walkingwithluc

Vorig jaar werd het concert op het allerlaatste moment nog afgelast. Ik was zelfs met de trein op weg naar Brussel waar ik in de buurt van Paleis 12 een kamer had geboekt toen ik, via Facebook, vernam dat Adam Lambert te ziek was om op te treden.

Gisteren was er gelukkig geen sprake van ziekte. Queen (+ Adam Lambert) is eigenlijk bezig aan een festivaltour maar zijn speciaal teruggekomen naar Paleis 12. Via Peulis naar Brussel gereden (wat overigens behoorlijk vlot ging), geparkeerd op mijn “geheime” plaats, even aanschuiven aan de ingang, gefouilleerd worden en we waren binnen.

Ik wist echt niet wat ik ervan moest verwachten. Je kent Queen uiteraard wel maar Queen is wel voor een groot deel Freddie Mercury (tenminste voor mij toch). En die vervang je niet zomaar.

Het concert begon moeizaam. Geluid was niet goed afgesteld, nummers waren niet zo bekend. Maar na een kwartiertje of zo was dat allemaal van de baan en vanaf dan was het puur genieten. Killer Queen, Don’t Stop me Now, Somebody to Love … Nu ja, eigenlijk niet want ik heb May al wel betere solo’s horen brengen en de drumsolo van Roger Taylor en zoon was ook een beetje overbodig. Het is me ook een raadsel waarom Taylor zo nodig zelf A Kind of Magic moest zingen. Zo goed kan hij nu ook weer niet zingen.

Dat laatste kan zeker niet worden gezegd van Adam Lambert. Man, kan die zingen. Fantastische stem heeft hij. Het mooie was ook dat hij niet probeerde om Mercury te imiteren. In tegendeel, hij gaf er echt zijn eigen draai aan. En die mocht er dus zijn. Hij is een entertainer “pur sang” en draagt gewoon de show.

Tot dusver is dit zeker het beste concert van het jaar en ze gaan serieus uit hun pijp moeten komen om beter te doen. Maar misschien spreek ik zondagavond, na Iron Maiden al terug anders. Ik ben er wel vrij zeker van dat de titel van “aandoenlijkste concertbezoekers 2016” niet zal worden uitgereikt. Die moet gaan naar het koppel dat schuin voor ons zat. Ik vermoed dat ze zo rond de 70 jaar waren. Het type koppel dat ik wel eens tegenkom wanneer ik met mijn moeder naar één van die Duitse Schlagerzangers ga kijken. Maar dit koppel zat lekker mee te headbangen op de maat van de muziek. Zaaaaaalig was dat.