De volgende drie dagen staan in het teken van rust en carbo loaden. Nu heb ik twee opties … of ik zet elke dag een rustgevende foto op mijn blog of ik ga voor een foto van een bord spaghetti …

Ik heb maar gekozen voor de eerste optie. Onderstaande foto werd genomen op de “vesten” van Ieper.

Het is aangekomen  het afhaalbewijs waarmee ik mijn startnummer kan afhalen in het Beursgebouw van Eindhoven. Er was bij een flink deel van de Belgische deelnemers, vooral die uit de provincies Antwerpen en Limburg, wat ongerustheid ontstaan vanwege de poststakingen van maandag en dinsdag.

Het begint nu in ieder geval wel echt dichtbij te komen en de zenuwen nemen met de dag toe. Gelukkig rij ik samen met Sally en Wim zaterdagmiddag al naar Eindhoven’t Is te zeggen, als echte “topsporters” laten we ons rijden ! Of we Wim ook zover krijgen dat hij ons ’s avonds zal bedienen aan tafel of ’s morgens ons boterhammekes gaat smeren betwijfel ik echter.

Het zal ons hopelijk ’s zondags wel wat rust brengen. Bovendien verblijven we in het Sofitel op een paar honderd meter van start en finish. Zo kunnen we na de aankomst nog rustig in onze kamer (die we tot 18u mogen gebruiken) douchen.

Nog een geluk dat ik voor donderdag en vrijdag een dagje verlof heb gepland.

We boksen weer op tegen een paar deadlines en zonder verlof zou er van rusten voor de marathon niet veel in huis komen.

Ik zal niet alle deadlines halen maar ja, deadlines heb al genoeg gehad en ik zal er ongetwijfeld nog veel tegenkomen en een eerste marathon (of poging ertoe) kom je in principe maar één keer tegen.

Morgen ga ik dus nog werken en de volgende 6 dagen staan volledig in het teken van de marathon.

2u29m35s … dat is de officiële chiptijd voor de halve marathon van Brussel (21,097km). Deze tijd was goed voor de 2.943^ste plaats op een totaal van 3.038. Sally had 2u25m49s nodig voor dezelfde afstand en was daarmee 2.891^ste.

Gisteren was de MotionBased site niet beschikbaar maar vandaag wel. Het eerste dat me opviel was de afstand. MotionBased corrigeert de stukken zonder ontvangst en als ik dan de afstand bekijk kom ik uit op 22,03km op een tijd van 2u29m54. Die tijd lijkt in ieder geval wel te kloppen want ik had de startknop iets te vroeg ingedrukt. De afstand is dan wel een probleem want bijna een kilometer verschil is wel veel en je mag van een dergelijke organisatie toch wel verwachten dat ze een correcte afstand hebben ?

MotionBased gaf wel aan dat de satellietontvangst “very poor” was en als ik de route in close up bekijk dan heb ik in de Wetstraat vooral over de daken gelopen. Ik zal er dan ook maar de cijfers van de organisatie geloven zeker ?

Wat ik van gisteren echter vooral meeneem is het gevoel van vandaag. Ik voelde vandaag zo goed als niets van de inspanning van gisteren. Dat geeft me toch weer iets meer moed voor volgende zondag ! Als ik het ritme van gisteren (op een heel heuvelachtig parcours) kan vasthouden in Eindhoven (op een biljartlaken) dan zou de marathon moeten lukken. Uiteraard is 42 km geen 21km maar ik ben toch iets optimistischer. Als ik geen offday heb dan moet het lukken.

De voorbereiding op de Marathon van Eindhoven is vandaag afgesloten. En waarmee is dat gebeurd ? Met de halve marathon van Brussel die ik samen met Sally gelopen heb.

Aanvankelijk zouden we met de trein gaan maar dat zag Sally niet echt zitten. Achteraf zou blijken dat dit geen slechte keuze was. Om kwart over acht vertrokken in Lier en om halftien waren we al in het Jubelpark. Ruim genoeg tijd om mijn nummer en chip af te halen. We hadden zelf nog tijd om even in het Militair Museum binnen te springen waar Roparuncollega’s Frederick en Patrick tegenkwamen.

Tien minuten vóór de start begon het dan nog even wat feller te regenen en dat is niet plezant als ge daar in een “trekgat” staat te wachten. Om 10u30 werden we dan op gang geschoten. Zoals steeds bij die massajoggings was het de eerste kilometers hopen dat ge niet omver wordt gelopen door één of andere idioot die denkt dat hij Haile Gebrselassie is.

Aan het Koninklijk Paleis was de rust al wat weergekeerd en toen kwam er een reeks van tunnels en die doe ik niet graag. Oké, ge begint met een afdaling maar binnen in de tunnel is er meestal minder zuurstof en op het einde is er altijd een beklimming.

Dan kwam een stuk dat constant leek te klimmen met de ene ambassade of diplomatieke missie naast de andere.

Uiteindelijk sloegen we linksaf op de Tervurenlaan waar we het gezelschap kregen van de marathonlopers, die om 9u waren gestart. Zij hebben er dan al 36 à 37 km opzitten. Voor de Tervurenlaan is maar één woord : LASTIG. Een stuk van toch wel 2km dat serieus naar omhoog gaat. Daar heb ik Sally laten gaan omdat mijn tempo gewoon te laag was voor haar.

Je ziet dan al wel de Jubelboog liggen dus je weet dat het einde nabij is. Vanaf de Jubelboog is vrijwel altijd afdalen, met uitzondering van die venijnige knik die halverwege de Wetstraat zit. Met nog een paar honderd meter te gaan werd ik voorbijgestoken door Roparuncollega Filip die aan de laatste meters van de marathon bezig was. Hij zou net geen 4u nodig hebben. Als ik me niet vergis was dit zijn debuut en als ge dan in Brussel onder de 4u blijft dan zijt ge goed bezig zou ik zeggen. Dus chapeau Filip !

Ikzelf liep na 2u30 over de finish, een vijftal minuutjes na Sally. Geen supertijd maar dat was ook niet de bedoeling. Voor ons was het immers maar een training. Na de aankomst snel terug naar de Metro en terug naar de wagen. Een uurtje later was ik thuis. Ik heb aan dit bezoek aan Brussel alvast een beter gevoel overgehouden als aan mijn vorige bezoek tijdens de Ekiden.

En nu is het een week rusten. Mogelijk ga ik woensdag of donderdag even loslopen maar verder dus niets.

Hieronder de cijferkes maar die geven een vertekend beeld. Niet alleen is er in de tunnels geen ontvangst, bovendien blijk ik in het begin ergens mijn chrono te hebben stopgezet.

De eerste zondag van oktober is het steeds stripbeurs in Hasselt in de gebouwen van de Voorzorg. Het is niet de grootste beurs die er bestaat maar de afgelopen jaren ben ik er toch steeds in geslaagd om er een aantal koopjes te doen.

Dit jaar was dat helaas niet het geval. Er lagen wel een aantal interessante stukken maar zodra de prijs meer dan 3 cijfers voor de komma heeft dan haak ik af. Niet dat ik helemaal niets heb gekocht meer het bleef beperkt tot één hardcover van Chick Bill (nr 9 : het monster van het meer) en een aantal oude Ohee boekjes die ik aan 25 cent per stuk niet kon laten liggen.

Gelukkig is er in Hasselt ook nog Stripwinkel Wonderland in de Paardsdemerstraat en daar zijn altijd wel koopjes te halen. Het is in die winkel dat ik de, nu bijna onbetaalbare, nummers 1, 2 en 3 van de Fenix collectie gekocht heb.

Vandaag heb ik er mijn collectie Jommeke (9 stuks) en Suske & Wiske (6 stuks) aangevuld. In totaal zitten er nu 2.191 strips in de collectie.

Morgen wordt er nog eens gelopen. Dan werk ik samen met Sally de laatste training voor de marathon af : de halve marathon in Brussel. Als ik zo naar het weerbericht kijk dan zal ik mijn zwemvest maar meenemen L

’t Is een zware week geweest. Veel blog inspiratie heb ik niet echt.

Een perfecte gelegenheid om nog eens een paar foto’s te tonen. Deze foto’s zijn genomen in Wessex, de streek die de drie counties Somerset, Wiltshire en Dorset omvat.

Het meest bekende monument in die streek is ongetwijfeld Stonehenge. Ook de Cerne Abbas Giant is bij velen bekend.

Ik hou het echter op een paar sfeerfoto’s.

 

Ja, inderdaad, ik heb een miskoop gedaan. Gelukkig is dat echter niet altijd slecht nieuws.

Ik had op Ebay een Coca-Cola vliegtuigje gekocht. Het was niet duur maar ook niet echt goedkoop maar het zag er zo “schattig” uit. Het vliegtuigje had schaal 1/72 dus ik verwachtte me aan iets van 7cm lang en een spanwijdte van 10cm zoals ik er een paar in mijn bezit heb.

Toen ik vanavond thuiskwam stond er een “joekel” van een doos op me te wachten. Ik dacht dat de verkoper toch wel iets teveel zijn best had gedaan met de inpak. Maar wat bleek, het vliegtuig was ruim 20cm lang en had een spanwijdte van 31cm. Bovendien bleek het nog een spaarpot te zijn ook. Via de cockpit kan je er geld instoppen en via een laadruimte onderaan kan je het er terug uithalen.

Kort samengevat : ik heb niet gekregen wat ik had gehoopt maar wat ik wel gekregen heb is een ongelooflijke meevaller die direct één van de pronkstukken van mijn collectie geworden is.

We hebben vandaag onze eerste officiële Roparunmeeting gehad.

Er is vastgelegd welke inzamelacties we gaan houden en vooral WANNEER we ze gaan houden. Het tijdstip van een actie is immers een belangrijke factor voor het succes van een actie. Paaseitjes verkopen doe je bijvoorbeeld best in de periode rond Pasen en niet rond Kerstmis. Het lijkt vanzelfsprekend maar je moet er wel rekening mee houden.

De eerste taken zijn ook verdeeld. Je moet “the right man on the right place” zetten.

We hebben ook een nieuwe blog opgestart. Neem gerust eens een kijkje : http://team231.skynetblogs.be/

Van lopen is er vandaag helaas niets in huis gekomen. Omdat ik morgen een dag opleiding heb en vrijdag ook al volledig “volgeboekt” is heb ik me vandaag moeten reppen om één en ander af te werken.

Maar ja, op die paar kilometers zou het niet mogen aankomen.