Iemand iets van gemerkt ? Het was vandaag Blue Monday.

Ik moet eerlijk zeggen dat het me niets zei buiten het feit dat ik nog ergens een maxi-single van New Order heb liggen met die titel (voor de jeugd : maxi-singles zijn van die grote zwarte schijven die eruit zien als een elpee maar toch meer één liedje bevatten dat dan meestal een iets langere versie is van de gewone single)

Maar blijkbaar is dit dus de meest depressieve dag van het jaar. De dag waarop iedereen begint te merken dat er van de nieuwjaarsresoluties toch niets in huis komt, de tijd dat er veel rekeningen te betalen zijn terwijl men nog niet bekomen is van de meeruitgaven van de feestdagen en de dag waarop het verlof nog zo ver weg lijkt.

Persoonlijk heb ik er geen last van gehad, ik heb zelfs een heel productieve dag gehad op ’t werk.

Gewoon niks gedaan vandaag. Naar Blazing Saddles van Mel Brooks gekeken (en voor de zoveelste keer heel smakelijk mee gelachen), dan streekgenoot Erwin Vervecken de veldrit zien winnen (dat ze hem maar in ’t oog houden tijdens het WK) en verder nog wat met mijn foto’s zitten spelen op de computer.

Daar heb ik onder andere volgende exemplaren gevonden, genomen tijdens mijn fietsvakantie in Zeeland in 2007

Zoals ik gisteren al zei begon het weekend sportief. Ik zou met Sally twee of drie vesten in Lier lopen. Uiteindelijk zijn het er twee geworden maar ter compensatie zijn we met z’n drieën gaan lopen aangezien Yannick ons vergezeld heeft.

Het werd een rustige en gezellige duurloop : 9km in 57:25 minuten. Gelukkig waren we in de goeie richting vertrokken want op het ene stuk van de vesten waar je weinig beschutting hebt, hadden we wind in de rug. Het heeft trouwens wel iets, zo met drie generaties onderweg … samen waren we 90 jaar oud (waarvan bijna de helft voor mijn rekening).

Na het lopen even het nieuwe tuinhuisje van Sally bewonderd en dan direct naar huis, douchen, eten en dan richting Boomsesteenweg in Antwerpen om eens te kijken wat een nieuwe auto zou kosten.

Hoe hij er van buiten zou uitzien was voor mij al duidelijk. Het zou een Ford Focus driedeur worden. Een vijfdeursversie is wel praktischer maar een driedeurs is toch veel mooier.

Het ging er enkel nog om wat er onder de motorkap zou zitten en hoeveel opties ik er zou bijnemen. De motor is (en hou u nu vast) een 1.6 TCDi Econetic geworden. Inderdaad … een diesel. Ik heb toch wat getwijfeld maar met zijn extreem lagen CO-uitstoot levert hij een extra korting van ruim 500 euro op (betaald door de staat). Bovendien ligt het gebruik gevoelig lager.

Dan ging het nog over de opties. Een snelle voorruitontdooiing is voor mij onmisbaar. Ik heb immers geen garage. Meer was ik niet van plan om te nemen maar ik heb er toch maar een parkeerhulp achteraan bijgenomen. Het viel me immers op dat weinig zicht hebt achteraan. Tijdens het rijden heb je daar helemaal geen last van maar bij het parkeren wel.

Meer opties waren niet nodig want de basisuitrusting van de Econetic biedt onder andere airco, sportophanging, boordcomputer, radio/cd met 6 luidsprekers, bediening aan het stuur en MP3-aansluiting.  

En toen kwam het sleutelmoment. Hoeveel zou ik nog krijgen voor mijn acht jaar oude Fiesta (waar minstens 2.000 euro kosten aan zijn) ? Dat viel bijzonder goed mee en toen ik het uiteindelijke bedrag dat ik zou moeten betalen zag staan heb ik hem onmiddellijk besteld.

Normaal gezien wordt het nu twee maanden wachten, tenzij ze ergens in stock eentje vinden de aan alle eisen voldoen. Heel lang is dat niet maar het gaat toch lang lijken.

Oh ja, de kleur wordt Moondust Silver (metaalkleur) :

Blazer Blue, Frozen White, Panther Black of Moondust Silver ? Metaalkleur of niet ? Aluminium velgen of stalen velgen ? Open dak of niet ? Dakspoiler gewoon in ’t zwart of in koetswerkkleur ? Radio/CD met of zonder MP3-aansluiting ? Een snelle voorruitontdooiing moet er zeker wel bij.

’t Is ondertussen 8 jaar geleden sinds ik een nieuwe auto heb gekocht en ik was vergeten hoe zoiets iemand een mens kan bezighouden. Maar sinds ik gisteren besloten heb om de zware kosten aan mijn Fiesta niet meer te doen en een nieuwe auto te kopen doe ik niets anders.

Ik heb wel besloten om ditmaal (te proberen) een auto met mijn verstand te kopen en niet met mijn hart, dat scheelt al snel een hoop euro’s. Morgennamiddag staat er in ieder geval een bezoekje aan de Fordgarage op het programma. Maar het weekend wordt sportief begonnen want morgenvoormiddag staan er twee of drie rondjes rond de Lierse vesten op het programma.

De dag begon vrij druk. Goed op tijd vertrokken naar ’t werk. Onderweg even in de (kijk)file gestaan in Wommelgem. Aangekomen op ’t werk, omgekleed en een klein toertje gaan lopen. Het werden 4 kilometer in 24:34 minuten dus een gemiddeld tempo van 5:48 min/km. Dat is iets trager dan afgelopen dinsdag maar vandaag heb ik geen “hartslagpauzes” ingelast.

Terug op ’t werk snel een douche genomen en dan terug naar de auto om hem naar de garage te brengen. Gisteren hadden ze me al verteld dat mijn problemen met de versnellingsbak en remolie ongetwijfeld het gevolg was van een lek. Blijkbaar zijn er twee pompjes waar de lek kon zitten. Eentje zit op een goed bereikbare plaats, de andere zit in de versnellingsbak. Als de eerste pomp zou lekken, dan zou het niet zo erg zijn. Bij de tweede pomp was dat anders want dan zouden bijna heel de wagen moeten demonteren. Bovendien was het vreselijk druk. Garanderen dat ik de wagen vandaag zou terughebben kon niet maar ze zouden bellen.

Iets over drie kwam dan de telefoon met goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws : ik mocht mijn auto nog vandaag komen halen. Het slechte nieuws : de auto was “opgelapt” maar niet echt gemaakt. De lek blijkt immers in de versnellingsbak te zitten. Een reparatie zou tussen 1.500 en 2.000 euro kosten. Bovendien zijn mijn voorbanden ook aan vervanging toe en dat kost ook al snel 400 à 500 euro.

En dan moet je jezelf de vraag stellen : loont een investering van 2.000 à 2.500 euro voor een auto van 8 jaar oud en 134.000 km op de teller ? Het zou de  kostprijs per kilometer immers bijna verdubbelen.

Of is het misschien toch de moment om een nieuwe auto te kopen ? Daar denk ik al een tijdje over na aan en nu de kortingen je rond de oren vliegen …

Ik had al snel besloten dat een nieuwe auto waarschijnlijk de beste oplossing is. Ik ga in ieder geval zaterdag al eens praten. En ondertussen ligt er een extra busje remolie in de auto om regelmatig te kunnen bijvullen.

Wat lees ik vandaag in de krant ?

Ex-Formule 1-piloot zonder benen droomt van Londen 2012

De voormalige Formule 1-piloot Alessandro Zanardi, die beide benen kwijtraakte na een ongeval in 2001, wil in 2012 in een rolstoel aan de marathon op de Olympische Spelen van Londen deelnemen.

“Londen 2012 is niet enkel een droom”, verklaarde de Italiaan in het Duitse magazine MotorSport.

“In mijn leven heb ik al vaker dromen omgezet in realiteit”, stelde de 42-jarige Zanardi, die in 2007 nog vierde werd in de handisport-categorie in de marathon van New York.

Alex Zanardi is één van die sportmannen waar ik een enorm respect  voor heb. In 2001 verloor hij bij een verschrikkelijke crash, 13 ronden vóór het einde van de race op de Lausitzring in Duitsland, beide benen. Tegen alle verwachtingen in overleefde hij en twee jaar later reed hij met twee kunstbenen in een aangepaste racewagen de “ontbrekende” 13 ronden van die race … één de meest emotionele fragmenten uit de sportgeschiedenis (wat mij betreft toch).

Een rare dinsdag gehad. ’t Begon vanochtend met de rit in de wagen naar het station. Schakelen lukte nog wel maar ze gingen wel bijzonder stroef. ’t Zal nog een gevolg zijn van de koude denk je dan.

Aangekomen in het station werd om 6u17 omgeroepen dat de trein van 6u17 een vermoedelijke vertraging van 19 minuten had (problemen met de seininrichting tussen Mol en Herentals) en dat de reizigers voor Antwerpen best de trein naar Brussel van 6u21 zouden nemen en in Lier overstappen.

Zo gezegd zo gedaan. In Lier aangekomen bleek dat we zo’n 15 minuten moesten wachten op de volgende trein. Net toen onze trein zich in beweging zette kwam onze normale trein (met vertraging) het station binnengereden. Het probleem was wel dat ik door die vertraging mijn boek dat ik vanavond op de trein wilde uitlezen al vanochtend uit had.

’s Middags heb ik dan mijn loopschoenen aangetrokken en ondanks het weinig uitnodigende weer richting Nachtegalenpark vertrokken. Dat lag er trouwens behoorlijk “sappig” bij. Ik heb er een korte maar intense training van gemaakt met lange versnellingen. Eerst 1,5 km gelopen, hartslag laten zakken tot 120, opnieuw 500 m gelopen en dit blijven doen tot ik een dikke 4 km gelopen had.

Eerste kilometer in 5:45, tweede in 5:51, derde in 5:39 en de vierde in 5:12. Gemiddeld tempo over de totale afstand 5:36 min/km ofwel 10,7 km/u en daar was ik best tevreden over. Het eigenaardige was wel dat naarmate de afstand toenam de hartslagpauzes korter leken te worden.

Vanavond toen ik dan na mijn treinritje in mijn auto stapte weigerden de versnellingen te doen wat ze moeten doen. Gewoon geen beweging in te krijgen. Dan maar Touring opgebeld. “Binnen het uur zijn we daar” was het antwoord. Tijdens het wachten begon ik me al af te vragen wat een nieuwe versnellingsbak zoal kost. Gelukkig bleek dat achteraf niet nodig. Een goeie 20 minuten na mijn telefoontje stond mijn motorkap al open en zag de pechverhelper onmiddellijk wat het probleem was : het remoliereservoir was volledig leeg. Vermoedelijk een lekje dat ontstaan is door de vorst. Reservoir terug gevuld, een paar keer pompen met de ontkoppeling en inderdaad … ik kon terug rijden. Uiteindelijk was ik maar een dik halfuur later thuis dan anders. Ik heb nooit geweten dat je remolie nodig hebt om de kunnen schakelen maar zo zie je maar. Morgen toch maar een afspraak maken in de garage voor een groot onderhoud.

Zo kwam dan een einde aan een rare dinsdag die helemaal overschaduwd werd door het overlijden van de moeder van mijn manager. De sfeer binnen ons team was hierdoor een beetje irreëel. Enerzijds heb je geen zin meer om nog iets te doen maar anderzijds moet je wel verder.

De eerste maandag na 3 Koningen staat in de provincie Antwerpen beter bekend als “Verloren Maandag”.

Over de oorsprong van deze traditie waar er massa’s worstenbroden en appelbollen worden gegeten doen verschillende verhalen de ronde. Lees er maar eens Wikipedia op na : http://nl.wikipedia.org/wiki/Verloren_maandag

Meer valt er niet echt te vertellen over vandaag : werk op z’n maandags, de treinen waren op tijd … daarom nog een paar foto’s van afgelopen weekend

 

 

Ondanks het mooie weer niet gelopen vandaag.

Mijn dosis beweging heb ik wel gehad aangezien ik een wandeling van dik 7km heb gemaakt. Gewapend met mijn Canon heb ik geprofiteerd van het weer om nog snel wat sneeuwfoto’s te maken vóór de dooi alles doet verdwijnen.

 

 

Na een week complete stilstand heb ik vanochtend, met een bang hartje, geprobeerd of ik mijn autootje nog aan de praat kreeg. Toen ik de beschermhoes verwijderde werd ik nog een beetje banger. In de beschermhoes hadden zich serieuze ijsblokken gevormd, waarschijnlijk gesmolten sneeuw die nog op de auto lag, overdag weggesmolten is en ’s nachts terug bevroren is. Mijn vrees was echter onterecht. Hij startte onmiddellijk. Hopelijk doet hij dat maandagochtend ook.

Vanmiddag heb ik dan, ook na een week “stilstand”, de loopschoenen nog eens aangetrokken voor een “sneeuwloopje” van 30 minuten. Het heeft toch iets … lopen in een spierwit landschap. Na een halfuurtje stond er 4,81km op de teller. Het had misschien iets meer mogen zijn maar ik ben toch weggeweest.

Nog enkele foto’s van onderweg :