Dat is in één woord samengevat hoe ik me na een vreselijk drukke dag op ’t werk voel.
En morgen zal het niet veel beter zijn.
Gelukkig kan ik donderdag een dagje recupereren. Dat looptochtje dat ik gepland heb zal me deugd doen, wat het weer ook mag zijn.
Nog een paar dagen en ik hervat de looptrainingen.
Het enige doel dat ik dit jaar nog heb is het (proberen) verhogen van de basissnelheid. Dat ga ik proberen door de eerste anderhalve maand van mijn marathonschema zoveel mogelijk te herhalen. Concreet betekent dit drie à vier keer per week :
Met andere woorden veel versnellingen afgewisseld met evenveel rustpauzes. Ik hoop vóór het einde van dit jaar eindelijk eens die 10km binnen het uur te kunnen lopen. Volgende donderdag begin er terug aan.
Niet echt veel gedaan vandaag. Wat sport gekeken op TV (Formule 1 & veldrijden), een beetje comedy gekeken (Are You Being Served) en verder vooral werk voor onze Roparun gedaan (affiches voor onze eerste inzamelactie gemaakt, sponsorbrief gemaakt, verslag van onze laatste meeting afgewerkt).
Daarom nog eens een paar foto’s uit het archief. Om in de sfeer te blijven een paar herfstfoto’s.
Mijn koopkracht is vandaag weer aanzienlijk gedaald. Niet mijn aandelen, mocht ik die hebben, een vreselijke duik gemaakt hebben hoor. Nee, ik ben gewoon op een shopping spree in Antwerpen geweest.
De eerste winkel die ik aandoe wanneer ik in Antwerpen kom is uiteraard Stripwinkel Beo. Het was er iets drukker dan normaal maar de aanwezigheid van David Davidse die er “De Juwiejele van Bianca Castafiore” zat te signeren zal er wel iets mee te maken gehad hebben. Deze keer werden er vooral nieuwe strips gekocht
Er is ook nog één verhaal uit de oude doos gekocht namelijk Kid Ordinn komt in opstand (nr 4 uit de Chick Bill reeks).
Volgende etappe was de FNAC waar de collectie Britse humor-dvd’s werd aangevuld. Seizoen 7 van “Are You Being Served”, seizoen 2 van “The Fast Show” en zowel seizoen 1 als 2 van “A Bit of Fry & Laurie” staan nu te pronken in mijn DVD-kast. Aan de kassa zag ik dan ook nog “The Fearless Vampire Killers” liggen voor slechts 3,99 euro. Voor die habbekrats kon ik deze comedy van Roman Polanski uit 1966 echt niet laten liggen.
Laatste etappe was dan de Stadsfeestzaal waar ik me in de Saturn een nieuw speeltje heb gekocht : de Kodak EasyShare M853. Uiteraard is dat geen concurrentie voor mijn Canon EOS 300D maar dat is ook niet de bedoeling. Als ik ga lopen heb ik echter vaak spijt dat ik geen fotocamera bij me heb, vooral in de herfst met al die prachtige kleuren. En deze camera is klein genoeg om mee te nemen onderweg. Misschien dat ik hem morgen al onmiddellijk ga proberen want al had ik gezegd dat ik twee weken zou rusten … het begint al behoorlijk te kriebelen. Als ik morgen op tijd uit bed geraak is de kans groot dat ik een klein toertje ga lopen.
Vandaag een verschrikkelijk zware dag gehad op het werk … nog zo een paar dagen en ik ben rijp voor een sanatorium of voor mijn pensioen of beide. Maar gelukkig is er ook nog wat prettiger nieuws te melden.
Via de post is de mijn nieuwste Ebay-aankoop toegekomen namelijk het stripverhaal “Toreador” uit de reeks “Hansje” van Berck. Het is een originele uitgave uit 1967 toen stripverhalen nog op echt papier werden gedrukt. Ik heb het daar al eens eerder over gehad. Die oude strips hebben een aroma, nieuwe strips stinken.
Ook nieuw in de collectie – al is het dan geen echte strip – is de KIEKEPEDIA. Dit boek geeft een overzicht van alle namen uit de afgelopen 119 Kiekeboe-verhalen. Voor mij is dit een onuitputtelijke bron bij het invoeren van fictieve personen tijdens het testen van applicaties op ’t werk. Jean Swissure, Jeanne Darm, Cois Hili en dergelijke behoren tot mijn favorieten.
Wat het lopen betreft zit ik nog altijd in een rustperiode. Mijn wederoptreden wordt normaal gezien de 6de Zilvermeerloop in Mol op 08-11-2008 waar er de keuze is tussen de 5km Lieve Slegers of de 10Km Karel Lismont.
Ik heb een onvergeeflijke fout gemaakt en die moet nu rechtgezet worden.
In mijn postje van afgelopen maandag heb ik niet iedereen die het verdiende bedankt. Dat wil ik hierbij dan ook rechtzetten dus hier komt het : TOON … bedankt hè jongen, voor al de morele steun die je sinds maart hebt gegeven ! Zonder jou was het nooit gelukt !
Oh ja … voor ik het vergeet, Bart, Leni, Anja, Heidi en alle andere die ik vergeten ben … ook bedankt en nogmaals mijn excuses !
Mochten er onder de lezers toevallig Nederlanders zitten dan is volgend bericht uitermate belangrijk voor jullie ! Wat jullie op de foto zien is een Camelbak. Een Camelbak is een handige manier om drinken mee te nemen.
De Camelbak wordt onder andere gebruikt door mountainbikers, outdoorsporters, wandelaars en ook lopers en is in alle vormen en formaten te verkrijgen.
Waarom vertel ik dit alles ? Gewoon omdat Sally en ik afgelopen zondag zoveel commentaar kregen op onze Camelbak dat het bijna gênant was. Ze bekeken ons alsof we van een andere planeet kwamen. Ze vonden het wel normaal dat iemand een band met 20 flesjes en sqeezy’s eraan droeg maar wanneer wij onze energiedrank in een handige compacte rugzak stoppen dan zijn wij bizar ?
Aan de Noorderburen die al wel van een Camelbak gehoord hebben … mijn excuses.
Voorlopig lijkt een marathon inderdaad nog een mission impossible. Ik heb hem gisteren dus niet uitgelopen.
Het weekend begon nochtans goed. Zaternamiddag stonden Sally en Wim rond drie uur voor de deur en een uurtje later waren we in Eindhoven. Rustig onze startnummer gaan afhalen, ingecheckt in het hotel en dan de stad in om iets te gaan eten. Nadien nog iets gedronken in de hotelbar en vrij vroeg naar bed.
Zondagochtend stond er dan een uitgebreid ontbijtbuffet op ons te wachten maar echt veel honger had ik niet. Iets over tienen zijn we dan richting start vertrokken waar we een paar bekende gezichten tegenkwamen waaronder Marc en Coach Mario.
Om stipt elf uur werden we op gang geschoten. Op dat moment was het nog vrij grijs en mistig. We stonden vrijwel achteraan het hele pack, net achter de tempoloper voor 4u30. Dit groepje heb ik een viertal kilometer gevolgd, voor Sally gingen ze net iets te traag en zij nam dan ook wat voorsprong. Ik wou mezelf echter niet opblazen en heb dat groepje dan toch maar laten gaan. We bleven met een achttal (Belgische) lopers achter. Ook dat groepje viel echter rond kilometer 10 uit elkaar zodat ik al snel alleen zat.
Rond kilometer 17 werd ik dan gedubbeld door de eersten. Die mannen vliegen u dus voorbij hè … je zou niet geloven dat zij er dan al 38km hebben opzitten. Een kilometer verder dan een bijzonder eigenaardige ervaring. De zoveelste Keniaan steekt mij voorbij en een paar honderd meter valt die gewoon voorover en hij bleef gewoon liggen. Ik heb hem eigenlijk niet zien vallen, het ene moment liep hij, het andere moment lag hij bewegingloos op de grond. Toen kwam de doortocht door het centrum van Eindhoven waar ik eerst werd aangemoedigd door de familie van Sally en een beetje verderop door mijn trouwe fanclub, Carine, Werner en Yannick, die speciaal voor mij de verplaatsing naar Eindhoven hadden gemaakt.
Tot daar ging het dus nog maar toen ik de aan de finish aan de tweede ronde begon voelde ik me precies Remi uit “Alleen op de wereld”. Geen moto’s meer rond mij, geen enkele loper achter mij en helemaal niemand vóór mij … alleen ik dus met benen die toch al een beetje vermoeid begonnen te geraken. Na een kilometerke wikken en wegen heb ik dan het besluit genomen om het voor bekeken te houden. Een tiental kilometer had ik er misschien nog wel kunnen uitpersen maar 20km zag ik dus echt niet meer zitten. Ik ben er dus uitgestapt op kilometer 22,50, ben mijn fanclub gaan groeten, terug naar het hotel om te douchen zodat ik nog op tijd was om Sally te zien binnengekomen met een eindtijd van 4:27:26.
We hebben het weekend dan afgesloten met een smakelijk etentje op de Turnhoutse Grote Markt.
Ben ik nu teleurgesteld ? Uiteraard wel. Zit ik nu in zak en as ? Uiteraard niet. Ik heb geprobeerd om een marathon te lopen en het is me niet gelukt. Dat is het einde van de wereld niet hè ? Nu weet ik tenminste waar ik sta. Mijn verval begint gewoon nog 10km te vroeg. Een marathon na nauwelijks 20 maanden loopervaring was dus te hoog gegrepen maar ja, als je het niet probeert dan weet je het niet hè ? Als ik bedenk dat ik een jaar terug nauwelijks 5km kon lopen dan heb ik toch wel een beetje vooruitgang gemaakt.
Maar ik heb met Sally al afgesproken dat we volgend jaar zeker terugkomen naar Eindhoven om wraak te nemen want qua sfeer is dit zeker de gezelligste wedstrijd geweest waar ik aan deelgenomen heb (enkel de Roparundoortocht in bepaalde gemeenten zoals Zele, Bergen op Zoom en Ossendrecht kunnen dit overtreffen). Over heel het parcours staan orkestjes, discobars, blaaskapellen en percussiegroepen. En mensen die je van haar noch pluim kennen moedigen je aan met naam en voornaam (die ze uit de massaal uitgedeelde krantjes halen). Het is dus zeker voor herhaling vatbaar.
Wat volgt er nu nog dit jaar ? Eerst proberen om twee weken te rusten rust. In november dan rustig terug beginnen. Eind november beginnen de natuurlopen in Lier terug. In december is er dan de Gaston Roelants in het park van Laken en eind december wordt het dan kiezen tussen de Eindejaarscorrida in Leuven of de Looptoertocht in Vorselaar. Lange afstanden zitten er niet meer in dit jaar. Wat ik wel ga proberen is om de kortere afstanden sneller af te werken.
Vóór ik dit berichtje afsluit wil ik toch nog een paar mensen bedanken : Sally voor de vele trainingskilometers, Wim omdat hij zijn vrouwke zo dikwijls heeft “afgestaan” voor die kilometers, al de bloggers voor de morele ondersteuning en uiteraard mijn trouwste fans Carine, Werner en Yannick,
Nu is het echt zo ver ! Binnen een dikke twee uur vertrekken we richting Eindhoven.
En binnen 23u zouden we aan ’t lopen moeten zijn. Enerzijds ben ik er gerust in dat het gaat lukken. Niet alleen het uitlopen maar ook binnen die 5 uur. Ik denk dat ik er genoeg voor getraind heb dus daar zou het niet aan mogen liggen. Anderzijds blijft het natuurlijk een angstaanjagende gebeurtenis.
Gisteren heb ik trouwens met Carine, Brenda en Leni nog aan een kwis meegedaan waarvan collega Bart mede-organisator was. We zijn 11de geworden op 46 deelnemende ploegen. Bijzonder jammer aangezien de eerste 10 ploegen een geldprijs wonnen. Als we die verdomde Signal de Botrange hadden geweten dan waren we erbij geweest. Het was misschien niet de beste voorbereiding voor de marathon maar het was wel heel plezant !
’t Wordt nog eens tijd dat ik de gegevens van mijn diverse verzamelingen up-to-date breng. Dat zorgt voor wat afleiding zodat ik niet constant aan zondag moet denken.
De Coca-Cola blikjes hebben er één exemplaar bij gekregen. Nummer 580 is een 15cl-blikje Coca Cola Zero Zero Seven, dus een miniatuurversie van het Quantum of Solace blikje dat tegenwoordig overal te verkrijgen is.
Sinds de stripbeurs in Hasselt zijn er ook nog 4 stripverhalen bijgekomen. Het eerste is een reclame-uitgave van Suske en Wiske (Het Rinkelende Raderwerk dat voor CERA werd gemaakt). Het tweede verhaal is een avontuur van Pits en Kaliber met als titel De Poppen van Kastopoulos en werd getekend door één van mijn favoriete tekenaars, Bob Mau.
Ook van Bob Mau is De Breingolfmachine met Kari Lente in de hoofdrol. Dit verhaal is nummer 56 uit de Fenix Collectie van Brabantstrip vzw. Nummer 57 uit die Fenix Collectie werd getekend door Berck en heeft als titel Kenton.
Van Berck zitten er nog een aantal verhalen “in de pijplijn”. Eentje heb ik vandaag gekocht via Ebay (Hansje – Toreador). Voor een tweede verhaal uit diezelfde reeks heb ik nog een paar dagen de tijd om een bod uit te brengen.
Enfin, nog twee keer slapen en het is zover. Ik had wel liever wat frissere temperaturen gezien in de weersvoorspelling maar ja … dat hebt ge nu niet in de hand hè ?
walkingwithluc 