Ik heb het gevoel dat mijn Fiesta kuren à la Christine begint te vertonen.

Vóór ik verder ga moet ik wel verduidelijken dat ik het hier niet heb over één van mijn twee collega’s met die naam maar wel over de Plymouth Fury uit 1958 die de hoofdrol speelt in het boek van Stephen King. Jullie kennen haar wel, die bloedrode wagen met een eigen wil.

Niet dat ik een Stephen King fan ben. Ik heb nog nooit een boek van hem gelezen. Dat soort boeken is namelijk niet onmiddellijk “mijn ding” (sorry Gunther). Maar de film heb ik wel op DVD en die is gewoon geweldig.

Maar om terug te komen op mijn Fiesta. Het is nu iets meer dan een maand geleden dat hij te weten is gekomen dat ik hem ga vervangen door een nieuwe wagen en sindsdien gedraagt hij zich “raar”. Overal hoor ik gepiep en gekraak (maar dat kan ook inbeelding zijn) en gisteren heeft mijn rechterdimlicht het ook al begeven. En vandaag stak er dan voor de eerste keer in acht jaar een kaartje onder mijn ruitenwisser dat “men” geïnteresseerd is in mijn auto.

Het zou natuurlijk ook kunnen dat ik het me allemaal inbeeld en dat het wachten op de nieuwe auto stilaan op mijn systeem begint te werken. Het feit dat de nieuwe auto’s van mijn ouders en van collega Anja ondertussen wel geleverd zijn en ik nog steeds op droog zaad zit, helpt evenmin.

Moeilijke keuze vanochtend. Zou ik gaan lopen vóór het werk of zou ik wachten tot de middagpauze ?

Het regende op dat moment behoorlijk. Als ik ’s ochtends zou gaan lopen was ik dus 100% zeker dat ik nat zou worden. Ik besloot dan ook om maar te wachten tot ’s middags. Ik zou dan even nat kunnen worden maar er bestond toch ook de kans droog zou blijven.

Achteraf gezien heb ik de juiste beslissing genomen. Ik ben weliswaar niet volledig droog gebleven maar echt nat was ik dan ook weer niet. Wat mij betreft was het mooi loopweer. Niet te koud, niet te warm, een heel fijne motregen met veel zuurstof in de lucht … meer moet dat niet zijn.

Er stond een training van 35 minuten op het programma en dit is het ook geworden. Na 35:28 minuten stond ik terug voor de deur en stonden er 6km op de teller.

Het middaguitstapje deed me trouwens goed want het was weer één van “die dagen”. Het project waarvan ik momenteel de analyse doe is behoorlijk “intensief”. Elke keer wanneer ik denk dat alles gecoverd heb stoot ik weer op iets nieuws. Daarbij kwam dan nog dat de Roparun vandaag weer veel van mijn tijd vroeg (de kledij moet besteld worden en dat betekent mailtjes naar en mailtjes naar daar).

Ik was om half vijf dan ook blij dat de werkdag voorbij was.

Ik zie dat het weeral even geleden is dat ik nog eens een paar foto’s op mijn blog heb gezegd.

Hieronder twee foto’s genomen tijdens een vakantie in Wales.

De eerste is getrokken in een aquarium. De tweede foto is net buiten Wales getrokken namelijk in een park in Chester, net over de grens. De beestjes kwamen daar bij wijze van spreken bedelen voor een paar nootjes.

 

Gaan werken op een zondagvoormiddag. Het gebeurt gelukkig niet vaak maar vandaag had ik wel prijs. De jaarlijkse upgrade van één van onze besturingssystemen ging vandaag in productie en dat moet dan wel getest worden voor “de horde” er morgen op losgelaten wordt. Alles werkte echter zoals het hoort dus ik was nog vóór de middag terug thuis.

Mijn plannen om naar Maaslandstrip in Maasmechelen te rijden heb ik laten vallen. De laatste dagen zijn immers nogal vermoeiend geweest. Dan kon ik beter nog wat rusten, in de loop even gaan lopen en dan terug rusten.

Het lopen heeft niet lang geduurd; Vier kilometer in 25 minuten met rondetijden van 5:54, 6:23, 5:46 en 6:17. Ik ben wel gaan lopen aan de rustige kant van het dorp, niet aan de kant waar er duizenden mensen Sven Nys, Bart Wellens, Niels Albert en zovele andere stonden aan te moedigen en waar duizenden anderen zich waarschijnlijk aan ’t bezatten waren. Onze bevolking zal wel minstens verdubbeld zijn.

De vierde Natuurloop van AC LYRA van dit seizoen zit er op. Ik denk niet dat ik ooit zoveel volk aan de start heb gezien. Het was dan ook prachtig weer om in te lopen.

Het leek er wel een Roparunreünie. Eerst zag kwam ik Dirk tegen, één van de vier lopers die ik tijdens mijn eerste Roparun in 2006 heb begeleid. Hij kwam net terug uit een lange blessure en ging zijn eerste wedstrijd lopen om eens te zien het ging. Hij heeft uiteindelijk de 5km uitgelopen in iets van een 17 minuten. Ook Roparunner Kim zou de vijf kilometer doen.

Om 13u40 werden we dan aan de Zaat op gang geschoten. Het vertrek ging omwille van de massa vertrekkers nog trager dan anders. 2 km heeft Sally me gezelschap gehouden en dan ging ze er vandoor. Zij zou eindigen in 55 minuten. Acht minuten later liep ik dan over de meet.

Na te hebben meegewerkt aan een onderzoek van de K.U. Leuven nog een even gebabbeld met Sally en Marleen (dus ook twee Roparunners) en daarna naar huis.

Vanavond nog een voorstelling van één van onze lokale toneelverenigingen meepakken. Dan naar bed want morgen moet er gewerkt worden (jaja op zondag) en vermoedelijk van daar recht naar Maasmechelen voor een bezoekje aan Maaslandstrip.

Voor sommigen die er in geloven is vrijdag de dertiende een ongeluksdag. Zelf geloof ik daar niet in maar vandaag heb ik een uitzondering gemaakt;

Het was immers geen gelukkige dag vandaag. We hebben vandaag weer afscheid moeten nemen van een collega. Niet dat het de eerste keer is. Als je al meer dan 20 jaar op dezelfde maatschappij werkt dan heb je dat al vaak meegemaakt.

Maar je hebt collega’s en je hebt collega’s. Sommigen zie je graag vertrekken, anderen laten je eerder onverschillig. Maar zo af en toe zijn er van die collega’s die je helemaal niet graag ziet vertrekken. En dat was vandaag het geval.

Carine zoekt vanaf volgende week maandag haar geluk elders (vooral veel dichter bij huis). Als je dan al 8 jaar samenwerkt, als je twee Roparuns samen hebt afgewerkt, als je altijd op haar kon rekenen om “logistieke ondersteuning” tijdens looptrainingen te geven. Dan doet het toch een beetje pijn om zo iemand te zien vertrekken.

Uiteraard zullen we wel contact blijven houden en zullen we elkaar nog regelmatig tegenkomen (zoals vanavond tijdens een afscheidsetentje). En ook doen we nog een derde Roparun samen. Maar toch … ’t zal maandag niet hetzelfde zijn.

’t Zal vooral veel stiller zijn ;-))

Wie verjaart er dan wel vandaag ? Mijn “loopcarrière” !

Vandaag is het namelijk twee jaar geleden dat ik mijn eerste Start-to-Run sessie gevolgd heb. Ik zie ons daar nog staan. Een groepje van zo’n twintig personen, allemaal nagelnieuwe en hagelwitte loopschoenen aan. Onze toenmalige werkgever, ING Insurance, had zelfs een professionele bewegingscoach voor ons ingehuurd : Stefan Maegh.

De week voordien was hij al bij ons geweest met de Partena beweegmobiel. Daar was ik al met de neus op de feiten gedrukt : hartslag veel te hoog om gezond te zijn, conditie totaal afwezig en ook nog eens veel te klein voor mijn gewicht (of was het nu te zwaar voor mijn lengte ?). Aangezien groeien niet meer tot de mogelijkheden behoorde was de Start-to-Run de perfecte manier om hieraan iets te verhelpen.

Ik heb het eerste halfjaar serieus afgezien, het volgende halfjaar gewoon afgezien maar gaandeweg kreeg ik meer en meer plezier in het lopen. Ik sta nog altijd een beetje “te zwaar” maar die conditie en de hartslag zijn een stuk beter.

En hoe heb ik dit gevierd ? Met een drie uur durende huiswaartse pendeltocht. In Berchem had ik al het gevoel dat er iets aan de hand was. De onderstationschef stond iets te lang met de treinbegeleiders te praten.

In Lier kwam dan de eerste mededeling : “ingevolge een persoonsongeval tussen Lier en Herentals staan we onbeperkte tijd stil”. Maar ja, je weet niet wat er juist gebeurd is en wanneer dat was. Een halfuur later kwam dan de mededeling dat het ongeval in Nijlen ernstiger was dan eerst was gedacht en dat de trein werd afgeschaft. Er zouden vervangbussen naar het station komen. Ondertussen was ook de volgende trein uit Antwerpen naar Mol aangekomen net als de trein van Brussel naar Turnhout. Alles afgeschaft zodat er enkele honderden mensen (misschien waren het er wel duizend ?) voor het station stonden te wachten. Proximus en Mobistar deden weer gouden zaken. Om halfzeven nog geen enkele bus te zien en er bleven maar treinen toekomen die Lier als onvoorziene eindhalte hadden. Toen maar besloten om toch maar naar huis te bellen met het verzoek me te komen halen in Lier. Om tien voor acht was ik eindelijk thuis.

Gelukkig kan ik de dag wel met een vrolijke noot afsluiten. Het onbetaalbare verhaal van Kari Lente (Alles om Zeep uit de negendelige Knorr-reeks) is heruitgebracht door Uitgeverij Bonte en was op Ebay te koop voor een simpele 13 euro (+ wat verzendingskosten). Dat is een pak minder dan de 125 euro die je voor de Knorr uitgave moet betalen (als je ze toevallig eens tegenkomt op een stripbeurs).

 

Gisteren is er niet gelopen en niet geblogd. Waarom niet ? Het eerste omdat het geen weer was om een hond door te sturen dus zeker geen jogger. Het tweede omdat ik gewoon te moe was na een zware dag op het werk.

Vandaag is er wel gelopen. Deze middag de schoentjes aangetrokken. Normaal moest ik gisteren 35 minuten lopen en morgen 45 minuten. Iets daar tussenin zou me goed uitkomen. Gezien de regen van gisteren besloot ik om niet in de parken maar er rond te lopen, voornamelijk via de fietspaden. Het weer was alvast zalig al was er wel een venijnig windje.Na 42 minuten stond ik terug voor de deur en had ik 7 km op de teller staan.

Morgen wordt er niet gelopen maar het kan wel zijn dat ik vrijdagochtend nog snel een halfuurtje ga lopen en zaterdag staat dan de 4^e AC Lyra Natuurloop van dit seizoen op het programma.

Stop ! Niet onmiddellijk GAIA bellen aub. De titel is niet letterlijk bedoeld.

Als dierenliefhebber (en WWF-lid) zie ik die kleine (beschermde) vogeltjes uiteraard ook liever levend rondfladderen.

Wat ik dan wel bedoel ?

Awel … je komt thuis na een lange dag werken. Je hebt een kleine maand geleden een nieuwe auto gekocht. Je ziet een brief liggen van Ford, met een afbeelding van een grijze Ford Focus als postzegel. Wat denk je dan ? “Ha ! Mijne nieuwen auto zal er zijn. Dat hadden ze toch ook gewoon aan de telefoon kunnen zeggen.”.

Je doet de omslag snel open en wat staat er dan in de brief ? Dat ze gemerkt hebben dat de Fiesta aan een onderhoudsbeurt toe is en dat een goed onderhouden auto met een volledig ingevuld onderhoudsboekje een gunstige invloed heeft op de verkoopwaarde.

Ik ga het er toch maar op wagen en geen onderhoud meer laten doen. Hij heeft nog maar pas een klein onderhoud gehad en die paar weken zal hij nog wel overleven.

Het is weer een weekend geworden dat volledig in het teken stond van de Roparun.

Zaterdagnamiddag een looptraining; Zaterdagavond dan gaan kwissen in Rumst. Op zich heeft dat niets met de Roparun te maken maar mijn vier teamgenoten hebben hun prijs weggeschonken aan onze Roparuntombola. Samen met mijn eigen prijs en mijn tombolaprijs zijn dat toch weeral 6 prijzen extra. We zijn trouwens 13^e geworden op 18 deelnemende ploegen met 80 punten op 110.

Deze voormiddag dan samen met Carine naar Zele om Team 231 te vertegenwoordigen op de officiële uitreiking van de 100.000 euro – die Zele had gekregen als Roparunstad 2008 – bij te wonen. Helaas leken we het enige team te zijn dat was ingegaan op de uitnodiging van de Kloddelopers.