De eerste kilometers van de Focus staan op de teller. Enerzijds is de overgang heel vlot verlopen, anderzijds is het toch weer dat beetje extra oppassen. De Focus is immers een stukje langer en een stukje breder en niet alle kanten van de auto zijn even goed zichtbaar in vergelijking met de Fiesta.

Ook aan het rode licht 1600 Benzine Injectie met 103 PK onder de motorkap toch wat anders dan een 1600 TDCi met 90 PK. Ik vrees dat ik niet veel sprintjes meer zal winnen. Daar staat dan weer tegenover dat het lang geleden is dat aan de pomp het bedrag van de euro’s gevoelig kleiner is dan het aantal liters.

Mijn Maiden voyage bracht me vandaag via Mortsel, Lier, Heist-op-den-Berg, Aarschot, Scherpenheuvel en Diest naar Hasselt. Ik had bewust gekozen voor een route zonder snelwegen, kwestie van sneller te wennen aan de nieuwe auto.

In Hasselt heb ik dan uiteraard een bezoekje gebracht aan Stripwinkel Wonderland waar ik buitenkwam met vier verhalen van Robbedoes, 1 van Arme Lampil, 2 van Biebel en 3 van Jommeke.

Toen het in Hasselt begon te hagelen werd het tijd om terug naar huis te gaan, deze keer wel via de autostrade.

We hebben elkaar voor het eerst ontmoet in Paleis 2 van de Brusselse Heizelpaleizen in 2000. Ik wist direct dat we voor elkaar bestemd waren. Ik was echter niet “vrij” op dat moment.

Een jaar later kwam onze kans er wel. Mijn Orion besloot namelijk plots de geest te geven. Het ene moment reden we 90 km/u, het volgende moment stond hij langs de kant.

Nadat een eerste oplapbeurt overleefde was het twee weken later weer prijs en liet hij me weer in de steek, net alsof hij ons niet langer in de we wilde staan. Tussen het tekenen van de bestelbon en de uiteindelijke levering zaten bijna 4 (heel lange) maanden maar eind mei 2001 was het dan eindelijk zover : we reden samen buiten bij garage Gladinez in Turnhout (die ondertussen ook al niet meer bestaat).

In september van dat jaar staken we al direct het kanaal over, een overtocht die we nog 6 keer zouden herhalen. Naar Ierland kon je niet mee, je paste immers niet in het bagagerek.

Bijna hadden we vroegtijdig afscheid moeten nemen toen in 2004 – we kwamen weer eens terug van de Britse eilanden – een Scania-vrachtwagen je achterkant eens van naderbij wou bestuderen. Dat was wel een beetje te begrijpen want die achterkant was dan ook heel mooi om te bekijken. Gelukkig bleef het beperkt tot blikschade en werden er geen vitale onderdelen geraakt. Je was wel wat kleiner geworden maar de carrossier heeft wonderen verricht.

Naar ons jaarlijks uitstapje naar Duitsland keek je ook altijd uit want daar kon je je pas echt uitleven. Je was weliswaar geen partij voor al die Porsche’s, BMW’s of Mercedessen maar zo eens 40km afleggen in een kwartier, daar knapte je van op.

En toen kwam die januaridag in 2009. Het was koud, het was nat en wat ik ook probeerde, je liet me niet vertrekken. Diagnose van de garage : “Joa, menier, da’s ne lek in de boite hè. Da zal al rap twiejeduuzend euro kosten oem te maken”. En dat was (en is) toch veel geld. En als dan de verkoper nog tweeduizend vijfhonderd euro voor je geeft, dan is de keuze moeilijk maar toch snel gemaakt.

Morgen wordt je ingeruild voor een nieuwer en groter model. Dat is nu eenmaal het lot van een auto. Hopelijk heeft de volgende eigenaar evenveel plezier aan je als ik de laatste acht jaar heb gehad. Het ga je goed !

Dat de ene dag de andere niet is werd vandaag nog eens bewezen.

Vorige week zaterdag liep alles nog op wieltjes, vandaag liep het als een Belgische trein … niet al te best dus. Blijkbaar is de afgelopen week toch vermoeiender geweest dan gedacht  want het liep dus voor geen meter.

Ik had om 10u afgesproken met Sally aan het provinciaal domein Averegten in Hallaar. Ik stond iets voor 10u op de parking en Sally ook. Probleem was wel dat we op een verschillende parking stonden

Met enige vertraging kon er dan toch gestart worden. De ene bron zei dat het joggingrondje 3km bedroeg, een andere bron sprak van 3,5km. Bedoeling was om er 5 à 6 te doen, afhankelijk van de correcte afstand. Eén ronde bleek 3,3km te zijn.

Al tijdens de eerste ronde voelde ik dat het stroef ging. Vooral de benen voelden loodzwaar aan. Vijf rondjes zou moeilijk worden, zes onmogelijk. Na 3 rondjes of 9,60km besloot ik dan ook een rondje te passen. Terwijl Sally aan haar vierde rondje begon ben ik dan rustig in tegenovergestelde richting gewandeld om terug aan te pikken. Na mijn vierde rondje plus dat extra stukje had ik er dan wel echt genoeg van. Er stonden uiteindelijk 13,50 km op de teller op 1:26 maar het was afzien. Sally heeft er dan nog een extra rondje bijgedaan zodat zij toch bijna 20km heeft gedaan.

Ondanks het feit dat het vandaag iets minder was gaan ze me daar in Hallaar toch nog meer zien. Het is een heel mooi rondje in een mooie omgeving (met vandaag heel veel pasgeboren en oh zo schattige lammetjes in de wei), heel rustig om te lopen (al zal het er in de zomer wel drukker zijn) en er zijn voldoende sanitaire voorzieningen (en daarmee bedoel ik echte toiletten, niet de bomen of struiken in het bos). En vooral, het is zo eens wat anders dan de Lierse Vesten.

 

Lang geleden dat ik nog zo blij ben geweest dat het weekend is.

Ken je dat ? Zo’n week waarin je keihard hebt gewerkt en je op vrijdag toch moet vaststellen dat je eigenlijk niets gedaan hebt ? ’t Is te zeggen, je hebt uiteraard wel iets gedaan maar je ziet niet echt een resultaat. Vreselijk vermoeiend zijn zo’n weken.

Maar het weekend wordt alvast goed ingezet. Vanavond één van mijn all-time-favourites op DVD bekijken : Close Encounters of the Third Kind van Steven Spielberg Ik ben er nog niet uit of het de originele bioscoopversie uit 1977 wordt ofwel de herwerkte versie uit 1980 al heb ik toch een kleine voorkeur voor de eerste versie.

Die heb ik als tiener nog in de cinema gezien en toen was ik al bijzonder onder de indruk van de “echtheid” van de film. Toentertijd gingen we nog elke zondagnamiddag met de fiets naar de één van de drie cinema’s die ze in Herentals hadden. Misschien daarom dat veel van mijn favoriete films uit de jaren zeventig stammen. Een kleine selectie :

• – Westworld (1973) met o.a. Yul Brunner
• – The Sting (1973) met o.a. Robert Redford en Paul Newman
• – Blazing Saddles (1974) met o.a. Mel Brooks
• – Monthy Python & the Holy Grail (1975)
• – Jaws (1975) met o.a. Roy Scheider en Richard Dreyfuss
• – All the President’s Men (1976) met o.a. Robert Redford en Dustin Hoffman
• – A Bridge Too Far (1976) met o.a. Sean Connery en Anthony Hopkins
• – Star Wars (1977) met Carrie Fisher, Harrison Ford en Luke Hamill
• – Close Encounters of the Third Kind (1977) met Richard Dreyfuss
• – Alien (1979) met Sigourney Weaver
• – Apocalypse Now (1979) met Martin Sheen en Marlon Brando
• – Escape from Alcatraz (1979) met Clint Eastwood
• – Hair (1979) met o.a. Treat Williams, John Savage en Beverly d’Angelo

En zo zou ik nog kunnen blijven doorgaan maar zoveel plaats heb ik niet. Ik vergeet hier trouwens nog “ABBA – the movie” maar die moest ik “in ’t zwart” gaan bekijken want als ontluikende hardrocker kon ik het niet maken om ABBA goed te vinden. Dat was gewoon “not done”. Ik heb de film wel verschillende keren gezien en ik had wel al hun elpees (voor de jonge lezertjes : dat zijn van die grote zwarte vinyl schijven met groeven in en als je daar een naald opzette dan kwam daar muziek uit).

 

’t Was mijnen dag niet vandaag.

Het begon al vanochtend vroeg. Goed op tijd vertrokken om vóór het werk nog een half uur à drie kwartier te kunnen gaan lopen. Helaas besliste een ongeval op de Antwerpse ring richting Gent daar anders over. Daar waar ik had gehoopt om rond half zeven te kunnen vertrekken was het bijna 7 uur eer ik in Antwerpen was. En toen was eigenlijk te laat. Geen nood, dan zou het onder de middag wel lukken.

Om half tien moest ik een opleiding geven aan een groep van 15 personen. De opleiding zou ongeveer twee uur duren. Ik ga jullie niet met details vervelen maar de opleiding is dus compleet in het honderd gelopen (dubbele boeking van het lokaal, netwerk-PC’s die van de ene op de andere dag verdwenen zijn, laptops die niet op het netwerk kunnen … enfin, prettig was het niet. Murphy heeft weer toegeslagen). Twee mensen waren speciaal van Brussel gekomen om de opleiding te volgen. Die hebben dan een “privé-opleiding” gekregen aan mijn bureau. De rest zal moeten wachten.

Na een toch behoorlijk stresserende voormiddag was de zin om te lopen volledig weg. Bovendien had ik ’s namiddags ook nog een meeting en moest ik toch ook niet iets kunnen eten.

Conclusie : het werd een vermoeiende maar looploze dag. Om 16u was mijn pijp dan ook volledig uit.

Nog één dag en dan kan ik aan mijn verlengd weekend beginnen en dat ziet er veel beter uit. Zaterdag gaan lopen in Hallaar, zondag naar de Expo Antwerpen voor het Classic Car Salon en naar Wilrijk voor de Stripdagen en om in schoonheid af te sluiten maandag naar de garage om de nieuwe auto af te halen (en er uiteraard onmiddellijk kilometers en kilometers mee te gaan rijden).

’t Belooft morgen een zware dag te worden. In de voormiddag 2u opleiding geven en in de namiddag een even lang vergaderen.

Ik zal maar best proberen om morgen heel vroeg te gaan lopen want tijdens de middag gaat het er toch niet van komen.

Voor volgende zaterdag zijn de loopplannen ook al gemaakt. Samen met Sally ga ik eens proberen hoe het Domein Averegten in Hallaar (Heist-op-den-Berg) is om te lopen. Daar zou een loopparcours van 3 à 3,5 km zijn dat heel mooi is. Vijf à zes van dergelijke rondjes staan er op het menu. Hopelijk nemen we niet teveel hooi op onze vork.

Ik heb vandaag nog eens voor een ochtendloop gekozen.

Het is nu ook ’s morgens goed merkbaar dat de winter op zijn einde loopt. Het wordt immers al behoorlijk licht. Nog een paar weken en het fluo-hesje kan thuisblijven.

’t Is dinsdag dus dan is het voorlopig nog een halfuur-training. Eigenlijk moesten het 35 minuten worden maar ik heb mijn klassieke vijf-kilometer-route nog eens gedaan en die zijn afgewerkt in net geen 30 minuten.

’t Was behoorlijk drukker vandaag op de trein in vergelijking met vorige week, vooral tijdens de avondspits. Gelukkig kon ik nog een zitplaatsje vinden waar ik na een alweer drukke werkdag rustig kon lezen.

’t Was trouwens wel een goeie Roparundag. De middagpauze werd opgeofferd voor een bezoekje aan DECATHLON . De Roparun kledij moest immers besteld worden. Alle maten die we nodig hadden waren gelukkig in voorraad zodat de totale bestelling van 172 stuks kledij kon geplaatst worden.

Een extra korting was helaas niet mogelijk maar de mensen van Decathlon waren wel zo vriendelijk om ons een paar mooie tombolaprijzen te schenken (waaronder een “2 seconds tent”).

Na de middag kwam roparunner Pascal dan ook nog “een paar” prijsjes brengen, ons geschonken door Reizen Van Laere uit Sint-Niklaas : een hele collectie heuptasjes, koeltassen, rugzakken en een hele resem schuifpuzzels (niet dat deze laatste een grote waarde hebben maar prijs is prijs nietwaar ?).

Vóór ik op de trein stapte nog even snel de krantenwinkel binnen voor een frisdrankje en wat zie ik daar staan : 3 blikjes uit de nieuwe Happiness Factory reeks. Blijkbaar zijn het dit jaar dus minstens 5 blikjes in plaats van 4.

Ik was eerst van plan om vanmiddag naar Breda te rijden om nog wat stripverhalen te gaan kopen op de grote stripbeurs aldaar maar dat is er niet van gekomen.

Wat heb ik dan wel gedaan ? Mijn auto uitgemest en gekuist. Zo kan ik de laatste week dat ik hem heb nog eens in een propere wagen rondrijden.

Wat heb ik nog gedaan ? Stilaan begonnen met de reisvoorbereidingen m.a.w. behoorlijk wat aan ’t surfen geweest. En ik heb in ieder geval een meevaller van formaat ontdekt. Het stadje waar ik de eerste week verblijf was namelijk de locatie van de buitenopnamen van “Dad’s Army” (Daar komen de schutters) en dat is toch wel mijn absoluut favoriete comedy-reeks zeker !

Er is in dat stadje een Dad’s Army museum, een Dad’s Army wandeling en het hotel waar ik verblijf was zelfs de locatie waar de eerste scène van de eerste aflevering in 1968 werd opgenomen.