Alweer een druk weekend achter de rug.
Zaterdag veel heen en weer gereden om moeder naar en van een kaartprijskamp te brengen, om haar nieuwe fiets af te halen bij de fietsenmaker en om naar Pelckmans in Turnhout te rijden om één en ander te kopen om de tuin in orde te brengen. De winter loopt immers ten einde en er staan ons nog flink wat “tuindagen” in onze agenda. Snoeien, onkruid wieden, een beetje planten en vooral … nieuwe gazon aanleggen (en hopen dat we van de engerlingen en van de mollen vanaf geraken).
Maar gisteren werd er wel gewandeld. We gingen het niet te ver zoeken en trokken naar het noorden van Keerbergen meer bepaald naar de Lozenhoek.
De 5,8 km lange (en afgepijlde) wandeling vertrekt aan het schooltje. Niet de mooiste wandeling ooit maar zeker wel leuk. Tegen het einde van de zomer aan is ze wel leuker omdat de wandeling ook de 5ha grote Kruisheide passeert. Dat is een restant van de ‘Keerbergen Heyde’, een schakel in de 18de eeuwse heidegordel die zich uitstrekte van Bonheiden tot Baal. Dit stukje heide is vooral bekend voor de veldkrekel en tal van solitaire wespen.
Je passeert ook de Bollostraat, de thuishaven van de Kruisenhond. Omstreeks het jaar 1900 zou en witte spookhond gezien zijn in de Bollostraat. Hij werd omschreven als een gedaante die over de grond rolde. Deze legende is vermoedelijk ontstaan in de benevelde geesten van drinkebroers die in de nevelen van de opkomende avondmist boven de weilanden bepaalde gedaanten (een witte spookhond) meenden te herkennen. Een andere versie van het verhaal maakt gewag van een grote zwarte hond die de mensen op de rug sprong en zich liet dragen. Een man uit Tremelo kwam bij een kapelletje de Kruisenhond tegen. Dat was een dier met grote ogen dat hem de weg versperde. De man nam een andere weg, maar zag de Kruisenhond daar opnieuw staan. Wij hebben helaas geen hond gezien.
We waren wel net op tijd “binnen” vóór de regen.
walkingwithluc 