Ik ben de winter vrij goed doorgekomen wat verkoudheden en dergelijke betreft maar het venijn zit ‘m duidelijk in de staart.
Mijne kop zit potdicht. Je kent dat wel, zware kop, iets moeilijker ademhalen en een vervelende kriebelhoest (die waarschijnlijk afgelopen zaterdag al wel een beetje “onder mijn vel” zat en mogelijk een verklaring is voor het zware lopen).
Morgen thuisblijven is immers geen optie.
’t Zat er al wel een tijdje aan te komen. Vorige week op het werk leek het soms een hondenkennel en dan weer een zeeleeuwenshow … zoveel werd er “gebast”.
Hopelijk zijn de luchtwegen tegen volgende zaterdag terug open, anders moet ik de duurloop afzeggen.
walkingwithluc 