Er werden weer onmenselijke temperaturen voorspeld voor vandaag (en voor de rest van de week). Dat betekende dus dat ik weer met de auto ben gaan werken zodat ik nog kon gaan lopen vóór ik begon met werken. Voor mij mag het dan ook snel wat afkoelen zodat ik terug tijdens de middagpauze kan gaan lopen en zodat ik ook meer met de trein kan gaan werken.

Met de auto gaan werken is immers al lang niet plezant meer. ’s Morgens valt het nogal mee, op voorwaarde natuurlijk dat je vertrekt op het moment dat de helft van België nog in bed ligt.

Maar ’s avonds is het gewoon een ramp. De files op zich zijn nog zo erg niet. Het is vooral het gedrag van veel chauffeurs dat me irriteert. “Ritsen” ? Geen probleem, zo lang ze dat maar achter mij doen. “Invoegen” ? Geen probleem, zo lang ik het maar vóór iemand kan doen en niet achter iemand (en zeker niet achter een vrachtwagen). Net de oprit genomen ? Dan moet ik uiteraard onmiddellijk (en zonder achter me te kijken) naar het linker rijvak. Dan ben ik tenminste zeker dat ik geen wegentol moet betalen (want van die andere rijvakken weet ik dat zo niet).

Kortom … ik zit ’s avonds liever op de trein dan in de avondspits. Ok, die heeft al wel eens vertraging en daar zitten soms ook irriterende mensen op maar ik kan er rustig een boek lezen en ik kom iets rustiger thuis.  

Maar ik was dus vroeg vertrokken om te lopen en om half zeven was het nog zalig om te lopen : temperatuur rond 15°C met een heel licht briesje. En ondanks (of dankzij) de lastige duurloop van vorige zaterdag ging het behoorlijk goed. Eigenlijk ging het constant aan een tempo van ongeveer 6 min/km. Als je de cijfers bekijkt lijkt het alsof de er tussen de vierde en de zesde kilometer een dipje was maar dat is gewoon een plaspauze waar ik vergeten ben om de tijd even stop te zetten. Morgen is het weer rusten en donderdag zou ik 10km willen lopen.

Na vele uren verzamelen, selecteren, bewerken, bijknippen en chronologisch sorteren is het eindelijk gelukt.

900 Roparunfoto’s zijn gebrand op 17 dubbel cd’s en die cd’s zitten dan in een mooi opbergdoosje met een gepersonaliseerd kaftje voor ieder lid van team 231 – VIVIUM België.

De afgelopen twee dagen heeft de PC dan ook overuren gedraaid. Zonet is het laatste cd’tje in het laatste opbergdoosje geraakt. Zo heeft iedereen toch een mooi souvenir aan de Roparun 2009.

Gelukkig was het toch rustdag wat het lopen betreft.

Ik zou vandaag naar Zaventem trekken om daar Dwars door Zaventem te lopen maar door de schuld van Frank & Sabine is dat niet doorgegaan. Zij voorspelden immers temperaturen van 25 tot 29 °C en dan haak ik af.

Resultaat : om half zeven liep mijn wekker al af. Het duurde wel even voor ik uit bed was maar ik ben er toch in geslaagd om rond 8u naar Herentals te rijden waar ik mijn auto achterliet aan het BLOSO-sportcentrum.

De uitstap naar Brugge van gisteren zat nog in mijn lijf maar toch met volle moed begonnen voor een duurloop van 2u op het parcours van de Wielerschool, toch wel een vrij lastig parcours met behoorlijk wat vals plat. Na twee rondjes had ik er 13 km op zitten. Even gestopt aan mijn auto om “bij te tanken” (want dat was nodig) en dan via een alternatief rondje er toch nog 5 km extra uitgeperst zodat ik aan 18 km ben geraakt.

Vóór ik terug huiswaarts keerde nog even naar de Delhaize om wat ingrediënten voor de Gratin Dauphinois die ik voor morgen gepland heb. Ik denk dat den Delhaize van Herentals de enige winkel in heel de provincie was die geopend was op deze feestdag. Er was in ieder geval meer dan genoeg volk. Onderweg dan nog even een bloemetje opgepikt. ’t Is tenslotte moederdag vandaag (de enige echte moederdag want die van mei telt niet mee).

En de rest van de dag ? Een uurtje relaxen in bad om dan verder te relaxen in de zetel en vanavond genieten van Jurassic Park III (en vooral van de hese stem van Téa Leoni) en een aflevering van Morse.

Een paar weken geleden kreeg je in het restaurant bij ons op het werk, bij aankoop van een flesje cola, een deelnameticket voor een wedstrijd. Coca Cola gaf 10 x 2 tickets voor het Boudewijn Seapark in Brugge weg. Was ik toch wel één van de gelukkigen zeker !

Aangezien ik nog nooit in het Seapark geweest ben heb ik vandaag dan maar een snipperdag genomen en ben ik samen met mijn moeder naar Brugge getrokken. Het weer zat alvast mee en ook de weg naar ginder verliep perfect. Geen meter file, zelfs niet op de Antwerpse ring en dat om 9u ’s morgens !

Om kwart over tien stonden we dan ook voor de ingang van het Boudewijn Seapark waar we, dankzij mijn gratis tickets uiteraard niet moesten aanschuiven (en niet betalen en dat scheelde toch al snel 46 euro !). Eerst een koffie gaan drinken en dan de eerste attractie gedaan : de film “Sea Dreams” met prachtige beelden van de Bultrug walvis.

Volgende programmapunt : de dolfijnenshow in het dolfinarium. Het werd een heel leuke show met vier speelse dolfijnen. De laatste keer dat een dergelijke show gezien heb moet ergens in de jaren tachtig in Harderwijk geweest zijn, al hadden ze daar toen nog een orka ook.

Na een heel smakelijke “vol-au-vent” in het self service restaurant gingen we naar het Eagle Kingdom voor de roofvogelshow en dat was toch het hoogtepunt van de dag. Nu had ik al een dergelijke show gezien in Paradisio en die was wel spectaculairder maar deze keer zat ik vlak onder zo’n paal waar die vogels naar toe vliegen en dat heeft wel wat.

Vooral toen één van de valkeniers achter me kwam staan. Ik kan je vertellen dat het heel indrukwekkend is om een gier met een spanwijdte van 2 meter op je af ziet komen, zeker wanneer hij met zijn vleugels bijna je pet van je hoofd slaat.

Laatste attractie van de dag was de zeeleeuwshow. Die was ook wel leuk maar toch vooral voor de allerkleinste bezoekers bedoeld.

Na nog een korte wandeling door de rest van het park, langs de “pretparkattracties” terug naar de uitgang en naar huis. Die rit ging goed tot we in Haasdonk zo goed als stil stonden. Van Haasdonk tot Borgerhout duurde bijna één uur. Maar met uitzondering van dit “akkefietje” was het een geslaagde dag.

Swa Backeljau vroeg het zich ook dikwijls af en als je de kranten tegenwoordig leest dan moet je hem bijtreden. Zodadelijk meer daarover maar eerst over tot de orde van de dag. Er moest immers gelopen worden vandaag en dat heb ik dus ook gedaan.

Zoals gewoonlijk weer heel vroeg op pad om de hitte een beetje te vermijden al vind ik 20°C om half zeven ’s morgens toch ook al een beetje teveel van het goede maar zij die mij een beetje kennen weten dat ik niet zo’n grote fan ben van de zomer.

Op het programma een uurtje lopen. Mijn eerste twee à drie kilometer zijn steevast dezelfde. Daarna is het een kwestie van improviseren. Vandaag was het een variant rond het UZ om daarna het Nachtegalenpark in te duiken. De atletiekpiste was geopend dus heb ik eens een paar rondjes op de piste geprobeerd. Na een bezoek aan het “kleine kamertje” (gelukkig was de piste en bijgevolg ook de sanitaire voorzieningen open) ging het dan terug naar ’t werk. Na exact een uur lopen stonden er 9,56 km op de teller.

En dan die “wereld van vandaag”. Wat staat er zoal in de krant ? Een burgemeester die gaat betogen om een moeder, die geholpen heeft om haar zoon te laten ontsnappen uit de gevangenis, vrij te krijgen. Want een moeder die haar kinderen helpt mag je toch niet straffen ? Ook niet wanneer die kinderen in de gevangenis zitten voor toch vrij zware misdaden.

Ook in de krant : een gevangenisdirecteur die bezwaren heeft tegen het spannen van netten over de gevangenissen. Waarom ? Omdat die de gevangenen het gevoel geven dat ze opgesloten zitten ! En dat is toch wel het laatste dat we willen hè ? Iemand in de gevangenis het gevoel geven dat ze opgesloten zitten ?

Gelukkig staan er ook nog plezante dingen in de krant. Zoals dat eekhoorntje dat persé mee op de foto wilde. Een koppel op vakantie in Canada wou een foto van henzelf maken met de zelfontspanner. Een fotogeniek eekhoorntje wou echter graag mee op de foto me volgende schitterende foto als resultaat.

Bijna had ik een doornatte training vandaag.

Toen ik naar Antwerpen vertrok regende het namelijk behoorlijk. Aangekomen in Antwerpen was die regen gelukkig al gestopt. Dus … zo snel ik kon op weg voor mijn training. Ondanks de regen was het toch nog behoorlijk warm.

De eerste vier kilometers rustig aan gelopen aan een vrij constant tempo. De volgende drie en een halve kilometers heb ik geprobeerd om wat intervalletjes te improviseren : een paar honderd meter het tempo (aanzienlijk) verhogen om dan weer even heel rustig aan te doen. En zo stond ik na 47 minuten en 7,5 km terug voor de deur.

Voorlopig gaat het dus nog altijd volgens schema. Morgen wordt er weer gerust en donderdag staat er dan (minstens) een uur lopen op het programma.

Dit weekend zijn we (weer) een groot artiest verloren.

Willy DeVille is namelijk niet meer. Ik ga niet zeggen dat ik een “die hard” fan was maar de man heeft toch fantastische nummers gemaakt.

Zelf heb ik twee keer aan het werk gezien, telkens op de festivalwei in Werchter, in 1980 en 1982 (toen het nog een “gewoon” festival was).

Om half acht liep de wekker deze ochtend al af. Niet dat het echt nodig was want ik lag al even wakker. Een uurtje later was ik al op weg naar Lier.

Ik had twee doelen :

• minstens 4 keer de vesten lopen (maar meer mocht ook)
• minstens 2u lopen (maar meer mocht ook)

Iets over negen vertrok ik aan C.C. De Mol in tegenwijzerzin (dus richting Veemarkt). Na twee rondjes had ik het gevoel dat ik de lastigste en dus verkeerde richting had gekozen. Ik draaide aan het einde van die ronde dan ook om en vertrok terug in wijzerzin richting Mechelsesteenweg.

En zal ik eens iets zeggen … het speelt geen rol in welke richting je loopt. Ze zijn allebei lastig, vooral het stuk tussen Mechelsesteenweg en Lispersteenweg.

Na 4 rondjes had ik in ieder geval mijn eerste doel bereikt maar ik had nog altijd geen twee uur gelopen. Nog een vijfde ronde er bij zag ik helemaal niet zitten dus heb ik er maar een stukje bij gedaan rond het complex van de Lyra/Lierse zodat ik na exact twee uur terug aan mijn auto stond.

Uiteraard was er op het einde wel “verval” maar toch niet zo erg als vorige week in Herentals. Ik was weliswaar tevreden met de afstand van 17,65 km maar had er toch graag 350 meter bij gezien maar ’t zat er deze keer niet in. Volgende week beter zal ik maar zeggen.

Hieronder nog de cijfertjes en het parcours (met de nieuwe foto’s van Google die sinds kort veel beter zijn geworden.

 

Voor de eerste keer sinds het seinhuis in het station van Herentals afgelopen dinsdag uitgebrand is, nog eens met de trein gaan werken.

Al bij al is het nog goed meegevallen. De treinreis op zich duurt wel kwartiertje langer aangezien de trein in elk station stopt. Ook bij het binnen en buiten rijden van het station wordt er wat tijd verloren omdat er maar één spoor beschikbaar is en de wissels manueel moeten geswitched worden.

Aan het station zelf hangt nog wel altijd een brandgeur. Ik had al wel beelden op TV gezien maar in het echt ziet het toch een beetje indrukwekkender uit. Toch een pluim voor het personeel van het station. Ze moeten daar nu onder bijzonder moeilijke omstandigheden werken en niet elke klant is even begripvol voor deze uitzonderlijke situatie. Sommige reizigers lijken te verwachten dat zij elk afzonderlijk een persoonlijke begeleider krijgen om hen van de trein naar de vervangbussen te leiden.

 

 

 

 

 

 

 

Dat de treinreis iets langer duurt heeft wel zijn voordelen. Nu heb ik vandaag immers het tweede deel van de Millennium Trilogie van Stieg Larsson kunnen uitlezen. Dit boek, De vrouw die met vuur speelde, vond ik niet zo goed als het eerste deel maar toch nog altijd een aanrader. Nu weet ik tenminste al waarom Lisbeth Salander is zoals ze is.

Hoe het nu verder afloopt in het derde deel zal toch nog even moeten wachten. Ik ga nu eerst een paar “lichtere” boeken lezen en dan pas aan het derde deel van de trilogie beginnen, een derde deel dat trouwens met 650 bladzijden bijna 100 bladzijden dikker is die twee andere. Het volgende boek wordt “Wijnoffer” van de Nederlandse schrijfster Addy Kaiser.

Als bonus vandaag nog twee fotootjes. De eerste werd vanochtend vroeg genomen op weg naar het station. De tweede toen ik deze avond terug naar mijn auto ging.

 

Vanmorgen weer iets vroeger uit de veren zodat ik op tijd naar Antwerpen kon vertrekken.

Ik wou immers een uurtje gaan lopen vóór ik begon met werken. Mijn planning voor deze maand is immers een drie kwartiertjes lopen op dinsdag, een uurtje lopen op donderdag, op zaterdag een duurloop van ongeveer 2u en dan eventueel op zondag nog een halfuurtje erbij.

Het was vanochtend wel gevoelig warmer dan afgelopen dinsdag maar al bij al viel het toch nog mee. Deze middag gaan lopen zou helemaal niet te doen geweest zijn.

Het eerste stuk van mijn rondje was exact hetzelfde als vorige dinsdag. Langs het fietspad tot aan Berchem Kerk, de ring oversteken en opnieuw langs het fietspad langs het Nachtegalenpark en het Middelheimpark. Via de Groenenborgerlaan terug richting Nachtegalenpark om dan via het fietspad naar de Antwerp Expo te lopen.

In plaats van via de Jan Van Rijswijcklaan terug naar de Desguinlei te lopen ben ik het fietspad langs de ring blijven volgen tot aan Station Antwerpen Zuid om dan uiteindelijk terug richting De Hertoghe te lopen.

Gelopen afstand was 9,5 km en daarvoor had ik net geen uur nodig. De laatste twee kilometer waren wel vrij lastig maar het fietspad gaat daar ook behoorlijk op en neer. Maar in ieder geval was het “mission completed”.

 

Sommigen vragen zich misschien af waar de titel vandaan komt. Toen ik mijn gegevens aan uploaden was naar Garmin Connect zag ik dat ik dat het afgelegde parcours vrij veel gelijkenis vertoont met een ouderwetse Colt. Allez, met een beetje fantasie toch.