Ik heb vandaag een persoonlijk record gebroken ! Helaas is het geen sportief record. Neen, het is record “vroeg aanwezig zijn op het werk”.

Om 20 over 6 liep ik al door de draaideur. Ik was nochtans niet extreem vroeg vertrokken maar er was gewoon geen verkeer onderweg. Nu kwam het wel goed uit wan hierdoor kon ik nog een uurtje Roparunwerk verzetten vóór ik aan mijn “echte” werk begon.

Hopelijk ben ik morgen even vroeg op ’t werk want ik zou nog eens graag een ochtendloopje doen. Het wordt hoog tijd dat ik terug kilometers begin te doen want anders ziet het er niet goed uit voor mijn grote doel.

Alhoewel het hier voornamelijk een loopblog is wordt er de laatste tijd vrij weinig gelopen. Al vind ik van mezelf dat ik altijd wel een goed excuus heb.

Het meeste van de vrije tijd wordt immers gespendeerd aan de Roparun en dat heeft toch ook wel een beetje met lopen te maken.

Gisteren is het er dan weer niet van gekomen omdat het grote kuis was. Het dagschema was eenvoudig : van 8u tot 11u30 kuisen, van 11u30 tot 12u eten, van 12u tot 17u30 kuisen, van 17u30 tot 17u45 een gigantisch groot en lekker ijsje van het “IJssloeberke” eten, van 17u45 tot 19u kuisen, om 19u douchen, eten, Frost op Canvas kijken en slapen.

Vandaag dan weer wat werk gedaan voor de Roparun maar om 16u30 is het er dan toch van gekomen. Even naar de bank in Grobbendonk gelopen, storting uitgevoerd en terug naar huis gelopen. Goed voor 5 km en dat viel eigenlijk niet mee. Dinsdag toch nog eens gaan lopen want anders kom ik in Gent misschien wel in de problemen.

Een zware week afgesloten zoals Paris Hilton dat zou doen … met een “shopping spree”.

Het enige verschil is dat zij naar één of andere exclusieve boetiek zou gaan en dat ik dat op het Boekenfestijn in de Antwerp Expo.

Ik had me wel voorgenomen om maximaal 5 euro per boek te betalen. Nog een geluk dat ik dat gedaan had of ik had een hernia opgelopen. Deze keer heb ik het dus echt binnen de perken gehouden.

Wat heb ik zoal gekocht ? Om te beginnen 7 stripverhalen en daarnaast nog 8 gewone boeken :

• – The Riviera of Hades van Michael Woodthorpe : een (engelstalige) historische roman met als basis de conferentie van Jalta in 1945
• – Atlantis van David Gibbins : een historische thriller zoals dat zo mooi heet over een ploeg archeologen op zoek naar Atlantis
• – Menora van David Gibbins : ook een historische thriller, deze keer over de zoektocht naar de Menora, het tijdens de kruistochten verdwenen symbool van het joodse volk.
• – Bij nacht en ontij van Robert Goddard : ’t wordt vervelend maar dit blijkt toch wel een historische thriller te zijn zeker die zich afspeelt in de 18^de eeuw
• – De Juniusbrieven van Robert Goddard : een H.T. (historische thriller) over brieven van Junius, een 18^de eeuwse satiricus die aan de oorsprong liggen van een ontvoering en een moord
• – De Da Vinci erfenis van Lewis Perdue : een thriller met historische oorsprong over de verloren gewaande geheimen van de Da Vinci Codes
• – De schapen van Glennkill van Leonie Swann over een schaapherder die wordt vermoord en zijn schapen die onder leiding Miss Maple (heb je hem ?), het slimste schaap uit de kudde, op zoek gaan naar de moordenaar. Dat belooft wat te worden !

Het achtste boek is Footpaths of Britain, een vierhonderd bladzijden dikke Fully Illustrated guide to the most beautiful walks in Britain. Dat kan altijd van pas komen.

En welk fortuin heeft me dat gekost ? Slechts 44,59 euro ! Daar kunt ge nu toch niet voor sukkelen hè ? Voor de geïnteresseerden : de beurs is ook morgen en overmorgen nog open, gratis inkom ! www.boekenfestijn.com

Als ik heel eerlijk ben dan moet ik toegeven dat ik wel een fan van de NMBS ben. Het merendeel van mijn treinen rijdt op tijd, mijn conducteurs zijn meestal heel vriendelijk en behulpzaam en ze geven ook nog meer dan voldoende info.

Ik zet er wel bij “merendeel” en “meestal” want vandaag was het weer net iets anders. In Berchem werd omgeroepen dat de trein van 17u19 naar Mol/Hasselt een “onbepaalde” vertraging zou hebben. Er was om 17u26 echter een trein naar Aarschot die ook via Lier rijdt dus dan maar die trein genomen.

Met een beetje geluk zouden ze in Lier de “boemel” naar Herentals een paar minuten tegenhouden. Helaas, helaas, driewerf helaas … in Lier waren ze niet zo slim. Die trein was dus al weg.

Misschien was de bus naar Herentals wel een optie ? Helaas, die was drie minuten daarvoor vertrokken. Dan maar kijken wanneer de volgende trein naar Herentals er aan zou komen. Dat was 17u54 (de stoptrein naar Mol). Ik wist echter dat dit een klein treintje zou zijn met heel veel volk op dus die liet ik maar gaan.

Uiteindelijk ben ik wel in Herentals geraakt hoor met … de trein waarop ik in Berchem niet wou wachten. Het was dan wel ruim een half uur later dan normaal maar ja. De trein is altijd een beetje reizen hè.

Het is helaas weer een looploze dag geworden. De Roparun neemt momenteel elk vrij moment in beslag. Ik heb nochtans wel genoeg zweet gelaten deze middag.

Het was immers de eerste dag van de prijsuitreiking van onze grote Roparuntombola. Tijdens de middagpauze van 11u30 tot 13u30 zijn er een hoop collega’s langsgekomen om hun prijs of prijzen in ontvangst te nemen. Aanvankelijk was het de bedoeling dat we dit met z’n twee zouden doen maar ik was toch blij toen er nog wat extra hulp kwam aandraven.

Op een gegeven moment stonden we zelfs met z’n zessen ‘achter de kassa”. Eigenlijk ging het vrij vlotjes al doken er wel een paar foutjes op (winnende tickets die gepubliceerd werden maar die niet onze lijst stonden). Die mensen hebben we gevraagd om volgende week even terug te komen. Gelukkig hebben we nog een paar prijzen in reserve.

Hoe dan ook, ik heb behoorlijk maar we hebben toch een behoorlijk deel van onze prijzen kunnen uitdelen. Sommige collega’s hadden veel geluk en konden met 9 prijzen naar huis, anderen waren dan weer een beetje teleurgesteld met hun schuifpuzzeltje.

Ik heb het vandaag gepresteerd om vandaag 13 u in ons kantoorgebouw te vertoeven en toch maar 4 u betaald te worden.

Ik was met de wagen dus om half zeven was ik al daar. Om half twaalf dan in middagpauze gegaan en vanaf half een stond de rest van de dag in het teken van de Roparun.

Enkele uren prestatiesaldo (ons woord voor recup) genomen om samen met Nadine, Chris en Veerle de rest van onze winnende loten te trekken, te registeren en alles klaar te zetten om morgen de horde van prijswinnaars te ontvangen. Dat heeft zo geduurd tot drie uur.

Dan alles op papier gezet en verspreid onder de teamleden en ook aan ons webteam om te publiceren op ons intranet. Daar kroop toch ook al snel een uurtje in. Dan werd het tijd om onze teambijeenkomst voor te bereiden. Deze zou beginnen om vijf uur.

De presentatie verliep vrij vlot. Af en toe een grappige opmerking er tussen steken om het publiek wakker te houden en dan gaat zoiets wel.

De meeting werd dan afgesloten met een enorm smakelijk (en grote) koude schotel die ik door onze nieuwe chef had laten klaarmaken. Om half acht was het dan tijd om terug naar huis te gaan.

Dit alles heeft wel een nadeel. Tijd om zelf te lopen is er haast niet meer. Ik troost me echter met de gedachte dat het allemaal voor het goede doel is en dat ik vanaf juni volop begin aan de voorbereiding voor mijn grote doel : er ooit eens in slagen om een marathon uit te lopen.

Heel vroeg opgestaan want ik wou de lease wagen van ING Car Lease binnenbrengen vóór ik begon te werken. Dat ging nog behoorlijk vlot maar de terugweg met de bus verliep minder vlot.

Zo ongeveer halverwege, aan het Sint Augustinus ziekenhuis besloot de bus om er mee te stoppen. Er restte ons niets anders dan over te stappen op een andere bus.

Om halfvijf dan gestopt met werken maar tijd om naar huis gaan was het nog niet. Samen met Chris, Nadine, Veerle en Pascal hebben we de helft van onze Roparun tombolaprijzen naar het gelijkvloers gebracht en al onmiddellijk een winnend nummer toegekend.

Het was dan ook kwart voor acht toen ik thuis was.

Vandaag ook wel iets in de krant gelezen waarbij je leert dat alles relatief is. In Londen heeft namelijk Phil Packer na twee weken de marathon van Londen beëindigd aan een gemiddelde snelheid van 3 km per dag.

Wat is daar nu bijzonder aan zou je denken ? Wel, de man raakte in februari vorig jaar verlamd aan beide benen tijdens een raketaanval in Irak. De dokters zeiden dat hij nooit meer zou lopen. Zijn tocht heeft 670.000 euro opgebracht voor het goede doel.

Daar kan je maar één ding over zeggen : RESPECT !

De handen die dit stukje typen zitten aan vrij rode armen. Ik lijk wel de mascotte van de Cleveland Indians. De oorzaak ? Een hele dag in de zon staan om wagens naar een parking te begeleiden. Ik had me nochtans vaak ingesmeerd maar het heeft niet mogen baten.

Ik zal beginnen bij het begin. Om zes uur opgestaan vandaag zodat ik om zeven uur kon vertrekken naar Averbode. Daar werd immers het Benelux kampioenschap Mountainbike gereden.

Collega Chris ging daar helpen met enkele leden van zijn rallyclub en had het briljante idee om dat te combineren met de Roparun. Dus stonden Kim en ik hem om 8u op te wachten aan het secretariaat.

Onze taak : zorgen dat de bezoekers op de juiste parking terecht kwamen. Chris stond aan parking A, Kim en ik aan parking B (en later aan parking D). De eerste paar uur hebben we het niet echt druk gehad maar eens parking A vol stond veranderde dat onmiddellijk.

Het is a bij al een gezellige dag geweest, ik heb bijvoorbeeld Roland Liboton de weg gewezen. Na afloop nam de politie onze taak over om het verkeer terug op gang te brengen en mochten wij op kosten van de organisatie een lekker pakje friet gaan eten. En het belangrijkste … in principe heeft dit toch weer 100 euro voor de Roparun opgebracht.

Ach ja, naar het schijnt heeft Sven Nys gewonnen. Ik zou het echt niet kunnen zeggen want we hebben hooguit 5 minuten koers gezien.

’t Wordt precies tijd dat ik nog eens een echte rustdag neem want blijkbaar ben ik echt moe.

Vanochtend vrij vroeg uit bed want om 9u werd ik aan Café ’t Kruiske in Bevel verwacht. Op het programma stond immers de laatste grote Roparuntraining, het Diamantpad over zo’n 32 km. Met Carine, Yannick, Nadine, Marc, Pascal, Veerle, Marleen, Eric en Stef was VIVIUM vrij goed vertegenwoordigd. Onze ex-collega’s van ING Life waren met z’n drie dankzij Peter, Filip en Tin. Daarnaast hadden we nog enkele “gasten” zoals Sally.

De grootste vertegenwoordiging kwam echter uit Nederland dankzij het team van Richard, de man die eigenlijk de Roparun bij ons op de maatschappij introduceerde. Zij waren met zeventien teamleden naar Bevel gekomen.

Het was dan ook een bonte bende die iets over negen vertrok. Een hoop fietsers, een hoop lopers, een bestelwagen van onze Nederlandse vrienden en dan ik met onze eigen bezemwagen (een monovolume die ons door ING Car Lease gratis ter beschikking werd gesteld).

Na het Diamantpad werd er dan verbroederd op het gezellige terras van Café ’t Kruiske. Toen ik uiteindelijk thuis was heb ik dan gegeten, heb me rond 16u nog even in de zetel gezet met de bedoeling om een tweetal uurtjes later te gaan lopen. Dat draaide echter iets anders uit. Het nieuws van 19u was net gedaan toen ik wakker werd. De lange dagen van de afgelopen weken beginnen precies door te wegen. Van lopen is er dus helaas niets in huis gekomen.

En morgen belooft ook weer een zware dag te worden. Dan moet ik immers om 8u in Averbode zijn waar ik samen met collega-Roparunners Chris en Kim ga helpen op het Benelux-kampioenschap Mountainbike. Dat wordt weer ontiegelijk vroeg opstaan maar het brengt ons wel een paar euro’s op voor de Roparun dus het is het waard. Ik mag zeker niet vergeten om zonnecrème mee te nemen want ik heb gemerkt dat ik vandaag behoorlijk verbrand ben.

Zware maar toch goeie dag gehad vandaag.

Soms heb je van die dagen dat je keihard werkt maar met het gevoel naar huis gaat dat je toch niets gedaan hebt gekregen. Dan heb je ook dagen dat je even hard werkt maar tenminste een resultaat ziet van al die inspanningen. En ik heb nog eens zo’n dag gehad.

Daarnaast kwam dan nog het goede nieuws dat we met onze Roparuntombola al bijna 1.700 lootjes verkocht hebben ! Een onverhoopt succes.

Ik ben vandaag ook een nieuw boek begonnen namelijk “Hitler 1945 – 1953) van Wim Schamp. Nu moet ik van Schamp niet echt veel hebben maar zijn boek leest wel vrij vlot. Het onderwerp ligt me wel. Wat als het nu eens niet Hitler maar een dubbelganger was die zelfmoord heeft gepleegd in 1945 ?

Het feit dat ik vandaag een nieuw boek begonnen ben betekent ook dat ik gisteren “De Geheime Newton” heb beëindigd. Ik ken nu dus het “geheim” van Sir Isaac Newton (net als ik een “kerstekind” !). Wat dat geheim is ? Dat ga ik niet vertellen want dan is het geen geheim meer. Het boek op zich is me wel goed meegevallen. Ik hou wel van dit soort historische thrillers waarvan je vaak wel denkt dat het echt zou kunnen gebeurd zijn.

Als slot nog even melden dat er deze week ook nog twee strips zijn bijgekomen namelijk Sammy Boy (uit de reeks “Sammy” van Jean-Pol & Cauvin) en De erfenis van Jari (uit de reeks “Jari” van Raymond Reding).