Een rare dinsdag gehad. ’t Begon vanochtend met de rit in de wagen naar het station. Schakelen lukte nog wel maar ze gingen wel bijzonder stroef. ’t Zal nog een gevolg zijn van de koude denk je dan.
Aangekomen in het station werd om 6u17 omgeroepen dat de trein van 6u17 een vermoedelijke vertraging van 19 minuten had (problemen met de seininrichting tussen Mol en Herentals) en dat de reizigers voor Antwerpen best de trein naar Brussel van 6u21 zouden nemen en in Lier overstappen.
Zo gezegd zo gedaan. In Lier aangekomen bleek dat we zo’n 15 minuten moesten wachten op de volgende trein. Net toen onze trein zich in beweging zette kwam onze normale trein (met vertraging) het station binnengereden. Het probleem was wel dat ik door die vertraging mijn boek dat ik vanavond op de trein wilde uitlezen al vanochtend uit had.
’s Middags heb ik dan mijn loopschoenen aangetrokken en ondanks het weinig uitnodigende weer richting Nachtegalenpark vertrokken. Dat lag er trouwens behoorlijk “sappig” bij. Ik heb er een korte maar intense training van gemaakt met lange versnellingen. Eerst 1,5 km gelopen, hartslag laten zakken tot 120, opnieuw 500 m gelopen en dit blijven doen tot ik een dikke 4 km gelopen had.
Eerste kilometer in 5:45, tweede in 5:51, derde in 5:39 en de vierde in 5:12. Gemiddeld tempo over de totale afstand 5:36 min/km ofwel 10,7 km/u en daar was ik best tevreden over. Het eigenaardige was wel dat naarmate de afstand toenam de hartslagpauzes korter leken te worden.
Vanavond toen ik dan na mijn treinritje in mijn auto stapte weigerden de versnellingen te doen wat ze moeten doen. Gewoon geen beweging in te krijgen. Dan maar Touring opgebeld. “Binnen het uur zijn we daar” was het antwoord. Tijdens het wachten begon ik me al af te vragen wat een nieuwe versnellingsbak zoal kost. Gelukkig bleek dat achteraf niet nodig. Een goeie 20 minuten na mijn telefoontje stond mijn motorkap al open en zag de pechverhelper onmiddellijk wat het probleem was : het remoliereservoir was volledig leeg. Vermoedelijk een lekje dat ontstaan is door de vorst. Reservoir terug gevuld, een paar keer pompen met de ontkoppeling en inderdaad … ik kon terug rijden. Uiteindelijk was ik maar een dik halfuur later thuis dan anders. Ik heb nooit geweten dat je remolie nodig hebt om de kunnen schakelen maar zo zie je maar. Morgen toch maar een afspraak maken in de garage voor een groot onderhoud.
Zo kwam dan een einde aan een rare dinsdag die helemaal overschaduwd werd door het overlijden van de moeder van mijn manager. De sfeer binnen ons team was hierdoor een beetje irreëel. Enerzijds heb je geen zin meer om nog iets te doen maar anderzijds moet je wel verder.
walkingwithluc 