op heel persoonlijk vlak. Omdat er moest gelopen worden ben ik met de wagen gaan werken in plaats van met de trein. En wat hoor ik op de radio wanneer ik naar huis rij ? Dat er een brand is (geweest) in het station en dat alle treinverkeer naar en door Herentals stil ligt. Als ik dus niet was gaan lopen, was ik niet met de wagen gaan werken maar wel met de trein en had ik nu misschien nog altijd in Berchem rondgehangen.

De eerste maand van de “grote vakantie” is weeral voorbij en dat was er aan te merken.

Blijkbaar was het op de baan gevoelig drukker dan vorige week. Dat heeft uiteraard te maken met het einde van het bouwverlof.

Op de trein was het dan weer rustiger. Er gaan dan ook bijzonder weinig bouwvakkers met de trein naar het werk. Bovendien was de lijn tussen Lier en Mechelen hersteld zodat de pendelaars naar Brussel terug hun vertrouwde rechtstreeks trein namen en niet meer “onze” trein naar Antwerpen.

Ook bij ons op ’t werk komen de eerste mensen terug uit vakantie en dat is soms goed nieuws voor mijn Coca Cola collectie. Vaak is dat een Coca Cola blikje (al is dat met de huidige veiligheidsmaatregelen op de luchthavens al wat minder), soms is dat iets dat op de vakantiebestemming wordt gevonden.

Vandaag was dat ook het geval. Collega Heidi had immers een verschrikkelijk mooie drinkbus meegebracht vanuit Sicilië. Zo mogen er nog meer terugkomen uit vakantie.

Vanmorgen zag het er naar uit dat er niet zou gelopen worden vandaag. Niet dat ik extreem veel zin had om te lopen maar een weekend zonder lopen zou toch niet mogen, ook al had ik vrijdagavond 17 km gedaan.

De regen viel echter met bakken uit de hemel. Soms waren het grote bakken, dan weer kleine bakken maar het bleef nat. Maar in de loop van de namiddag klaarde het toch op en zo ben ik dan, na de oorlogsklassieker “The Dambusters”, toch maar gaan lopen. Een halfuurtje zou voor vandaag wel volstaan en dat is het dan ook geworden.

 

De komende week zal er weer ’s morgens heel vroeg gelopen worden. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn immers weer bijzonder slecht. Nu heb ik niks tegen temperaturen van 30°C, zolang ze die maar gelijkmatig verdelen : 15°C in de voormiddag en 15°C in de namiddag.

De afgelopen dagen werd in buurgemeente Herentals een sportieve feesttweedaagse georganiseerd.

Donderdag was er Herentals Fietst met als hoogtepunt het na-tour-criterium dat – toevallig – werd gewonnen door Jurgen Van Den Broeck.

Gisteren was er dan Herentals Loopt met als hoogtepunt de “LU 2U VAN HERTALS”. Het concept is heel eenvoudig. Er wordt gestart om 18u30 en er wordt gelopen tot 20u30. Hij of zij die de meeste kilometers heeft gelopen in die tijd wint. Er kan ook in estafette gelopen worden en in groep. Daarnaast is er ook nog een prijs voor de snelste ronde en voor de best verklede loper of groep. Er is een grote ronde van 1,8 km en een kleine ronde van 1,1 km en die kan je combineren zoveel je wil. Heb je zin om onderweg even op een terras te gaan zitten dan is dat geen enkel probleem. Een chip registreert de exacte afstand die je loopt.

Onderweg van ’t werk naar Herentals op de trein nog snel een broodje gegeten, in Herentals mijn sporttas uit de auto gehaald en via de Grote Markt, waar ik mijn nummer en chip heb afgehaald, naar het Atheneum om me om te kleden. Onderweg daar naartoe kwam ik Kim tegenkwam. Zij had een hele hoop mensen, waaronder het hele Roparunteam, uitgenodigd om naar Herentals te komen maar uiteindelijk waren we maar met twee.

Stipt om 18u30 werden we dan op gang geschoten. Ik begon met 3 grote ronden, gevolgd door 2 kleine ronden, terug een grote ronde en weer twee kleine ronden. Vooral de grote ronde was lastig omdat daar weinig schaduw was. Bovendien was er zo’n stuk “gemeen” plat bij (dat is nog iets erger dan “vals” plat).

En toen, na 12 km, begonnen mijn kuiten te verkrampen. Ik had dan twee keuzes : er uit stappen of een rondje heel rustig aan en verder doen. Met de woorden die mijn “mental coach” tijdens de Roparun altijd gebruikte (denk aan die kindjes in het hospitaal) heb ik voor de tweede optie gekozen. Het werd nog dik veertig minuten afzien, lopen afgewisseld met een stukje wandelen in de buurt van de bevoorrading. Maar ik heb de twee uur toch uitgedaan. Uiteindelijk had ik 17 km gedaan en dat was 1km minder dan ik gehoopt had.

 

En spijt dat ik er aan meegedaan heb is er zeker niet. Het was heel gezellig, goed georganiseerd, veel volk langs de kant, op vijf plaatsen langs het parcours werd muziek gemaakt en overal de geur van frieten, hamburgers en bier 😉

Vandaag voel ik hier en daar nog wel pijn maar ik veronderstel dat ik daar de komende weken toch de vruchten van ga plukken, althans, dat hoop ik toch.