walkingwithluc

Zes weken zijn we ondertussen ver. Zes weken in lockdown (light).

Even dacht ik het licht op het einde van de tunnel te zien nadat één of andere idioot een werknota voor de Veiligheidsraad had gelekt. Daar stond immers in dat binnen afzienbare tijd “samenscholingen” van maximum 10 mensen mogelijk zouden zijn. Helaas blijkt dat nog niet zover te zijn. Dat heeft gisteren toch wel echt voor een dip gezorgd.

De kans is wel groot dat ik vanaf 4 mei stoffen kan gaan kopen. En een week later gaan mogelijk alle winkels open. En de meeste bedrijven ook al zou thuiswerk de norm blijven. Ik zou ook mogen gaan tennissen, golfen, paardrijden, vissen …

En nog een week later is er een (kleine?) kans dat ik terug bij Conny op bezoek mogen gaan.

Er wordt dus duidelijk de nadruk gelegd op economie. In eerste instantie zijn we personeel, in tweede instantie consument en pas dan zijn we mens. Al hoor ik aan de ene kant dat ik toch wel bij Conny op bezoek zou mogen. Maar aan de andere kant hoor ik dan weer het tegenovergestelde van iemand die tot twee keer toe terug naar huis is gestuurd. Ik heb het dan maar zelf gevraagd rechtstreeks aan de betreffende dienst

Het zou toch zoveel beter zijn wanneer die politiekers bezig zouden zijn met het oplossen van de crisis in plaats van met het uitzoeken op welke manier ze de tegenstander het meeste schade kunnen toebrengen terwijl ze zelf zoveel mogelijk stemmetjes kunnen winnen.

Eén voordeel heeft dit alles wel. De afgelopen 6 weken heb ik de natuur in de buurt wel helemaal zien openbloeien … letterlijk dan.