Paasmaandag betekent voor onze Roparunners een uitstapje naar Olmen. Niet om naar de Zoo te gaan maar wel om deel te nemen aan de Paasjogging.
Vorig jaar hadden we daar nog sneeuw, hagel en ijsregen met een temperatuur die maar een paar graden boven nul zat. Ondanks het slechte weer heb ik toen één van mijn beste joggings ooit gelopen, niet wat tijd betreft maar wel wat gevoel betreft. Dit jaar had ik zoveel geluk niet. Het was (drukkend) warm toen we om drie uur op gang werden geschoten.
Van de Roparunners waren Pascal, Veerle, Kim en mezelf aanwezig als loper. Carine was onze supporter. Ook Peter van ING was aanwezig. De eerste twee rondjes gingen nog behoorlijk. Ik kon aansluiten bij een groepje van VABCO Mol die een rustig tempo liepen.
Het probleem was echter dat de meeste van dat groepje maar 8 km liepen. De rest deed dan een tempoversnelling die ik niet aankon. Gevolg : ik zat weer helemaal alleen. En als het dan wat moeilijker begint te gaan omdat je benen weer zwaar wegen (niet zo zwaar als gisteren maar toch) en je zit alleen dan wordt het mentaal moeilijk. De enige lopers die je dan nog tegenkomt die komen je met zo’n snelheid voorbij gesneld dat het lastig is om je nog te motiveren.
Na 3 rondjes zag ik Maarten staan langs de kant en ik heb hem zijn pijp gegeven. Even mijn “finishzakje” gaan halen, me gaan omkleden en terug naar de finish om de rest te zien aankomen. Nadien nog wat gedronken en wat bleek, Veerle en Pascal hadden prijs met de tombola. Zij waren al wel naar huis maar we hebben de prijzen in hun naam in ontvangst genomen.
walkingwithluc 