Ondanks het feit dat ik Boudewijn graag bezig hoor ga ik het niet hebben over zijn nummer met Elly Zuiderveld-Nieman.

Ik heb het wel over mijn eigen benen. De afgelopen dagen heb ik een vervelend en irriterend gevoel aan mijn schenen.

Pijn doet het niet, het is een vervelend prikkelend gevoel dat zich af en toe laat voelen. Soms voel ik uren niets en dan komt er weer zo stekende “prikkel”. Zou het misschien een signaal zijn van mijn beentjes dat ik ze niet mag overbelasten ? Ik ga deze week voor alle zekerheid iets rustiger aan doen. De weerberichten voorspellen trouwens ook al geen al te best weer.

Ik zie dan volgend weekend wel hoe het voelt. Hopelijk is het niets ernstigs want er resten mij nog maar twee maanden tot Eindhoven.

Vandaag nog eens niks gedaan. Ik heb de afgelopen 9 dagen al meer dan 40 km gelopen en een extra dagje rust zou me goed doen.

Dat geeft me wel de gelegenheid om het te hebben over de afspraak die ik gisteren met Sally gemaakt heb (allez, die zij met mij gemaakt heeft).

Zij blijft vanaf september tot aan de marathon van de alcohol en ik laat de nicotineshots achterwege. Jullie moeten nu niet onmiddellijk beginnen denken dat zij alcoholiste is en ik een kettingroker.

Sinds de Roparun durf ik echter al wel eens terug een sigaretje opsteken (zo’n 2 à 3 per dag, in ’t weekend soms iets meer) en Sally drinkt af en toe al eens een glaasje wijn bij ’t eten. Maar vanaf september stoppen we er dus mee.

We rekenen wel op elkaars eerlijkheid. Wanneer de ene zich niet aan de afspraak houdt dan moet deze het vertellen aan de andere en dan mag hij of zij ook de regels overtreden. De kans dat ik meer zal moeten opbiechten dan zij lijkt me groter dan omgekeerd maar ik zal er nog maar eens voor gaan.

De Fartlec training die vandaag gepland was heb ik verschoven naar morgen. Ik had immers met Sally afgesproken om vandaag een duurloopje te doen.

Om 9u30 zouden we vertrekken aan CC De Mol in Lier. Ik was nog maar net omgekleed en Sally was er ook zodat we stipt op tijd vertrokken. We begonnen met een Natuurloop (in “omgekeerde” richting) en daar zouden we dan een Rondje Vesten aanbreien.

Tijdens het eerste stukje hebben we wegens werken naast het jaagpad een beetje crosscountry moeten doen maar verder ging het goed. Langs het Netekanaal was het ondanks het vroege uur al wel behoorlijk warm maar we liepen daar dan ook in volle zon.

Op het einde van de Natuurloop even naar de wagen om wat vocht tot ons te nemen en dan aan de Vesten begonnen in tegenwijzerzin. Zo zouden we het zonnige (en warme) stuk in het begin hebben en niet op het einde.

Na 1u40 stonden we dan terug op de parking van De Mol met iets meer dan 14km op de teller. Volgens het trainingsschema moest ik 7 min/km doen en met 6:54 min/km is dat dus perfect gelukt. Lopen met Sally heeft trouwens zijn voordelen. Van start tot finish staat haar mond niet stil en het enige dat je moet doen is af en toe “Ja”, “Neen”, “Allez” of “Mmm” zeggen.

Zo rond hetzelfde uur wandelde Ruthje in Bornem over de finishlijn na 100km te hebben gelopen/gewandeld. Via deze weg wil ik haar nog eens feliciteren met die prestatie. Op dit moment is het nog niet duidelijk of haar Koenie de finish gehaald heeft maar hij is toch al zeker aan 71km geraakt. Julie was na ruim 71km uit de wedstrijd gestapt omdat die ambetante Griek (de uitvinder van de pezen in de hiel) een beetje van zich liet horen. Niettemin ook een fantastische prestatie die ieders bewondering verdient. En dan te bedenken dat bij mij het koud zweet uitbreekt bij de gedachte dat ik, als alles goed gaat, in oktober een fractie van die afstand ga moeten lopen. Dus nogmaals “hoed af” voor deze twee dames en één heer.

’t Was gisteren te laat om nog een postje te plaatsen maar daarover later meer.

Ik zal beginnen met het lopen want er stond weer een training op het programma namelijk een wisselloop van 12km (afwisselend 1km loslopen en 1km tegen 6:30min).

Normaal gezien loop ik het liefst ’s morgens maar het zag er rond half zeven niet echt uitnodigend uit. De kans bestond dat het ’s middags even slecht zou zijn maar ik zou het er maar op wagen. Achteraf gezien bleek het een goede gok te zijn geweest want om 8u brak er een serieus onweer uit boven Antwerpen en ’s middags kon ik genieten van zalige zachte regen, al zorgde die regen niet echt voor verkoeling.

Om halftwaalf stond ik vertrekkensklaar maar het duurde ruim 10 minuten eer de Garmin zijn satellieten gevonden had. Een echte wisselloop is het niet geworden, het is eerder een rustige tempoloop geworden rond en in de parken. Twee uur nadat ik vertrokken was zat ik terug achter mijn bureau, net op het moment dat buiten Armageddon leek te beginnen : donder, bliksem en vooral gietende regen. Ik was er weer mooi aan ontsnapt.

Na het werk had ik dan nog een rit van 90km voor de boeg. Ex-collega Saskia had me immers uitgenodigd voor een verrassingsetentje voor Carine die binnenkort op tram 4 stapt (en ze zal het nooit geloven maar deze keer had ik dus echt helemaal niets te maken met de organisatie van dit etentje, ik was net zoals zij een “lijdend voorwerp”, echt waar !).

Het is een gezellige avond geworden met een “pléiade” aan hapjes vooraf, met heeeeeeerlijke ribbetjes als hoofdschotel en afgesloten met een goei kreimgelaske als nagerecht. De rit naar huis was ook genieten. Niks zo plezant als ’s nachts rustig cruisen op de autostrade met goeie muziek op de radio.

’t Is vandaag veel te warm om te bloggen.

Ik heb dan maar een passend fotootje van het net gehaald.

Wat stond er in principe op de agenda voor vandaag ?

2km inlopen, dan drie reeksen van 200 – 400 – 800 – 400 – 200 m aan 29sec/100m met tussenin 3 minuten rust en tussen de reeksen zelf 5 minuten rust en tenslotte 2km uitlopen. Al bij al komt dat neer op 10km maar als ik goed geteld heb zou dat wel 2u in beslag nemen en dat leek me toch een beetje te lang voor een werkdag (en zoals ik al eerder heb aangegeven liggen die versnellingen me echt niet).

Ik heb dan ook een eigen versie van de training gemaakt en heb ik een soort bloktraining gedaan. De afstand is dezelfde gebleven : een kilometer aan een iets hoger tempo gevolgd door een kilometer aan een iets lager tempo en uit onderstaand schema blijkt dat dit vrij goed is gelukt (voor alle duidelijkheid : kilometer 4 omvat tevens een korte plaspauze).

Toen ik terug op het werk kwam en wou douchen ben ik wel tot een schokkende vaststelling gekomen : er zitten “dieven” op de maatschappij. Nu weet ik wel dat iedereen denkt dat verzekeringsmaatschappijen sowieso vol dieven zitten maar dat is dus echt niet waar.

Wat is er dan gestolen  ? Awel, mijn laatste beetje douchegel dat ik in de douchecabines had laten staan. Nu heb ik er niets tegen dat iemand al eens een beetje douchegel gebruikt maar als je dan het laatste uit de fles haalt, heb dan wel de beleefdheid om op zijn minst een (dank)woordje achter te laten. Gelukkig had ik net een nieuwe fles mee (die nu veilig achter slot en grendel in mijn locker zit).

Afgelopen week, namelijk op 31-07-2008 heeft mijn favoriete Comedy-serie zijn veertigste verjaardag gevierd.

Op 31-07-1968 werd immers de allereerste aflevering van Dad’s Army (Daar komen de schutters) uitgezonden op de BBC. Niemand, ook de schrijvers Jimmy Perry en David Croft niet, had toen durven denken dat de serie negen seizoenen en 80 afleveringen zou duren. Naast die 80 afleveringen is er in 1971 ook nog een speelfilm gemaakt.

Het zal niemand verbazen dat ik zowel de film als 77 van de 80 episodes op DVD heb (van de 6 afleveringen van seizoen 2 zijn er immers 3 verloren gegaan).

Voor diegenen die nog nooit van Dad’s Army gehoord hebben (Shame on you !!!!) even vertellen waarover het gaat. Aan het begin van de tweede wereldoorlog wordt in Engeland de Local Defence Volunteers opgericht. Later wijzigt hun naam in Home Guard. Mannen die niet kunnen deelnemen aan de “echte” oorlog zullen het eiland beschermen.

Ook in het kuststadje Walmington-on-Sea wordt een eenheid opgericht. Captain George Mainwaring (Arthur Lowe), de lokale bankdirecteur, Sergeant Arthur Wilson (John Le Mesurier), “eerste bediende” bij de bank en Lance Corporal Jack Jones (Clive Dunn ) de lokale slager voeren samen het commando over Private James Frazer (John Laurie ) de zeer pessimistische Schotse begrafenisondernemer, Private Charles Godfrey (Arnold Ridley) de EHBO-verantwoordelijke met een klein blaasprobleem, Private Joe Walker (James Beck) de Cockney zwarte markt handelaar die alles verkoopt behalve zijn moeder omdat er geen vraag naar is en tenslotte Private Frank Pike (Ian Lavender) het moederskindje die steevast een sjaal draagt en gek is van cinema. Andere vaste personnages  zijn ARP Warden Hodges (Bill Pertwee ); Mrs. Pike (Janet Davies), Reverend Farthing (Frank Williams) en Verger Maurice Yeatman.

Na al die jaren heeft deze serie nog niets van zijn kwaliteit en zijn populariteit verloren en als bewijs daarvan heeft de BBC afgelopen weekend enkele verjaardagsprogramma’s uitgezonden.

Enkele andere series waar de schrijvers aan hebben meegewerkt (al dan niet samen) zijn It Ain’t Half Hot Mum, Hi-de-Hi, You Rang M’lord ?, Are You Being Served, ‘Allo ‘Allo, Grace and Favour, Oh Doctor Beeching. Geen enkele van die series behaalde echter het niveau van Dad’s Army.

Er zijn uiteraard nog een heleboel andere Britse comedy-reeksen die de moeite waard zijn om te vernoemen zoals Fawlty Towers, Porridge, Yes Minister, Yes Prime Minister, Men Behaving Badly, The Detectives, Blackadder, Father Ted, Bottom, Drop the Dead Donkey, The Office, Thin Blue Line, KYTV, The Vicar of Dibley  …

Ik ga een voorstel doen aan de Vlaamse regering !

Ergens in de buurt van Zaventem ligt namelijk een dorpje met een totaal verkeerde naam. In plaats van Kortenberg zou het daar beter Steilenberg of Hogenberg heten.

In Kortenberg werd vanmiddag de Excuusjogging gelopen met de keuze uit 6km of 12km. Op mijn schema stond 10km dus ik koos voor de 12km en dat bleek niet echt een goede keuze te zijn geweest.

Niet alleen zat het weer niet mee (ik vind het nog altijd veel te warm en er zit naar mijn goesting nog altijd veel te weinig zuurstof in de lucht), het parcours was ook behoorlijk zwaar.

De speaker had ons op voorhand een beschrijving van het parcours gegeven : op het einde van de straat naar links, dan via de abdij waar we moesten opletten voor de gladde kasseien, dan een lang recht stuk met een paar hellingen, dan een stuk door het bos en tenslotte bergaf tot aan de finish.

Wat hij wel was vergeten te vermelden was het feit dat het in het bos pas echt omhoog en omlaag ging. In dat bos waren het serieuze kuitenbijters van 400 tot 500 meter lang, een beetje vergelijkbaar met die van het Park van Laken echter niet op asfalt maar op een hobbelig en glad bospad. Bergaf lopen was door de vele wortels evenmin prettig.

Na één rondje van 6km had ik het dan ook wel gehad. Na het in ontvangst nemen van mijn “verrassingspakket” nog op mijn gemakske naar de auto gelopen, even verfrist en terug naar huis.

 

Eindelijk nog eens kunnen bijslapen vandaag. ’t Was al 9u gepasseerd toen ik uit bed stapte en dat heeft deugd gedaan.

Ik ben er wel in geslaagd om vandaag mijn fiets, die sinds de Roparun kettingloos aan de haak hing, naar de fietsenmaker te brengen. Volgende week mag ik hem terug afhalen, voorzien van nieuwe tandwielen achteraan, een nieuwe ketting en voor de rest ook nog eens alles gecontroleerd.

Het was echter niet simpel om het dorp in of uit te geraken. Vorselaars beroemdste inwoner is vandaag immers in het huwelijk getreden met zijn Lentel. In de buurt van het gemeentehuis en de kerk was het een drukte van jewelste.

Gelopen is er niet vandaag (’t was een “officiële” rustdag). Morgen trek ik naar Kortenberg om deel te nemen aan de Excuusjogging.

De grote “vakantie-uittocht” op ’t werk is begonnen.

Vandaag begon Heidi aan haar vier weken vakantie. Volgende week vrijdag is Mireille aan de beurt voor drie weken, een week later gevolgd door Anja. Nog eens eens een weekje later vertrekt dan nummer 4 en moeten we het een paar weken zonder Bart stellen.

Wie blijft er dan nog over om in augustus de boel recht te houden … Leni en ikzelf :-((

OK, zij heeft dit jaar al 4,5 maanden zwangerschapsverlof gehad en ik heb mijn drie weken vakantie ook al lang gehad maar dat doet nu even niet terzake 😉

Om deze “heuglijke” uittocht te vieren had Mireille in de voormiddag een briljant idee : “zullen we deze middag eens buiten gaan eten ?”.Na een korte rondvraag leek Dikke Mee (aan de ingang van het Nachtegalenpark) een mooie lokatie. Via de website de menu bekeken, telefonisch tafel gereserveerd en bestelling doorgegeven en iets voor twaalf stond het smakelijke eten voor onze neus. ’t Was daarna uiteraard niet simpel om terug te beginnen werken maar al bij al heb ik toch nog een heel productieve namiddag gehad.

 

En moest er niet gelopen worden vandaag ? Eigenlijk wel maar ik heb mezelf een extra dagje rust gegeven. Ik vond dat ik dat wel verdiend had.